รูปแบบความสัมพันธ์เชิงโครงสร้างของปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนากระบวนการเรียนการสอนของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต 2

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบความสัมพันธ์เชิงโครงสร้างของปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนากระบวนเรียนการสอน และเพื่อทดสอบความสอดคล้องของรูปแบบสมมติฐานกับข้อมูลเชิงประจักษ์ในด้านการพัฒนาหลักสูตร ด้านการพัฒนากระบวนการเรียนการสอน ด้านการวัดผลประเมินผล ด้านการนิเทศการศึกษา และด้านการประกันคุณภาพการศึกษาของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต 2 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา และ ครูวิชาการ จำนวน 108 รายการวิเคราะห์ข้อมูล ใช้รูปแบบความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้น (Structural Model) เป็นสถิติประเภทพหุตัวแปร (Multivariate Statistics) และการวิเคราะห์เส้นทาง (Path Analysis)

            ผลการวิจัยพบว่า

1. โมเดลสมมุติฐานซึ่งเป็นโมเดลความสัมพันธ์โครงสร้าง (Structural model) ที่ผู้วิจัยกำหนดขึ้นจากทฤษฎี พบว่ามีความสอดคล้องกลมกลืน (Fit) กับข้อมูลเชิงประจักษ์เป็นอย่างดีเมื่อพิจารณาจากเกณฑ์ตัดสินการประเมิณทุกเกณฑ์ พบว่าผ่านเกณฑ์การประเมิณทุกเกณฑ์ จึงสรุปว่าโมเดลความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงทฤษฎีที่ผู้วิจัยกำหนดขึ้นเป็นโมเดลที่มีความถูกต้อง

        2. ผลการทดสอบสมมุติฐานทั้ง 7 พบว่าทุกสมมติฐานมีนัยสำคัญทางสถิติ ซึ่งชี้ให้เห็นว่าสมมุติฐานทั้ง 7 มีความถูกต้องและแสดงให้เห็นอีกว่าตัวแปรภายนอกมีอิทธิพลในทางตรง (Direct effects) ต่อตัวแปรภายในการพัฒนากระบวนการเรียนการสอน (LEA) นอกจากอิทธิพลในทางตรงแล้วยังพบว่ามีอิทธิพลในทางอ้อมที่ส่งผลต่อตัวแปรภายใน การพัฒนากระบวนการเรียนการสอน ผ่านตัวแปรส่งผ่าน (Intervening variable) การพัฒนาหลักสูตร การวัดผลประเมินผล การนิเทศการศึกษา และการประกันคุณภาพการศึกษา