ปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการบริหารหารจัดการธุรกิจขนาดย่อม ในเขตกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์1) เพื่อศึกษาระดับความสำเร็จของการบริหารจัดการธุรกิจขนาดย่อมในกรุงเทพมหานคร 2) เพื่อตรวจสอบปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการบริหารจัดการธุรกิจขนาดย่อมของผู้ประกอบการในเขตกรุงเทพมหานคร โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้ประกอบการจำนวน 342 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ สถิติพรรณนาและการวิเคราะห์แบบจำลอง MIMIC
ผลการศึกษาพบว่า 1) ความสำเร็จของธุรกิจขนาดย่อมในกรุงเทพมหานครโดยรวมอยู่ในระดับมาก และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่าอยู่ในระดับมากทุกด้าน เรีงลำดับจากมากไปหาน้อย ได้แก่ด้าน การเงิน ผู้มีส่วนได้เสีย กระบวนการจัดการ และการเรียนรู้และการเติบโต ตามลำดับ 2) การวิเคราะห์แบบจำลอง MIMIC มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ค่าดัชนีความสอดคล้องเป็นไปตามเกณฑ์ อาทิ ไคสแควร์(χ2) = 8.60, p =.197 ดัชนีวัคระดับความกลมกลืน (GFI)=.99 ดัชนีวัคระดับความกลมกลืนที่ปรับแก้ (AGFI)=.97 ดัชนีทักเกอร์ริวิส (TLI)=.99 ดัชนีวัดระดับความคลาดเคลื่อนในการประมาณค่าพารามีเตอร์ (RMSEA)= 0.04 เป็นต้น และพบว่า การบริหารจัดการ ภาวะผู้นำ และความตระหนักในตนเองของผู้ประกอบการ เป็นปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลทางตรงต่อความสำเร็จของธุรกิจขนาดย่อมในเขตกรุงเทพมหานคร โดยร่วมกันส่งผลได้สูงถึงร้อยละ 82
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ชาญศักดิ์ เกิดสุข. (2565). กลยุทธ์การจัดการธุรกิจสู่ความสำเร็จของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs) กลุ่มธุรกิจบริการด้านอาหารและเครื่องดื่มในเขตกรุงเทพมหานคร. Journal of Modern Learning Development, 7(7), 169-187.
นนทกร อาจวิชัย. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์กับการบริหารงานตามมาตร ฐานการบริหารการพยาบาลของหัวหน้ากลุ่มพยาบาลตามการรับรู้ของพยาบาล วิชาชีพโรงพยาบาลชุมชน ภาคตะวันออก เฉียงเหนือ. วารสารการวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 4(1), 112-118.
ณัฐพล ลีลาวัฒนานันท์. (2561). ปัญหาของ SME ไทย (1). สืบค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2566.จาก http://www.prosoftmyaccount.com/ArticleInfo.aspx?ArticleTypeID=2224&ArticleID= 9618.
ปิ่นฤทัย สุธีรพงศ์. (2564). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของความสำเร็จธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในกรุงเทพมหานคร. ปริญญานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ คณะบริหารธุรกิจเพื่อสังคม. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เพ็ญพิชชา ศรทรง, วีระพงษ์ กิติวงค์ และวิทน์มนภัทร พุทธวโรตม์ผล. (2562). การก้าวเข้าสู่ความสำเร็จของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในตลาดหลักทรัพย์ เอ็ม เอ ไอ. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตรและการสื่อสาร, 14(2). 1-19.
สุธีรา อะทะวงษา. (2560). การจัดการธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. เชียงใหม่: เชียงใหม่โรงพิมพ์แสงศิลป์.
สุวิมล มธุรส. (2564). ปัจจัยความสําเร็จของผู้ประกอบการธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตพื้นที่ภาคกลางของประเทศไทย. ดุษฎีนิพนธ์สาขาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยรังสิต.
Alexander, S. H., Reicher, S. D. & Platow, M. J. (2014). The social psychological study of leadership. The Oxford handbook of political leadership. (pp. 149-160) edited by R. A. W. Rhodes and Paul t Hart. Oxford, United Kingdom: OxfordUniversityPress. doi:10.1093/oxfordhb/9780199653881.013.008.
Babandi, I. G. & Barjoyai B. B. (2023). A Review of Critical Success Factors Influencing the Success of SMEs. SEISENSE Business Review, 3(1), 37-61. 10.33215/sbr.v3i1.906. hal-04142462.
Boal, K. & Hooijberg, R. (2001). Strategic Leadership Research: Moving on. Leadership Quarterly, 11(2), 515-549.
Bovee, C. L., Thill, J. V., Wood, M. B. & Dovel, G. P. (1993). Management. New York: McGraw-Hill.
Collier, J. E. (2020). Applied Structural Equation Modeling Using AMOS: Basic to Advanced Techniques. New York: Routledge.
Cope, k. (2012). Seeing the Big Picture: Business Acumen to BuildYour Credibility, Career, and Company. Austin, Texas: Greenleaf Book Group Press.
Davidsson, P. & Honig, B. (2003). The Role of Social and Human Capital among Nascent Entrepreneurs. Journal of Business Venturing, 18, 301-331. https://doi.org/10.1016/ S0883-9026(02)00097-6.
Dean, T. J.; Brown, R. L.; & Bamford, C. E. (1998). Differences in Large and Small Firm Responses to Environmental Context: Strategic Implications from a Comparative Analysis of Business Formations. Strategic Management Journal, 19(8), 709-726.
Dess, G. G. & Lumpkin, G. T. (2005). The Role of Entrepreneurial Orientation in Stimulating Effective Corporate Entrepreneurship. Academy of Management Perspectives, 19, 147-156. 10.5465/AME.2005.15841975.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J. & Anderson, R. E., (2010). Multivariate data analysis: A global perspectives. Upper Saddle River, NJ: Pearson Education, International.
Kakabadse N. K., Figueira C., Nicolopoulou K., Hong Yang J., Kakabadse A. P. & Özbilgin M. F. (2015). Gender diversity and board performance: Women’s experiences and perspectives. Human Resource Management, 54(2), 265–281.
Kaplan, R. S. & Norton, D. P. (2007). The Balanced Scorecard–Measures that Drive Performance. Harvard Business Review, 83(7), 172-180.
K BIZ. (2566). SME และธุรกิจ SME คืออะไร มีกี่ประเภท ไปทำความเข้าใจกัน. สืบค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2566. จาก https://www.kasikornbank.com/th/kbiz/article/pages/guide-for-sme-business-and-how-it-works.aspx.
Khan, R. U., Salamzadeh, Y., Syed Ali, S. H. & Hussain, M. (2021). Factors affecting women entrepreneurs’ success: a study of small- and medium-sized enterprises in emerging market of Pakistan. Journal of Innovation and Entrepreneurship, Springer, 10(1), 1-21.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2, 49-60.
Schumacker, R. E. & Lomax, R. G. (2010). A beginner’s guide to structural equa tion modeling. (3rd ed.). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
SMEONE. (2563). 8 เหตุผล “SME” สำคัญกับระบบเศรษฐกิจประเทศไทยอย่างไร?!. สืบค้นเมื่อ 20 กรกฎาคม 2566. จาก https://www.smeone.info/posts/view/284.
Yahya, A., Fatt, C., Othman, A., Rahman, I., & Moen, J. (2011). Management skills and entrepreneurial success of small and medium enterprises (SMEs) in the service sector. African Journal of Business Management, 5(26), 10410-10418.
