ผลการจัดการเรียนรู้ภาษาเพื่อการสื่อสารร่วมกับบทบาทสมมติที่มีต่อทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1. เพื่อศึกษาทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ภาษาเพื่อการสื่อสารร่วมกับบทบาทสมมติ และ 2. เพื่อศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ภาษาเพื่อการสื่อสารร่วมกับบทบาทสมมติ กลุ่มตัวอย่างในการวิจัย ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 จำนวน 39 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่ม โดยใช้วิธีการจับสลาก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ภาษาเพื่อการสื่อสารร่วมกับบทบาทสมมติ แบบทดสอบทักษะการพูดภาษาอังกฤษ และแบบสอบถามความพึงพอใจ สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และ ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า
1) ทักษะการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่ได้รับ การจัดการเรียนรู้ภาษาเพื่อการสื่อสารร่วมกับบทบาทสมมติ จากการทดลองจัดการเรียนรู้จำนวน 4 ครั้ง โดยพบว่านักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 มีคะแนนเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของทักษะการพูดแต่ละด้านอยู่ในระดับดีมาก ดังนี้ 1.1) ด้านการใช้หลักของไวยากรณ์ ( = 4.99, S.D.= 0.06) 1.2) ด้านการใช้ภาษา (
= 4.76, S.D.= 0.33) 1.3) ด้านการแสดงออก (
= 4.69, S.D.= 0.36) และ 1.4) ด้านการออกเสียง (
= 4.48, S.D.= 0.43) ดังนั้น ค่าเฉลี่ยทักษะรวม (
= 4.73, S.D.= 0.37)
2) ผลการศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ภาษาเพื่อการสื่อสารร่วมกับบทบาทสมมติ พบว่าความพึงพอใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 มีคะแนนเฉลี่ย ( ) 3.96 และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) 0.58 อยู่ระดับมาก
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กานต์ญาณิศา สุนทร สุรกานต์ จังหาร และประสพสุข ฤทธิเดช. (2564). การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมติของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2.วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 15(3), 131-141.
กุลิสรา จิตรชญาวณิช และเกศราพรรณ พันธุ์ศรีเกตุ คงเจริญ. (2564). วิธีการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐชญา บุปผาชาติ. (2561). การใช้กิจกรรมบทบาทสมมติเพื่อพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนยอแซฟอุปถัมภ์อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร. นครปฐม.
ทิศนา แขมมณี. (2564). ศาสตร์การสอนองค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 25). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรรณี แกมเกตุ. (2555). วิธีวิทยาการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์หาวิทยาลัย.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาชลบุรี ระยอง. (2565). แผนพัฒนาการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ. 2565 -2567 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาชลบุรี ระยอง. ชลบุรี: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาชลบุรี ระยอง.
อมิตา แก้วตา. (2566). การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษโดยใช้กิจกรรมบทบาทสมมติ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยนเรศวร. พิษณุโลก.
Savignon, S. J. (1983). Communicative competence: Theory and classroom practice. Reading, MA: Addison-Wesley.
Vroom, V. H. (1964). Work and Motivation. John Wiley & Sons.
Wilkins, D. A. (1976). Notional syllabuses. Oxford University Press.
