ความแม่นยำและประสิทธิภาพของ Generative AI และปัญญาประดิษฐ์สร้างสรรค์ ในการเป็นผู้ช่วยสอนเสมือนเพื่อเสริมสร้างการเรียนรู้ของนักศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ประเมินความแม่นยำและประสิทธิภาพของ Generative AI และ ปัญญาประดิษฐ์สร้างสรรค์ ในการตอบคำถามเชิงวิชาการในการเป็นผู้ช่วยสอนเสมือน (AI Tutor) เพื่อเสริมสร้างการเรียนรู้ของนักศึกษา (2) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังการเรียนโดยใช้ AI Tutor และ (3) ศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาและอาจารย์ต่อการใช้ AI Tutor ในกระบวนการเรียนการสอน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี ภาคการศึกษาที่ 1 ปีการศึกษา 2568 จำนวน 20 คน ที่ได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน แบบสอบถามความพึงพอใจ และแบบประเมินคุณภาพคำตอบของ AI Tutor การเก็บรวบรวมข้อมูลดำเนินการในระยะเวลา 3 สัปดาห์ รวมเวลาเรียน 9 ชั่วโมง โดยให้นักศึกษาทำแบบทดสอบก่อนเรียน (Pre-test) เรียนรู้ผ่าน Generative AI และปัญญาประดิษฐ์สร้างสรรค์ และทำแบบทดสอบหลังเรียน (Post-test) พร้อมตอบแบบสอบถามความพึงพอใจ
ผลการวิจัยพบว่า Generative AI และ ปัญญาประดิษฐ์สร้างสรรค์ มีประสิทธิภาพในการตอบคำถามเชิงวิชาการอยู่ในระดับ “ดีมาก” โดยGenerative AIมีความชัดเจนในการอธิบายและลำดับเนื้อหาที่เข้าใจง่าย ส่วนปัญญาประดิษฐ์สร้างสรรค์ มีความโดดเด่นในการให้ข้อมูลอ้างอิงและเชื่อมโยงกับเทคโนโลยีปัจจุบัน โดยผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 แสดงให้เห็นว่าการใช้ AI Tutor ช่วยเพิ่มผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาได้อย่างมีประสิทธิภาพ และความพึงพอใจของนักศึกษาและอาจารย์ต่อการใช้ Generative AI และปัญญาประดิษฐ์สร้างสรรค์ อยู่ในระดับ “มากที่สุด” โดยเฉพาะด้านความสะดวกในการใช้งาน การตอบสนองอย่างรวดเร็ว และความเข้าใจในเนื้อหาวิชา
โดยสรุป Generative AI และ ปัญญาประดิษฐ์สร้างสรรค์ สามารถทำหน้าที่เป็น “ผู้ช่วยสอนเสมือน” ที่สนับสนุนการเรียนรู้แบบเฉพาะบุคคล (Personalized Learning) และส่งเสริมการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งนี้ การนำ AI มาใช้ในการเรียนการสอนควรอยู่ภายใต้การกำกับดูแลของผู้สอน เพื่อให้เกิดการใช้เทคโนโลยีอย่างเหมาะสมและมีจริยธรรม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ขจรศักดิ์ หาญณรงค์. (2562). การออกแบบการเรียนการสอนเชิงนวัตกรรมในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมชาย วัฒนาประกอบ. (2565). การใช้ปัญญาประดิษฐ์ในกระบวนการเรียนรู้ของนักศึกษา. วารสารการศึกษาปริทัศน์, 34(2), 45-62.
สุธีรา โพธิ์สุวรรณ. (2566). เทคโนโลยีการศึกษากับบทบาทของปัญญาประดิษฐ์ในการเรียนรู้แบบออนไลน์. วารสารนวัตกรรมการศึกษา, 29(1), 15-30.
OpenAI. (2566). ChatGPT: ปัญญาประดิษฐ์เพื่อการเรียนรู้และการศึกษา. สืบค้นเมื่อ 28 มิถุนายน2568 จาก https://openai.com.
Google DeepMind. (2566). แนะนำ ปัญญาประดิษฐ์สร้างสรรค์ : โมเดล AI ขั้นสูงของ Google. สืบค้นเมื่อ 28 มิถุนายน2568 จาก https://deepmind.google.
Brown, H. D. (2007). Principles of language learning and teaching. (5th ed.). Pearson Education.
Creswell, J. W. (2018). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches. (5th ed.). SAGE Publications.
