การสื่อสารในบทละครโทรทัศน์ของศัลยา กรณีศึกษา “บุพเพสันนิวาส”
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาการสื่อสารบทละครโทรทัศน์ของศัลยา กรณีศึกษา บุพเพสันนิวาส 2. เพื่อศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบการเขียนบทละครโทรทัศน์ของศัลยา กรณีศึกษา บุพเพสันนิวาส และ 3. เพื่อเสนอแนวทางการพัฒนาการสื่อสารบทละครโทรทัศน์ของศัลยา กรณีศึกษา บุพเพสันนิวาส การศึกษาครั้งนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยเก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 3 คน ประกอบด้วย ผู้เขียนบทละครโทรทัศน์ ผู้เขียนนวนิยาย และผู้อำนวยการผลิตละครโทรทัศน์เรื่อง "บุพเพสันนิวาส" ซึ่งได้มาจากการคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจงเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง ดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการพรรณนาและนำเสนอผลการวิจัยในรูปแบบตารางประกอบการบรรยาย
ผลการวิจัยพบว่า 1. บทละคร บุพเพสันนิวาส มีการเล่าเรื่องที่เน้นการถ่ายทอดอารมณ์และความรู้สึกของตัวละครผ่านบทสนทนาและฉากที่สมจริงโดยใช้เทคนิคการสื่อสารที่ช่วยให้ผู้ชมเข้าถึงและเชื่อมโยงกับเนื้อเรื่องได้อย่างลึกซึ้ง 2. ปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อความสำเร็จของบทละครคือความสามารถของผู้เขียนบทละครโทรทัศน์ที่ขยายและปรับเปลี่ยนเนื้อเรื่องที่ดัดแปลงจากนวนิยายต้นฉบับโดยเพิ่มฉากและเหตุการณ์เพื่อสร้างความต่อเนื่องและความน่าสนใจ มีการพัฒนาตัวละครให้มีความซับซ้อน มีความขัดแย้งทั้งภายนอกและภายในของตัวละคร มีการใช้ภาษาที่เหมาะสมกับบริบททางประวัติศาสตร์ 3. แนวทางการพัฒนาการสื่อสารบทละครโทรทัศน์ของศัลยา มุ่งเน้นการสร้างสมดุลในเนื้อหา มีการแทรกแนวคิดด้านจริยธรรมและวัฒนธรรม เช่น ให้ตัวละครหญิงมีบทบาท มีความสามารถทัดเทียมชาย แสดงความเท่าเทียมทางสังคม มีการปรับบทให้เข้ากับกลุ่มเป้าหมายในยุคปัจจุบันเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้ชม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ถิรนันท์ อนวัชศิริวงศ์. (2555). บทละครโทรทัศน์ เขียนอย่างไรให้เป็นมือโปร. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
นันทินี สันติธรรม (2560). การนำเสนอภาพของศิลปวัฒนธรรมไทยผ่านละครโทรทัศน์. มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
วรรษชล ศิริจันทนันท์. (2565). ว่าด้วยความเชื่อ 'ฝรั่งเลว—ไทยดี' และสิ่งที่ 'บุพเพสันนิวาส' ไม่ได้บอก. สืบค้นเมื่อ 25 ธันวาคม 2566 จาก The Momentum. https://themomentum.co/will-of-heaven_thai-drama/
Allen, R. C. (1992). Channels of Discourse, Reassembled: Television and Contemporary Criticism. (2nd ed.). Routledge. https://doi.org/10.4324/9780203991329
Berlo, D. K. (1960). The process of communication: An introduction to theory and practice. Holt, Rinehart and Winston.
Field, S. (2005). Screenplay: The foundations of screenwriting. (Rev. ed.). Delta.
Gibson, J. J. (1979). The ecological approach to visual perception. Houghton Mifflin.
Hall, S. (1973). Encoding and Decoding in the television discourse. Discussion Paper. University of Birmingham, Birmingham.
Kotler, P. & Keller K. L. (2016). Marketing Management. (15th ed.) Edinburgh: Pearson Education.
McQuail, D. (2010). McQuail’s Mass Communication Theory. (6th ed.). London: SAGE.
Nye, J. S. (2004). Soft power: The means to success in world politics. PublicAffairs.
Schramm, W. & Roberts, D. F. (1954). How Communication Works. In: The Process and Effects of Mass. University of Illinois Press, Champaign, IL.
สัมภาษณ์
จันทร์ยวีร์ สมปรีดา. (25 ธันวาคม 2566). การสื่อสารในบทละครโทรทัศน์ของศัลยา กรณีศึกษา “บุพเพสันนิวาส”. (กฤติญา กวีจารุกรณ์).
ศัลยา สุขะนิวัตติ์. (22 พฤศจิกายน 2566). การสื่อสารในบทละครโทรทัศน์ของศัลยา กรณีศึกษา “บุพเพสันนิวาส”. (กฤติญา กวีจารุกรณ์).
อรุโณชา ภาณุพันธุ์. (15 กุมภาพันธ์ 2567). การสื่อสารในบทละครโทรทัศน์ของศัลยา กรณีศึกษา “บุพเพสันนิวาส”. (กฤติญา กวีจารุกรณ์).
