ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยพื้นฐานในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ กับความยึดมั่นผูกพันต่อวิชาชีพครูของนักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาแบบวัดความยึดมั่นผูกพันที่มีต่อวิชาชีพครูของนักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา 2) ศึกษาระดับความยึดมั่นผูกพันและความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยพื้นฐานในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กับความยึดมั่นผูกพันที่มีต่อวิชาชีพครูของนักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา 3) จัดทำข้อเสนอแนะในการพัฒนาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา ซึ่งทำการศึกษากับกลุ่มตัวอย่างนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ถึงชั้นปีที่ 5 สาขาวิชาดนตรีศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ ในปีการศึกษา 2563 จำนวน 179 คน โดยวิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน ผลการวิจัยพบว่า 1) แบบวัดความยึดมั่นผูกพันต่อวิชาชีพครูมีความตรงเชิงเนื้อหา อำนาจจำแนกและความเที่ยงเป็นไปตามเกณฑ์ที่ยอมรับได้ รวมทั้งมีความตรงเชิงโครงสร้าง 2) นักศึกษาโดยรวมมีความยึดมั่นผูกพันต่อวิชาชีพครูในระดับมาก ปัจจัยพื้นฐานในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์มีความสัมพันธ์กับความยึดมั่นผูกพันต่อวิชาชีพครูในระดับต่ำมากถึงปานกลาง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ .05 3) ข้อเสนอแนะในการพัฒนาหลักสูตร ประกอบด้วย (1) การกำหนดคุณสมบัตินักศึกษาเพื่อการเข้าศึกษาในหลักสูตร (2) อัตลักษณ์ ค่านิยม คุณลักษณะเฉพาะของนักศึกษา (3) กิจกรรมเสริมหลักสูตร และ (4) แผนการพัฒนาคุณภาพชีวิตของนักศึกษาและสิ่งอำนวยความสะดวกในการเรียน