Mural and Biography for Buddhist art painter group in Lampang 1932 – 1961 AD. : A research for new subject in the art history
Keywords:
Lampang’s Buddhist art Painter, New issues in Art history researchAbstract
This article focuses on the history and works of two Buddhist artists Mr. Puan Suwannasing and Mr. Nong Inchaithep. This is done via the study of three sites which are Tha Han temple in Mae Tha district, Lampang province, Changtaem temple in Mueang district, Lampang province, and Bunyuen temple in Mueang district, Phayao province. The research indicated that both artists were trained by “Chang Luang”, a Royal craftsman who came to work in Lampang. Therefore, the works were expressed in the style of Rattanakosin-Bangkok and were considered “Thai art in the Bangkok style.” This association resulted in Mr. Puan Suwannasing receiving patronage from the ruler of Lampang who hoped to preserve “the tactfulness” of a Royal artist in his province. Both artists painted many works during the period between 1917 and 1967. After 1937, the patronage structure changed from one dependent on the traditional local governer to a new elite class under the nation state system. However, both artists still maintained their Bangkok painting style to emphasize the artistic skills that corresponded with the “new” tastes of the clergy and patrons. In addition, cross-province hirings like in the case of Mr. Nong Inchaiyathep also revealed a network of clergies and patrons that existed between Phayao and Lampang.
References
เกรียงศักดิ์ ชัยดรุณ, 2560. รากเหง้าของเรา ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นเมืองพะเยา. พะเยา: นครนิวส์การพิมพ์.
เนื้ออ่อน ขรัวทองเขียว, 2559. แผนยึดล้านนา. กรุงเทพฯ: มติชน.
ปริตรตา เฉลิมเผ่า กออนันตกูล, 2536. ภาษาของจิตรกรรมไทย: การศึกษารหัสของภาพและความหมายทางสังคมวัฒนธรรมของจิตรกรรมพุทธศาสนาต้นรัตนโกสินทร์. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภิญญพันธุ์ พจนะลาวัณย์, 2557. “คนไทยเชื้อสายจีนกับบทบาทในการผลิตพื้นที่เมืองในไทยทศวรรษ 2490.” วารสารวิจัยและสาระสถาปัตยกรรม/ผังเมือง 11(1): 37-57.
สรัสวดี อ๋องสกุล, 2553. ประวัติศาสตร์ล้านนา. พิมพ์ครั้งที่7. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
สุนทร สุขสราญจิต, 2558. “100 ปี คนจีนในพะเยา: พลวัตทางการเมืองและสังคม.” วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร 11(2) (กรกฎาคม-ธันวาคม).
อรรถจักร สัตยานุรักษ์, 2534. การเปลี่ยนแปลงสังคม วัฒนธรรม และพัฒนาการทางการเมืองในภาคเหนือของไทยหลังสงครามโลกครั้งที่ 2. เชียงใหม่: ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พระครูวิธานพัฒนสุนทร (มนต์ศักดิ์ จนฺทโชโต) เจ้าอาวาสวัดท่าแหน ต. แม่ทะ อ. แม่ทะ จ. ลำปาง, สัมภาษณ์วันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ.2559.
พระประชัน คุตฺตธมฺโม วัดท่าแหน ต. แม่ทะ อ. แม่ทะ จ. ลำปาง, สัมภาษณ์วันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2559.
ผศ. สมชาย เยี่ยงพฤกษาวัลย์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, สัมภาษณ์วันที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2559.
นายดวงแก้ว อินชัยเทพ อดีตหัวหน้าสำนักงานสรรพากร จังหวัดลำปาง, บุตรชายของนายช่างน้องอินชัยเทพ อายุ 79 ปี, สัมภาษณ์วันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2559.
นายรัชกร อินชัยเทพ อ. เมืองฯ จ. ลำปาง ทายาทรุ่นหลานของนายช่างน้องอินชัยเทพ, สัมภาษณ์วันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2559.
Downloads
Published
Issue
Section
License
บทความนี้เป็นผลงานของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว และ/หรือเป็นผลงานของข้าพเจ้าและผู้ร่วมงาน ตามชื่อที่ระบุในบทความจริง และเป็นผลงานที่มิได้ถูกนำเสนอหรือตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน