LANGUAGE CHANGE: A CASE STUDY OF SUAI
Keywords:
คำเรียก, ภาษาส่วยAbstract
Suai (Kui-Kuai) native speakers in Sisaket province are likely to increasingly speak other languages in their daily lives due to the requirement to communicate to non-Suai speakers. This situation causes multilingualism and unavoidable code-mixing behavior. This report studies Suai basic kinship terms (BKTs) of speakers in different age groups in order to analyze both the meaning and system of BKTs, as well as understanding the influence of other languages upon the Suai BKT system.
The results reveal that the Suai BKT system differs between the two age groups. Even though, the system in both age groups consists of 5 dimensions of contrast: Generation, Age, Linearity, Sex, and Parental Link, it is found that the BKT usage among Suai native speakers is actually different in 6 ways. It is possible that the Suai BKT system of those speakers is influenced by other languages, such as, Standard Khmer, Surin Khmer, Standard Thai, Northeastern Thai, Suai, and also the compound words formed from Standard Thai and Suai.
This study also shows that the BKTs of the old age group speakers are mostly derived from Suai, while the younger age group speakers mostly adopt terms from Standard Thai instead. However, both age groups seldom adopt terms in Surin Khmer. In addition, it was found that terms used two generation below EGO to four generation below EGO, in old age group speakers, are likely to use terms from Standard Thai and Standard khmer. In contrast, the young age group speakers only use those from Standard Thai.
References
กาญจนา นาคสกุล. พจนานุกรมไทย-เขมร. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2548.
จิตร ภูมิศักดิ์. ความเป็นมาของคําสยามไทย ลาว และขอม และลักษณะทางสังคมของชื่อชนชาติ. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตําราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ สมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย, 2519.
ฑะณัน จันทรุพันธุ์ และ ชาติชาย พรหมจักรินทร์. พจนานุกรมเขมร (สุรินทร์)-ไทย-อังกฤษ. กรุงเทพฯ: โครงการวิจัยภาษาไทย และภาษาพื้นเมืองถิ่นต่าง ๆ สถาบันภาษาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2521.
วราภรณ์ ติระ. “คําเรียกญาติของชาวไทยมุสลิมที่มีเชื้อสายต่างกันในกรุงเทพมหานคร”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2545.
วิภัสรินทร์ ประพันธศิริ. “คําเรียกญาติคําเมือง: การวิเคราะห์ทางอรรถศาสตร์ชาติพันธุ์”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2535.
ศศิธร นวเลิศปรีชา. “ระบบคําเรียกญาติภาษาส่วย (กูย-กวย) ของผู้พูดที่มีอายุต่างกันในจังหวัดศรีสะเกษ”.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2552.
ศุภมาศ เอ่งฉ้วน. “คําเรียกญาติภาษาจีนฮกเกี้ยนในภาคใต้ของประเทศไทยและเกาะปีนัง”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2537
อนงค์นาฎ นุศาสตร์เลิศ. คําเรียกญาติภาษาผู้ไท อําเภอห้วยผึ้ง จังหวัดกาฬสินธุ์ และภาษาไทยถิ่นอีสาน. งานวิจัยรายวิชา 2209656 ภาษาศาสตร์ชาติพันธุ์, 2549
Jacob, Judith M. A Concise Cambodian-English Dictionary. London: Oxford University Press,1974
Huffman, Franklin E. and Im Proum. English-Khmer Dictionary. New Haven and London: YaleUniversity Press, 1977.
Prasithrathsint, Amara. A Componential Analysis of Kinship Terms in Thai, Essay in ThaiLinguistics, 261-274. Bangkok: Chulalongkorn University Press, 2001.
Downloads
Issue
Section
License
บทความนี้เป็นผลงานของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว และ/หรือเป็นผลงานของข้าพเจ้าและผู้ร่วมงาน ตามชื่อที่ระบุในบทความจริง และเป็นผลงานที่มิได้ถูกนำเสนอหรือตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน