แนวทางการตลาดของธุรกิจเสื้อผ้ามินิมอลบนร้านค้าออนไลน์ "alittles.s" สำหรับผู้หญิงเจเนอเรชั่นวาย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบ นิยามและให้ความหมายองค์ประกอบ และกำหนดแนวทางการตลาดของธุรกิจเสื้อผ้ามินิมอลบนร้านค้าออนไลน์ "alittles.s" สำหรับผู้หญิงเจเนอเรชั่นวาย ในการศึกษาองค์ประกอบการตลาดโดยใช้วิธีการวิจัยแบบผสมผสานวิธีการ ผลการวิจัยเอกสาร พบองค์ประกอบการตลาดของธุรกิจเสื้อผ้ามินิมอลบนร้านค้าออนไลน์ สำหรับผู้หญิงเจเนอเรชั่นวาย ซึ่งกำหนดเป็นตัวแปรสังเกตได้ 35 ตัวแปร และผลการวิจัยโดยการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจโดยใช้แบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่างจำนวน 500 ราย สามารถจำแนกองค์ประกอบของการตลาดได้ 8 องค์ประกอบ ที่สามารถอธิบายการตลาดของธุรกิจเสื้อผ้ามินิมอลบนร้านค้าออนไลน์ สำหรับผู้หญิงเจเนอเรชั่นวาย ได้ร้อยละ 79.741 ประกอบด้วย (1) ร้านค้าออนไลน์ที่มีคุณลักษณะพื้นฐานที่ดี (Attributional online clothing store) ตัวย่อ “A” (2) ร้านค้าออนไลน์ที่ตอบโจทย์ไลฟ์สไตล์ (Lifestyle online clothing store) ตัวย่อ “ L ” (3) ร้านค้าออนไลน์ที่มีอัตลักษณ์ (Identity online clothing store) ตัวย่อ “ I ” (4) ร้านค้าออนไลน์ที่สัมผัสได้ (Tangible online clothing store) ตัวย่อ “T” (5) ร้านค้าออนไลน์ที่คิดนอกกรอบตอบโจทย์ (Talent online clothing store) ตัวย่อ “T” (6) ร้านค้าออนไลน์ที่ยกระดับการบริการ (Leverage online clothing store) ตัวย่อ “L” (7) ร้านค้าออนไลน์ที่เข้าถึงได้ง่าย (Easy to access online clothing store) ตัวย่อ “E” (8) ร้านค้าออนไลน์สุดมินิมอล (Super minimal online clothing store) ตัวย่อ “S” และผลการวิจัยโดยการระดมสมองสามารถกำหนดเป็นแนวทางการตลาดให้ลูกค้าเสมือนได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของร้านเสื้อผ้ามินิมอลให้ความรู้สึกเพื่อนแต่งตัวให้เพื่อน “ALITTLES”
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรุงเทพธุรกิจ. (2562). เปิดโผ "สินค้าขายดี' บนโลกออนไลน์ปี 2562. สืบค้นเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2566 จาก https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/859930.
กฤษฎา เหล็กเพ็ชร์. (2559). รูปแบบการดําเนินธุรกิจขายเสื้อผ้าออนไลน์ในเขตกรุงเทพมหานคร. ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหิดล.
กุลนิดา แย้มทิม. (2559). การวิเคราะห์การสื่อสารของธุรกิจร้านค้าผ่านสื่อสังคมออนไลน์ที่มีผลต่อ พฤติกรรมและทัศนคติของผู้บริโภคเจเนอเรชั่นวายในการเลือกซื้อสินค้าและบริการ. วิทยานิพนธ์คณะนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหาร.
เจนนิเฟอร์ ชวโนวานิช. (2555). เพราะเหตุใดสิ่งที่เราสวมใส่จึงเป็นเรื่องสําคัญ. สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2566 จาก https://www.gqthailand.com/views/article/why-the-way-we-dress-is-important.
เจษฎา อธิพงษ์วณิช. (2565). อิทธิพลของการตัดสินใจซื้อสินค้าบน Social media ที่ส่งผลต่อความภักดีต่อ แบรนด์ของผู้บริโภคในเขตภาคกลางของประเทศไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี, 11(2), 32-46.
ธนพงศ์ กําเนิดชูตระกูล และนิตนา ฐานิตธนูกร. (2559). ปัจจัยการบอกต่อการจัดอันดับและการ วิจารณ์สินค้า คุณภาพของข้อมูลและการบริการที่มีอิทธิพลต่อความสําเร็จของ ผู้ประกอบการขายเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านทางสังคมออนไลน์พาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ (E-commerce) ในเขตกรุงเทพมหานคร, การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
นิราภร คําจันทร์. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผู้หญิงของกลุ่มเจเนอเรชั่นวายผ่านแอปพลิเคชั่นอินสตาแกรมในประเทศไทย. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ปรียานุช อภิปุณโยภาส. (2559). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสํารวจในการวิจัยองค์การ. วารสาร สารจัดการสมัยใหม่, 13(2), 38-39.
ประสพชัย พสุนนท์. (2558). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสํารวจขวัญและกําลังใจใน การปฏิบัติงานของบุคลากร มหาวิทยาลัยในกํากับของรัฐในจังหวัดกรุงเทพมหานคร. วารสาร มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 10(3), 13-15
พิชชานันท์ ฐิติอักษรศิลป. (2558). ส่วนประสมการตลาดในมุมมองของลูกค้าที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการซื้อเสื้อผ้าออนไลน์ของพนักงานบริษัทในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต คณะบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พิศุทธิ์ อุปถัมภ์. (2557). ความไว้วางใจและลักษณะธุรกิจผ่านสื่อสังคมออนไลน์ส่งผลต่อความตั้งใจ ซื้อสินค้าผ่านสื่อสังคมออนไลน์. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ยุพเรศ พิริยพลพงศ์. (2558). ปัจจัยและพฤติกรรมที่มีผลต่อการตัดสินใจใช้โมบายแอพพลิเคชั่นซื้อสินค้าผ่านทางสมาร์ทโฟนและแท็บเล็ตของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต.มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
รัชนีกร นุชวงษ์. (2558). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดและ พฤติกรรมการเลือกซื้อเสื้อผ้าแฟชั่น ของนิสิตระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยนเรศวร. วิทยานิพนธ์ปริญญาตรี. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ฤทธิ์เดชา ตาบุญใจ. (2562). กลยุทธ์ส่งเสริมการตลาดออนไลน์ที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรม ผู้บริโภค: กรณีศึกษาการขายเสื้อผ้าแฟชั่นสตรีผ่านทางเฟซบุ๊ก. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารธุรกิจบัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
ลักษณารีย์ ยิ่งเกรียงไกร. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความตั้งใจซื้อสินค้าแฟชั่นผ่านทางอินเทอร์เน็ตของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 4(1), 1-12.
วิภาวรรณ มโนปราโมทย์. (2556). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านสังคมออนไลน์ (อินสตาแกรม) ของประชากรในกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรบริหารธุรกิจ มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
วิศิษฐ์ ฤทธิบุญไชย และเพ็ญพิชชา ไกรวุฒิสม. (2561). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการซื้อเสื้อผ้า ออนไลน์ของนักศึกษาหญิงไทยและเวียดนาม. วารสารนวัตกรรมและการจัดการ, 3, 63-73.
ศิริวรรณ พฤกธารา. (2564) ปัจจัยการซื้อสินค้าออนไลน์ที่ส่งผลต่อความพึงพอใจและการซื้อซ้ำใน กลุ่มสินค้าเพื่อสุขภาพของผู้บริโภค Gen X ขึ้นไป. สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหิดล.
สุทธาภา อมรวิวัฒน์ และคณะ. (2557). Insight กลยุทธ์ มัดใจผู้บริโภค Generation Y. สืบค้นเมื่อ 3 มิถุนายน 2566, จาก http://www.thaichamber.org.
อรรถไกร พันธุ์ภักดี. (2559). การเปรียบเทียบผลการใช้สถิติวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อตรวจสอบความตรง เชิงโครงสร้างของแบบวัดทุนทางสังคมระหว่างการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสํารวจกับการ วิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร, 11(2), 48-59.
อังก์สมาลักษณ์ ไทยสม. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อความภักดีของลูกค้าต่อผลิตภัณฑ์ตรา สินค้า Loonnystore. วิทยานิพนธ์นี้บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรบริหารธุรกิจ มหาบัณฑิต แผน ก แบบ ก 2 บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Bollen, K. A. (1989). Structural Equations with Latent Variables. Hoboken: John Wiley & Sons.
Burns, R. (1990). Introduction to research methods. Melbourne: Longman Chesire.
Comrey, A. L. & Lee, H. B. (1992). A First Course in Factor Analysis. (2nd ed.). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.
Kim, J.O. & Mueller, C.W. (1978). Factor Analysis: Statistical Methods and Practical Issues. Beverly Hills, CA: Sage.
Likert, R. (1961). New Pattern of Management. New York: McGraw – Hill.
POP KAMPOL. (2562). ถึงเวลาแล้วหรือยังที่ Minimalist style จะกลับมาครองโลกแฟชั่นได้อีกครั้ง. สืบค้นเมื่อ 30 กรกฎาคม 2562 จาก https://www.gqthailand.com/style/article/nextbigtrendis-minimalism.
Wiersma, W. (1991). Research Methods in Education: An Introduction. (5th. ed.). Boston: Allyn and Bacon.
