หลักสุจริตในกฎหมายแรงงาน

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพิจารณาหลักสุจริตในกฎหมายแรงงานตามบทบัญญัติในประมวลกฎหมายแพ่งพาณิชย์ มาตรา ๕๘๓ “ถ้าลูกจ้างจงใจขัดคำสั่งของนายจ้างอันชอบด้วยกฎหมายก็ดี หรือละเลยไม่นำพาต่อคำสั่งเช่นว่าเป็นอาจิณก็ดี ละทิ้งการงานไปเสียก็ดี กระทำความผิดอย่างร้ายแรงก็ดี หรือกระทำประการอื่นอันไม่สมควรแก่การปฏิบัติให้ลุล่วงไปโดยถูกต้องและสุจริตก็ดี ท่านว่านายจ้างจะไล่ออกโดยมิพักต้องบอกกล่าวล่วงหน้าหรือให้สินไหมตอบแทนก็ได้” จึงมีปัญหาว่าคำสั่งของนายจ้างอันชอบด้วยกฎหมายนั้น ต้อง”สุจริต”ด้วยหรือไม่ บทความนี้จะศึกษาพิจารณาตอบปัญหาดังกล่าวใน ๓ หัวข้อคือ ความหมายและแนวคิดเกี่ยวกับหลักสุจริต บทบัญญัติเกี่ยวกับหลักสุจริต และหลักสุจริตในกฎหมายแรงงาน

คำว่า “สุจริต” เป็นคำที่มีในกฎหมายโรมัน เขียนเป็นภาษาละตินว่า Bona Fideแปลว่าความซื่อสัตย์ ซึ่งตรงกับภาษาอังกฤษว่า good faith และมีในกฎหมายเยอรมัน ใช้คำว่า True Und Glauben ซึ่งแปลว่าความซื่อสัตย์และความไว้วางใจ ในกฎหมายไทยความสุจริตเป็นหลักบังคับใช้ในการใช้สิทธิและการชำระหนี้ทางแพ่งโดยทั่วไป ดังที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๕ ว่า “ในการใช้สิทธิแห่งตนก็ดี ในการชำระหนี้ก็ดี บุคคลทุกคนต้องกระทำโดยสุจริต” ดังนั้นคำสั่งของนายจ้างที่ชอบด้วยกฎหมาย จึงต้องเป็นคำสั่งที่ “สุจริต” ด้วย เพื่อให้มีความชัดเจนในการบัญญัติกฎหมาย จึงเห็นสมควรให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตราม๕๘๓ ดังนี้ “ถ้าลูกจ้างจงใจขัดคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมายและสุจริตของนายจ้าง............นายจ้างจะไล่ออกได้โดยมิพักต้องบอกกล่าวล่วงหน้าหรือให้สินไหมทดแทน”