การพัฒนาตัวบ่งชี้สมรรถนะของอาจารย์มหาวิทยาลัยแห่งชาติลาว
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ในการวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบตัวบ่งชี้สมรรถนะของอาจารย์มหาวิทยาลัยแห่งชาติลาว กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในครั้งนี้ได้แก่ ผู้บริหาร อาจารย์ และนักศึกษา จำนวน 675 คนโดยใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้น เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า (Rating scale) 5 ระดับ จำนวน 40 ข้อ ที่มีค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามทั้งฉบับเท่ากับ 0.973 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ (Exploratory Factor Analysis: EFA) ผลการวิเคราะห์องค์ประกอบตัวบ่งชี้สมรรถนะของอาจารย์มหาวิทยาลัยแห่งชาติลาว พบว่า ค่า Kaiser-Meyer-Olkin Measure of Sampling Adequacy มีค่าเท่ากับ 0.975 ซึ่งมีค่ามากกว่า 0.500 และเข้าใกล้ 1.000 และเมื่อใช้การทดสอบแบบ Bartlett's Test of Sphericity พบว่า ได้ค่า Chi-Square เท่ากับ 18097.126 ซึ่งค่าดังกล่าวมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.000 นั่นคือตัวแปรหรือตัวบ่งชี้ทั้ง 40 ตัวมีความสัมพันธ์กัน และมีความเหมาะสมที่จะนำไปวิเคราะห์องค์ประกอบต่อไป เมื่อนำตัวบ่งชี้ทั้งหมด 40 ตัว ไปวิเคราะห์องค์ประกอบได้องค์ประกอบทั้งสิ้น 4 องค์ประกอบ โดยในองค์ประกอบที่ 1 สมรรถนะด้านความมุ่งมั่นในการเป็นอาจารย์ผู้สอนให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด มีตัวบ่งชี้จำนวน 22 ตัว โดยมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเท่ากับ 0.470 ถึง 0.697 องค์ประกอบที่ 2 สมรรถนะด้านความมุ่งมั่นตั้งในการธำรงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีของสังคมลาวให้อยู่อย่างยั่งยืน มีตัวบ่งชี้จำนวน 8 ตัว โดยมีค่าน้ำหนัก องค์ประกอบเท่ากับ 0.513 ถึง 0.759 องค์ประกอบที่ 3 สมรรถนะด้านทักษะการสอนที่ดี มีตัวบ่งชี้จำนวน 5 ตัว โดยมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเท่ากับ 0.452 ถึง 0.723 และองค์ประกอบที่ 4 สมรรถนะด้านวิชาการและการวิจัยมีตัวบ่งชี้จำนวน 5 ตัว โดยมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเท่ากับ 0.472 ถึง 0.556
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
หากผู้เสนอบทความมีความจำเป็นเร่งด่วนในการตีพิมพ์โปรดส่งลงตีพิมพ์ในวารสารฉบับอื่นแทน โดยกองบรรณาธิการจะไม่รับบทความหากผู้เสนอบทความไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขและขั้นตอนที่กำหนดอย่างเคร่งครัด ข้อมูลของเนื้อหาในบทความถือเป็นลิขสิทธิ์ของ Journal of Inclusive and Innovative Education คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
References
Akkarabaworn, T. (2011). Thai teachership. Bangkok: Kor Pholphim Printing. [In Thai]
Altbach, P., & de Wit, H. (2023). Decoupling from the West Will Be Hard on China’s Higher Education.
International Higher Education, 113, 11–13.
Bakar, S. A., Zabidi, N. A., Yasin, N. E., & Ali, S. A. H. (2022). Open University Malaysia Modules Satisfaction with Instructional Design Elements. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 12(8), 385 – 394.
Bartlett, M. S. (1954). A note on the multiplying factors for various χ2 approximations. Journal of the Royal Statistical Society Series B (Methodological), 16(2), 296-298.
Bransford, J. D., Brown, A. L., & Cocking, R. R. (2000). How people learn: Brain, mind, experience, and school. Washington, DC: National Academy Press.
Brew, A. (2002). The nature of research: Inquiry in academic contexts. New York: Routledge.
Bornmann, L., & Mutz, R. (2015). Growth rates of modern science: A bibliometric analysis based on the number of publications and cited references. Journal of the association for information science and technology, 66(11), 2215-2222.
Chaitaweep, K. (2020). Legal Problems Relating to Non-Serious Disciplinary Punishments inthe Higher Education Civil Servants Regulation Act B.E. 2547 (2004). Journal of Law and Local Society, 4(2), 159-188. [In Thai]
Cornelius-White, J. (2007). Learner-centered teacher-student relationships are effective: A meta-analysis. Review of Educational Research, 77(1), 113-143.
Darling-Hammond, L. (2000). Teacher quality and student achievement. Education policy analysis archives, 8, 1-44.
Dearden, J. (2014). English as a medium of instruction–a growing global phenomenon. University of Oxford: British Council.
Engle, N. L. (2011). Adaptive capacity and its assessment. Global environmental change, 21(2), 647-656.
Edmondson, A. C., & Lei, Z. (2014). Psychological safety: The history, renaissance, and future of an interpersonal construct. Annual Review of Organizational Psychology and Organizational Behavior, 1(1), 23-43.
Hendriarto, P., Mursidi, A., Kalbuana, N., Aini, N., & Aslan, A. (2021). Understanding the Implications of Research Skills Development Framework for Indonesian Academic Outcomes Improvement. Jurnal Iqra, 6(2), 51-60.
Hattie, J. (2009). Visible Learning: A synthesis of over 800 meta-analyses relating to achievement. New York: Routledge.
Husmin, S., Chantachon, S., & Boonserm, A. (2017). State Problems and Development Guidelines of ASEAN Youth Leadership Activities for Upper-Secondary Students Ratchaphruek Journal, 15(2), 44-52. [In Thai]
Harrad, R., Keasley, R., & Jefferies L. (2024). Academic integrity or academic misconduct? Conceptual difficulties in higher education and the potential contribution of student demographic factors. Swansea University: Department of Psychology,
Intanate, N. (2018). Teaching materials for the subject of measurement and evaluation of education, Department of Educational Evaluation and Research. Faculty of Education, Chiang Mai University: Department of Educational Foundations and Development. [In Thai]
Kaiser, H. F. (1974). An index of factorial simplicity. Psychometrika, 39(1), 31-36.
Kozlowski, S. W., & Ilgen, D. R. (2006). Enhancing the effectiveness of work groups and teams. Psychological Science in the Public Interest, 7(3), 77-124.
Lumpkin, A. (2008). Teachers as role models: Teaching character and moral virtues. Journal of Physical Education, Recreation & Dance, 79(2), 45-49.
Layder, D. (2018). Investigative research: Theory and practice. London: Sage Publications.
Mackinney, R., Kelly, J., & Pulling, C. (2021). The Effect of feedback type on academic performance. Practice and Evidence of Scholarship of Teaching and Learning in Higher Education, 15(1), 78-93.
National University of Laos. (2022). Registration and Evaluation Unit, Academic Office, National University of Laos. Laos: National University of Laos.
Nietschke, Y., & Dabrowski, A. (2023). Technology in education: a case study on Lao People's Democratic Republic. London: UNESCO.
Nillapun, M., Phivitayasirithum, C., Vanichwatanavorachai, S., & Songserm, U. (2015). Evaluation of the Basic Education Core Curriculum 2008 in the Leading Schools for Curriculum Implementation. Silpakorn Educational Research Journal, 7(1), 26-41. [In Thai]
Pereira, R., Buchdid, S. B., & Baranauskas, M. C. C. (2013). Values and cultural aspects in design: artifacts for making them explicit in design activities. In Proceeding of Enterprise Information Systems: 14th International Conference, ICEIS 2012 (pp. 358-375). Berlin: Springer Berlin Heidelberg.
Pahae, S. (2013). Teacher Competency and Educational Quality Assurance. Academic Journal of Uttaradit Rajabhat University, 8(2), 11-22. [In Thai]
Procter, C. (1991). A first course in factor analysis (2nd ed.). Hillsdale: Lawrence Erlbaum Associates.
Prommapun, B., Wongtim, S., & Chongcharoen, K. (2019). Development of Indicators for Instructors’ Core Competency in Increasing Graduation of Graduate Students in the School of Educational Studies, Sukhothai Thammatirat Open University. STOU Education Journal, 12(2), 103-117. [In Thai]
Prukkhayan, S., Suntarayut, T., & Srisaenyong, S. (2015). Characteristics of Graduates Burapha University By Framework of The Second 15 - Year Long Range Plan on Higher Education of Thailand (2008 - 2022). Journal of Education and Social Development, Burapha University, 10(1), 297-307. [In Thai]
Riemer, M. J. (2002). English and communication skills for the global engineer. Global Journal of Engineering Education, 6(1), 91-100.
Ratsameethammachot, S. (2005). Guidelines for Human Potential Development through Competency Based Learning. Bangkok: Siriwattana Interprint. [In Thai]
Robson, M., & Matthews, R.M. (1995). Quality in Education : Some Issues for Schools and Their Community. Bangkok: UNESCO Principal Regional Office for Asia and The Pacific.
Seng-ead, T., & Kosshasarn, A. (2024). The project management for the development of student morality and ethics according to the national strategy using the CIPP Model at primary schools in the western region of Thailand. The Journal of Sirindhornparithat, 25(1), 76-87. [In Thai]
Shulman, L.S. (1986). Paradigms and research programs for the study of teaching. In M.C. Wittrock (Ed.), Handbook of research on teaching (pp.3-36). New York: Macmillan.
Suntikul, W. (2018). Cultural sustainability and fluidity in Bhutan's traditional festivals. Journal of Sustainable Tourism, 26 (12), 2102-2116.
Srisuk, K. (2009). Research methods (3rd edition). Chiang Mai: Krongchang Printing House. [In Thai]
Teichler, U. (2004). The changing debate on internationalisation of higher education. Higher education, 48, 5-26.
Trigwell, K., & Prosser, M. (2020). Exploring university teaching and learning: Experience and context. New York: Springer International Publishing.
Throsby, D. (2010). The Economics of Cultural Policy. Cambridge: Cambridge University Press.
Ward, C., & Geeraert, N. (2016). Advancing acculturation theory and research: The acculturation process in its ecological context. Current Opinion in Psychology, 8, 98-104.
Wansuebjit, L., Poosri, S., & Kosolkittiamporn, S. (2014). The development of indicators for teachers competency in the 21st century office of the basic education commission. Journal of Education Khon Kaen University (Graduate Studies Research), 8(4), 142-149. [In Thai]