The Learning of Origins and Significance of Lanna’s Yee Peng Festival and Thai’s Loy Krathong Festival Through Anthropological and Archaeoastronomical Perspectives
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This paper investigates the origins and significance of Lanna’s Yee Peng Festival and Thai’s Loy Krathong Festival in terms of anthropological and archaeoastronomical aspects. According to anthropological studies, two ethnic groups migrated and then settled in the region of modern-day Thailand: (1) the Tai people migrated from China into the northern region, Lana Kingdom; (2) the Mon people migrated from ancient Kalinga (now the Orissa state of India), into the central region as well as the ancient Khmer Kingdom. Both groups of settlers carried along with their beliefs, religions, traditions, languages, and calendrical systems. We find that the Lanna Tai people name their calendar years as “Mother-Child” years (Mae Pee-Look Pee) in the Hontai system, which is similar to the “Stems-Branches” in the sexagenary cycle of China during the Eastern Han dynasty. During the Han dynasty, all beliefs, religions, including traditions and norms were influenced by Confucianism and Taoism. The worship of the Deity of Water, expressed through the Xiayuan Festival, is set to celebrate on the full moon day of the 10th Chinese lunar month that coincides with the 12th Thai lunar month or Thai’s Loy Krathong Festival. This day on the full moon day of Krittika was previously regarded as the New Year Eve according to the Saka calendar during the period of Sukhothai, Ayutthaya, and the ancient Khmer kingdoms. We apply archaeoastronomy involving lunar mansions, zodiac signs, and constellations to study why the full moon day of Krittika was related to the New Year Festival in ancient times. We find that before the Vedic age (1500 – 600 B.C.), the Autumnal Equinox had been set to the day a full moon residing in the Krittika Nakshatra (the Pleiades) while the sun entering into Vrishchika Rashi (Scorpio). In addition, we find that the word “Loy Krathong” was first used in King Rama III of the Rattanakosin era. Early in the Sukhothai era, the festival literally was called “Phao Tien Len Fai.” The lotus shape floater (Krathong) used to worship the Hindu Goddess of water (Phra Mae Khongkha) nowadays results from mixed beliefs from Taoism, Chinese Buddhism, and Hinduism’s Bali Jatra Festival from Kalinga. More importantly, local astronomical wisdom has used the full moon of the 12th lunar month to align the Thai lunar calendar to the solar calendar from ancient times until the present days.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
หากผู้เสนอบทความมีความจำเป็นเร่งด่วนในการตีพิมพ์โปรดส่งลงตีพิมพ์ในวารสารฉบับอื่นแทน โดยกองบรรณาธิการจะไม่รับบทความหากผู้เสนอบทความไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขและขั้นตอนที่กำหนดอย่างเคร่งครัด ข้อมูลของเนื้อหาในบทความถือเป็นลิขสิทธิ์ของ Journal of Inclusive and Innovative Education คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
References
กรมศิลปากร. (2555). ไตรภูมิกถาฉบับถอดความ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร.
โขมสี แสนจิตต์. (2553). การศึกษาเมืองโบราณหริภุญไชยจากหลักฐานโบราณคดี. ดำรงวิชาการ, 9(1), 33–50.
จตุพล คำปวนสาย. (2563). พันธุศาสตร์กับการตามรอยบรรพชน: ดีเอ็นเอแห่งล้านนา. เชียงใหม่: สมสิบ คราฟท์.
จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พ. (2463). เรื่องพระราชพิธีสิบสองเดือน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ไทย.
โจว ต้ากวาน. (2543). บันทึกว่าด้วยขนบธรรมเนียมประเพณีของเจินละ [真臘風土記] (เฉลิม ยงบุญเกิด, ผู้แปล). กรุงเทพฯ: มติชน.
มณี พยอมยงค์. (2547). ประเพณีสิบสองเดือนล้านนาไทย (พิมพ์ครั้งที่ 5). เชียงใหม่: ส.ทรัพย์การพิมพ์.
ยุทธพร นาคสุข. (2548). การศึกษาเชิงวิเคราะห์คัมภีร์สุริยยาตรฉบับภาคกลาง ฉบับล้านนา และฉบับไทลื้อ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบันฑิต). สาขาวิชาจารึกภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วิไลวรรณ ขนิษฐานันท์. (2552). ปฏิทินจีนโบราณ: ที่มาของปฏิทินไทยโบราณ “ปีหนไทย.” ภาษาและภาษาศาสตร์, 28(1), 34–52.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2558). ลอยกระทง, เห่เรือ มาจากไหน? ใน พิพัฒน์ กระแจะจันทร์ (บรรณาธิการ). ลอยกระทง เรีอพระราชพิธี วัฒนธรรมนํ้าร่วมราก (น.11–28). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์อักษรไทย.
ฮันส์ เพนธ์, พรรณเพ็ญ เครือไทย และ ศรีเลา เกษพรหม. (2541). ประชุมจารึกล้านนา เล่ม 2 จารึกพระเจ้ากาวิละ พ.ศ. 2334 - 2357. เชียงใหม่: สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Blodget, H. (1899). The worship of heaven and earth by the emperor of China. Journal of the American Oriental Society, 20, 58-69.
Chaubey, G., Metspalu, M., Choi, Y., Mägi, R., Romero, I. G., Soares, P., … Kivisild, T. (2011). Population genetic structure in indian austroasiatic speakers: The role of landscape barriers and sex-specific admixture. Molecular Biology and Evolution, 28(2), 1013-1024.
Coedès, G. (1968). The indianized states of Southeast Asia. Honolulu: University of Hawaii Press.
Huang, S. (2001). Summoning the Gods: Paintings of three officials of heaven, earth and water and their association with Daoist ritual Performance in the southern Song period (1127-1279). Artibus Asiae, 61(1), 5-52.
Kutanan, W., Kampuansai, J., Srikummool, M., Brunelli, A., Ghirotto, S., Arias, L., … Stoneking, M. (2019). Contrasting paternal and maternal genetic histories of Thai and Lao populations. Molecular Biology and Evolution 36(7), 1490–1506.
Kutanan, W., Kampuansai, J., Srikummool, M., Kangwanpong, D., Ghirotto, S., Brunelli, A., & Stoneking, M. (2017). Complete mitochondrial genomes of Thai and Lao populations indicate an ancient origin of Austroasiatic groups and demic diffusion in the spread of Tai–Kadai languages. Human Genetics, 136(1), 85-98.
Ma, Y., Yang, X., Huan, X., Wang, W., Ma, Z., Li, Z., … Lu, H. (2016). Rice bulliform phytoliths reveal the process of rice domestication in the Neolithic lower Yangtze River region. Quaternary International, 426, 126-132.
Monica, E. (2004). Sun-worship in China - The roots of Shangqing Taoist practices of light. Cahiers d’Extrême-Asie, 14, 345–402.
Ongsakun, S., Millar, D. W., Tanratanakul, C., & Barron, S. M. (2005). History of Lan Na. Chiangmai: Silkworm Books.
Saelee, C., Tawonatiwas, M., & Yodintra, S. (2018). Suvarnabhumi-gregorian rule to determine whether thai lunar calendar year 2012 is a leap-month year. Chiang Mai Journal of Science, 45(6), 2491–2508.
Saha, M., & Lahiri, N. C. (1992). History of the calendar in different countries through the ages. New Deli: Council of scientific & industrial research.
Yodintra, S. (2007). The existing Suvannaphum at Wat Pra Yeun. Chiang Mai Journal of Science, 34(2), 143–149.
Zheng, Y., Crawford, G. W., Jiang, L., & Chen, X. (2016). Rice domestication revealed by reduced shattering of archaeological rice from the lower Yangtze valley. Scientific Reports, 6, 1-9.
