ปัจจัยความสามารถในการบริหารเพื่อเข้าสู่เศรษฐกิจดิจิทัล

Main Article Content

ปองพล วงศ์วิศิษฐ์
ศิริมา วิภาตวรรณะ
วราพร วรณะพันธุ์
ตวงพร สุพรรณเพ็ชร

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. เพื่อศึกษาปัจจัยภายใน และปัจจัยภายนอกที่ส่งผลต่อความสามารถในการบริหารเพื่อก้าวสู่เศรษฐกิจดิจิทัล 2. เพื่อศึกษาระดับความสามารถในการบริหาร เพื่อก้าวสู่เศรษฐกิจดิจิทัล กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยในครั้งนี้ ได้ขนาดกลุ่มตัวอย่างที่ 400 ตัวอย่าง การสุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้เป็นการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive sampling) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วย ค่าร้อยละ (Percent) ค่าเฉลี่ย (Mean) และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Deviation) การแจกแจงแบบเอฟ (F-Test) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-Way ANOVA) และการวิเคราะห์ความถดถอยเชิงเส้น (Linear Regression Analysis)


ผลการศึกษาพบว่า ระดับความคิดเห็นเกี่ยวกับปัจจัยภายในและภายนอกที่ส่งผลต่อความสามารถในการบริหารเพื่อก้าวสู่เศรษฐกิจดิจิทัล พบว่า ปัจจัยภายในโดยรวมมีค่าเฉลี่ย 3.90 ระดับความคิดเห็นอยู่ในระดับมาก โดยด้านการจัดการทรัพยากรมนุษย์มีค่าเฉลี่ย 3.84 ปัจจัยด้านบริหารจัดการ มีค่าเฉลี่ย 3.96 และปัจจัยภายนอกโดยรวมมีค่าเฉลี่ย 3.85 โดยปัจจัยด้านความสามารถในการแข่งขัน มีค่าเฉลี่ย 3.83 และปัจจัยด้านเทคโนโลยีค่าเฉลี่ย 3.85 ผลการวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์ความถดถอยเชิงพหุพบว่าปัจจัยภายในด้านการจัดการทรัพยากรมนุษย์ ด้านการบริหารจัดการ และปัจจัยภายนอกด้านเทคโนโลยีส่งผลต่อความสามารถในการบริหารเพื่อก้าวสู่เศรษฐกิจดิจิทัล ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย (research article)

เอกสารอ้างอิง

กรุงเทพธุรกิจ. (2565). เศรษฐกิจดิจิทัล อนาคตประเทศไทย. สืบค้นเมื่อ 10 กรกฎาคม 2565 จาก https://www.bangkokbiznews.com/business/1009559

นันทพร ดำรงพงศ์. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการดำเนินธุรกิจของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมเพื่อรองรับเศรษฐกิจยุคดิจิทัลในประเทศไทย. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่, 11(1). 239-255.

พิชิต เทพวรรณ์. (2554). การจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์: แนวคิดและกลยุทธ์เพื่อความได้เปรียบทางการแข่งขัน. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.

พิเชษฐ์ ไทยนิยม (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความพร้อมของอุตสาหกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์เข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC). วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา, 9(2). 184-196.

วันชัย มีชาติ. (2557). การบริหารองค์การ. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. หน้า 2-7, 39-40.

วารุณี กุลรัตนาวิจิตรา. (2560). ปัจจัยด้านนวัตกรรมทางธุรกิจส่งผลต่อการดาเนินงานของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (ประเภทบริการ). สาขาการบริหารเทคโนโลยี. วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม(สสว.). (2564). ภาพรวม SME แยกรายจังหวัด หรืออุตสาหกรรม. สืบค้นเมื่อ 10 กรกฎาคม 2565 จาก https://www.sme.go.th/th/ page.php?modulekey=468

สมบูรณ์ คงทองวัฒนาม, ยุวัฒน์ วุฒิเมธี และวันชัย ไพจิตโรจนา. (2558). ต้นแบบประสิทธิภาพการบริหารจัดการของอุตสาหกรรมผลิตชิ้นส่วนไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ (Hard Disk Drive) ในประเทศไทย. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 23(4). 708-719.

สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล. (2563). สถานการณ์เศรษฐกิจดิจิทัลประเทศไทย. สืบค้นเมื่อ

กรกฎาคม 2565 จาก https://www.depa.or.th/th/article-view/thailand-digital-economy-glance

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd Edition). New York: Harper and Row.