การหาพัฒนาบทเรียนออนไลน์ วิชาวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1.ศึกษาสภาพ ปัญหา และความต้องการในการจัดการเรียนการสอนด้วยบทเรียนออนไลน์ วิชาวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี 2.พัฒนาบทเรียนออนไลน์ วิชาวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้ แบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มที่ 1 ได้แก่ อาจารย์ ของคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี สำหรับการสัมภาษณ์ จำนวน 10 คน กลุ่มที่ 2 เป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี สำหรับการทดลองใช้บทเรียนออนไลน์ จำนวน 36 คน ขั้นตอนการวิจัยแบ่ง ออกเป็น 3 ระยะ คือ 1)ระยะศึกษาสภาพ ปัญหา และความต้องการในการเรียนการสอนด้วยบทเรียนออนไลน์ 2)ระยะออกแบบและพัฒนาบทเรียน 3)ระยะทดลองใช้บทเรียนในสภาพจริง และ 4) ขั้นตอนการปรับปรุงบทเรียน เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์แบบไม่มีโครงสร้าง และข้อสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเกณฑ์ประสิทธิภาพบทเรียนออนไลน์ 80/80 (E1/E2)
ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพการจัดการเรียนการสอนด้วยบทเรียนออนไลน์ของคณะศึกษาศาสตร์ยังมีน้อยมาก อาจารย์ส่วนใหญ่สอนในระบบชั้นเรียนปกติ ปัญหาในการจัดการเรียนการสอนด้วยบทเรียนออนไลน์ ได้แก่ อาจารย์ส่วนใหญ่ยังขาดความรู้ และทักษะในการจัดทำบทเรียนออนไลน์ นักศึกษายังไม่มีความพร้อมในการเข้าถึงอินเทอร์เน็ต ทั้งทางด้านเครื่องมือ อุปกรณ์ และทักษะในการใช้บทเรียนออนไลน์ บทเรียนออนไลน์ ความต้องการในการใช้บทเรียนออนไลน์ ได้แก่ การพัฒนาอาจารย์ และนักศึกษา ด้านความรู้และทักษะในการจัดทำ และการใช้บทเรียนออนไลน์ โครงสร้างพื้นฐานที่สนับสนุนการเรียนการสอนด้วยบทเรียนออนไลน์ 2) บทเรียนออนไลน์ วิชาวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้ สำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี มีประสิทธิภาพ ตามเกณฑ์ 80/80 โดยผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา(E1/E2) เท่ากับ 86.42/84.57
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กนกพร ตฤปอัชฌา, สิริญญา นิ่มนวล และสุพรรษา พลับจุ้ย. (2552). การพัฒนาเว็บฝึกอบรม เรื่อง การสร้างหนังสืออิเล็กทรอนิกส์สำหรับครูผู้สอน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาพิษณุโลก เขต 1. การศึกษาค้นคว้าอิสระ การศึกษามหาบัณฑิต สาขาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
การะเกด บัวแก้ว. (2552). การพัฒนาและหาประสิทธิภาพบทเรียนบนเว็บในการสอนวิชาปฐพีกลศาสตร์ เรื่องกำลังเฉือนของดิน. ครุศาสตร์อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีเทคนิคศึกษา คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
คชากฤษ เหลี่ยมไธสง. (2554). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนบนเว็บแบบผสมผสาน โดยใช้กระบวนการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์เพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ และการคิดแก้ปัญหาของนิสิตระดับอุดมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎี บัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัย มหาสารคาม.
จารุวัจน์ สองเมือง, ธีรพงศ์ แก่นอินทร์ และอิบรอฮีม ณรงค์รักษาเขต. (2556). การพัฒนาระบบอีเลิร์นนิ่งสำหรับการจัดการเรียนรู้ในโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม. วิทยานิพนธ์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
จินตวีร์ คล้ายสังข์. (2553). ผลของการเรียนแบบผสมผสานที่ใช้คอร์สแวร์ในรูปแบบที่ต่างกันที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้และความพึงพอใจของผู้เรียนระดับปริญญาบัณฑิตที่มีระดับความสามารถทางการเรียนรู้ต่างกัน ในรายวิชาโปรแกรมการเรียนการสอนผ่านเว็บขั้นนำ. รายงานการวิจัย คณะครุศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ถนอมพร เลาหจรัสแสง. (2545). Design e-learning: หลักการออกแบบและการสร้างเว็บเพื่อการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์.
ทิพรัตน์ สิทธิวงศ์. (2547). อบรมครูไทยในยุคไอที. วารสารเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา, 1(1), 47-50.
ธิดารัตน์ กุลณัฐรวงศ์ และเกียรติศักดิ์ พันธ์ลำเจียก. (2561). การพัฒนาระบบการเรียนการสอนแบบปรับเหมาะบนเว็บ ตามแนวคิดการเรียนแบบรอบรู้ที่เสริมศักยภาพการเรียนเพื่อเสริมสร้างผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 3(29), 44-54.
นุชจรี บุญเกต. (2554). ผลของวิธีกำกับการเรียนบนเว็บและวิธีสอนเสริมในการเรียนแบบผสมผสานที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการกำกับตนเองในการเรียนของนักศึกษาปริญญาบัณฑิต. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฏีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา ภาควิชาหลักเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา เทคโนโลยี คณะครุศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปณิตา วรรณพิรุณ. (2551). การพัฒนารูปแบบการเรียนบนเว็บแบบผสมผสานโดยใช้ปัญหา เป็นหลักเพื่อพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนิสิตปริญญาบัณฑิต. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฏีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา ภาควิชาหลักสูตรและการสอนเทคโนโลยี คณะครุศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรัชญนันท์ นิลสุข และปณิตา วรรณพิรุณ. (2556). การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน: สัดส่วนการผสมผสาน. วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา, 25(85), 31-36.
มนต์ชัย เทียนทอง. (2544). WBI (Web-Based Instruction) WBT (Web-Based Training). วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา, 13(27), 73-76.
มนต์ชัย เทียนทอง. (2545). การออกแบบและพัฒนาคอร์สแวร์สำหรับบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน. กรุงเทพมหานคร: สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
สุรเชษฐ แก้วทับทอง. (2553). ผลของการฝึกอบรมบนเว็บเพื่อเพิ่มสมรรถนะการผลิตสื่ออีเลิร์นนิ่งของนักศึกษาเตรียมออกปฏิบัติการสอน คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
เอกชัย เนาวนิช และปณิตา วรรณพิรุณ. (2555). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสานโดยใช้กระบวนการเรียน แบบสืบเสาะหาความรู้ผ่านเอ็มเลิร์นนิงเพื่อพัฒนาทักษะการคิดเชิงตรรกะ สำหรับนักศึกษาปริญญาบัณฑิต. วารสารวิทยบริการ, 23(3), 121-135.
Hoffman, S. (1997). Elaboration theory and hypermedia: Is there a link. Education Technology, 37(1), 57-64.
Shute, V., & Towle, B. (2003). Adaptive e-learning. Educational Psychologist, 38(2), 105-114.
Soward, S.W. (1997). Save the time of the surface Evaluating web site for users. Library Hi Tech, 15(3-4), 155-158.
Watkins, R. (2005). 75 e-Learning Activities: Making online learning interactive. San Francisco, CA: John Wiley & Sons, Inc.
