พฤติกรรมการเลือกซื้ออัญมณีและเครื่องประดับจากความเชื่อของนักท่องเที่ยว บริเวณตลาดพลอยจังหวัดจันทบุรี

Main Article Content

สุภารีย์ เถาว์วงศ์ษา

บทคัดย่อ

จากสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นล้วนสร้างความรู้สึกไม่มั่นคงปลอดภัย ทั้งการแพร่ระบาดของโควิด-19 อันตรายจากปัญหาสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจและการเมือง ผู้คนจึงใช้ “ความเชื่อ” มาเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ ความต้องการที่เพิ่มมากขึ้นนี้จึงถูกนำมาเป็นหัวข้อการศึกษาของนักวิชาการหลายแขนง ทำให้เกิดแนวคิดการตลาดโชคลาง คือการนำความเชื่อโชคลางที่มีอยู่ในสังคมไทยมาประยุกต์ใช้กับการสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์และบริการ การวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์ในการศึกษาพฤติกรรมการเลือกซื้ออัญมณีและเครื่องประดับจากความเชื่อของนักท่องเที่ยวที่เข้ามาเลือกซื้อบริเวณตลาดพลอยจันทบุรี กำหนดพื้นที่การศึกษาคือตลาดพลอยจันทบุรี อันเป็นตลาดค้าอัญมณีอันดับ 1 ของประเทศ/ อันดับที่ 3 ของโลก ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลนักท่องเที่ยว จำนวน 400 คน แบบสอบถามแบ่งออกเป็น 4 ส่วน หาค่าความเที่ยงตรงของแบบสอบถามเพื่อปรับปรุงแบบสอบถาม จึงหาค่าความเชื่อมั่นจากแบบสอบถามที่ปรับปรุงแก้ไขแล้ว ส่งประเมินจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์จึงนำไปเก็บข้อมูล สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูลคือ T-test และ One-Way Anova เพื่อให้ได้ผลข้อมูลปัจจัยส่วนบุคคลของผู้ตอบแบบสอบถาม, พฤติกรรมในการเลือกซื้ออัญมณีและเครื่องประดับโชคลาง , ความเชื่อที่ส่งผลการเลือกซื้ออัญมณีและเครื่องประดับโชคลาง และพบว่าเพศที่ต่างกัน ส่งผลต่อความเชื่อในการตัดสินใจซื้อเครื่องประดับโชคลางไม่แตกต่างกัน, ปัจจัยส่วนบุคคลด้านศาสนาที่นับถือที่ต่างกัน ส่งผลต่อความเชื่อในการตัดสินใจซื้อเครื่องประดับโชคลางแตกต่างกัน  และรายได้ที่ต่างกันส่งผลต่อความเชื่อในการตัดสินใจซื้อเครื่องประดับโชคลางแตกต่างกัน โดยผู้วิจัยได้นำเสนอตัวอย่างการนำความเชื่อโชคลางจากผลการวิจัยมาใช้ประโยชน์ในการออกแบบสร้างสรรค์ผลิตภัณฑ์ให้เกิดความแตกต่างไว้ในข้อเสนอแนะ

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เถาว์วงศ์ษา ส. (2025). พฤติกรรมการเลือกซื้ออัญมณีและเครื่องประดับจากความเชื่อของนักท่องเที่ยว บริเวณตลาดพลอยจังหวัดจันทบุรี. วารสารศิลปกรรมบูรพา, 28(1), 11–34. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/buraphaJ/article/view/274299
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม สํานักพัฒนาอุตสาหกรรมรายสาขา ส่วนอุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับ.

(2548). การเจียระไนพลอย. กรุงเทพมหานคร : บริษัทจิรายาคอมมูนิเคชั่น จํากัด.

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2563). สถิติด้านการท่องเที่ยว ปี 2562 (Tourism Statistics 2019). สืบค้น วันที่ 4 มีนาคม 2563, https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=521, กระทรวงการ ท่องเที่ยวและกีฬา. (2563).

บุญธรรม กิจปรีดาบริสุทธิ์. (2540). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพมหานคร : โรง

พิมพ์และปกเจริญผล.

ธนาภรณ์ วิวัฒน์ศร. (2556). ทัศนคติและพฤติกรรมที่มีต่อความเชื่อเรื่องโชคลางของผ้บริโภคในกรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต, วิทยาลัยการจัดการ, มหาวิทยาลัยมหิดล.

ธวัช ปุณโณทก. (2528). ความเชื่อพื้นบ้านอันสัมพันธ์กับวิถีชีวิตในสังคมอีสาน. ในวัฒนธรรม พื้นบ้าน: คติ ความเชื่อ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พิชัย ผกาทอง. (2547). มนุษย์กับสังคม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัย มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

วนิดา รัตนชินกร. (2556). ทัศนคติและพฤติกรรมในความเชื่อเรื่องต านานของผู้บริโภค ในเขตกรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการตลาด, วิทยาลัยการจัดการ, มหาวิทยาลัยมหิดล.

ศิริชัย กาญจนวาสี, ดิเรก ศรีสุโข และทวีวัฒน์ ปิตยานนท์. (2535). การเลือกใช้สถิติที่เหมาะสมสำหรับ

การวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศุภร เสรีรัตน์. (2544). พฤติกรรมผู้บริโภค. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : เออาร์บิซิเนส.

ศุภิสรา กรมขันธ์. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อทัศนคติและความตั้งใจซื้อเครื่องประดับโชคลางของผู้บริโภค. สารนิพนธ์นิเทศาสตรมหาบัณฑิต, คณะนิเทศศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิวฤทธิ์ พงศกรรังศิลป์ และธีรนุช พูศักดิ์ศรีกิจ. (2555). ความเชื่อเรื่องโชคลางกับพฤติกรรมของผู้บริโภคชาวไทย. กลุ่มวิจัยการบริโภคและเศรษฐกิจยั่งยืน, สํานักวิชาการจัดการ, มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ไทย

สถาบันวิจัยและพัฒนาอัญมณีและเครื่องประดับแห่งชาติ. (2566). จันทบุรีศูนย์กลางการค้าอัญมณีและผลิต พลอยสีของไทย. สืบค้นวันที่ 20 มกราคม 2566, https://infocenter.git.or.th/business- info/business-info-1971, สถาบันวิจัยและพัฒนาอัญมณีและเครื่องประดับแห่งชาติ. (2566).

สารานุกรมไทยสหรับเยาวชน. (2552). เครื่องประดับ. เข้าถึงได้จาก https://www.saranukromthai.or.th/ sub/book/book.php?book=34&chap=4&page=t34-4-infodetail03.html

สุภารีย์ เถาว์วงศ์ษา. (2564). การออกแบบเหลี่ยมเจียระไนอัญมณี จากแรงบันดาลใจตราสัญลักษณ์ มหาวิทยาลัยบูรพา ด้วยหลักการรับรู้รูปร่างผ่านความสัมพันธ์ระหว่างภาพและพื้น. วารสาร ศิลปกรรมบูรพา. 24(2), 173-186.

Brandbuffet. (2557). Superstitious Marketing เพิ่มเสน่ห์ให้ธุรกิจด้วยแนวคิดการตลาดโชคลาง. สืบค้นเมื่อ

วันที่ 9 มกราคม 2565, https://www.brandbuffet.in.th/2014/03/superstitious-marketing-cmmu-

seminar/, Brandbuffet. (2557).

Brandbuffet. (2564). เจาะอินไซต์ 52 ล้านคนไทย “สายมู” กับ 5 อันดับความเชื่อ โอกาสแบรนด์ชู กลยุทธ์ “การตลาดของคนอยู่เป็น”. สืบค้นเมื่อวันที่ 14 มกราคม 2565, https://www.brandbuffet.in.th/2021

/01/cmmu-suggest-marketing-in-the-uncertain-world/, Brandbuffet. (2564).

Cohen ,L., and Manion,L. (1989). Research Method in Education. 3rd. Ed.London : Routledge.

Kunlasatree. (2565). มารู้จักการตลาดสายมู (Muketing) ที่พึ่งทางใจใหม่ของคนยุค COVID-19. สืบค้นเมื่อ

วันที่ 10 ตุลาคม 2565, https://www.foretoday.asia/articles/muketing/, kunlasatree.s@foretoday.asia. (2565).

Likert, Rensis. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. Attitude Theory and

Measurement. Fishbeic, Martin, Ed. New York: Wiley & Son