ปัจจัยความสามารถในการบริหารเพื่อเข้าสู่เศรษฐกิจดิจิทัล
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. เพื่อศึกษาปัจจัยภายใน และปัจจัยภายนอกที่ส่งผลต่อความสามารถในการบริหารเพื่อก้าวสู่เศรษฐกิจดิจิทัล 2. เพื่อศึกษาระดับความสามารถในการบริหาร เพื่อก้าวสู่เศรษฐกิจดิจิทัล กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยในครั้งนี้ ได้ขนาดกลุ่มตัวอย่างที่ 400 ตัวอย่าง การสุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้เป็นการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive sampling) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วย ค่าร้อยละ (Percent) ค่าเฉลี่ย (Mean) และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) การแจกแจงแบบเอฟ (F-Test) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-Way ANOVA) และการวิเคราะห์ความถดถอยเชิงเส้น (Linear Regression Analysis)
ผลการศึกษาพบว่า ระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับปัจจัยภายในและภายนอกที่ส่งผลต่อความสามารถในการบริหารเพื่อก้าวสู่เศรษฐกิจดิจิทัล พบว่า ปัจจัยภายในโดยรวมมีค่าเฉลี่ย 3.90 ระดับความคิดเห็นอยู่ในระดับมาก โดยด้านการจัดการทรัพยากรมนุษย์มีค่าเฉลี่ย 3.84 ปัจจัยด้านบริหารจัดการ มีค่าเฉลี่ย 3.96 และปัจจัยภายนอกโดยรวมมีค่าเฉลี่ย 3.85 โดยปัจจัยด้านความสามารถในการแข่งขัน มีค่าเฉลี่ย 3.83 และปัจจัยด้านเทคโนโลยีค่าเฉลี่ย 3.85 ผลการวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์ความถดถอยเชิงพหุพบว่าปัจจัยภายในด้านการจัดการทรัพยากรมนุษย์ ด้านการบริหารจัดการ และปัจจัยภายนอกด้านเทคโนโลยีส่งผลต่อความสามารถในการบริหารเพื่อก้าวสู่เศรษฐกิจดิจิทัล ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรุงเทพธุรกิจ. (2565). เศรษฐกิจดิจิทัล อนาคตประเทศไทย. สืบค้นเมื่อ 10 กรกฎาคม 2565 จาก https://www.bangkokbiznews.com/business/1009559
นันทพร ดำรงพงศ์. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการดำเนินธุรกิจของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมเพื่อรองรับเศรษฐกิจยุคดิจิทัลในประเทศไทย. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่, 11(1). 239-255.
พิชิต เทพวรรณ์. (2554). การจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์: แนวคิดและกลยุทธ์เพื่อความได้เปรียบทางการแข่งขัน. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
พิเชษฐ์ ไทยนิยม (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความพร้อมของอุตสาหกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์เข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC). วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา, 9(2). 184-196.
วันชัย มีชาติ. (2557). การบริหารองค์การ. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. หน้า 2-7, 39-40.
วารุณี กุลรัตนาวิจิตรา. (2560). ปัจจัยด้านนวัตกรรมทางธุรกิจส่งผลต่อการดาเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (ประเภทบริการ). สาขาการบริหารเทคโนโลยี. วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม(สสว.). (2564). ภาพรวม SME แยกรายจังหวัด หรืออุตสาหกรรม. สืบค้นเมื่อ 10 กรกฎาคม 2565 จาก https://www.sme.go.th/th/ page.php?modulekey=468
สมบูรณ์ คงทองวัฒนาม, ยุวัฒน์ วุฒิเมธี และวันชัย ไพจิตโรจนา. (2558). ต้นแบบประสิทธิภาพการบริหารจัดการของอุตสาหกรรมผลิตชิ้นส่วนไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ (Hard Disk Drive) ในประเทศไทย. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 23(4). 708-719.
สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล. (2563). สถานการณ์เศรษฐกิจดิจิทัลประเทศไทย. สืบค้นเมื่อ
กรกฎาคม 2565 จาก https://www.depa.or.th/th/article-view/thailand-digital-economy-glance
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd Edition). New York: Harper and Row.