ON THE RELATIONSHIP BETWEEN THAILAND AND INDIA: A VIEW FROM EARLY CAVE TEMPLES IN THAILAND
Keywords:
พระพุทธศาสนา, ถ้ำ, อินเดียAbstract
On the Relationship between Thailand and India: A view from Early Cave Temples in Thailand Ancient DvaravatT and SrTvijaya cultures that existed in Thailand derived and adapted Indian concepts to build their cave teples, both for Buddhism and Brahmanism. There are two types of early cave temples in Thailand: natural and rock-cut.The rock-cut cave in Thailand resembles those found in India. Although Indian influence during this period is evident, there are some differences. For example, the cave temples in Thailand were often decorated with stucco or clay bas-relief depictions. Such decorative techniques are absent in India, whereas iconographic and art styles are similar to those of India.
References
กรมศิลปากร. จารึกในประเทศไทย เล่ม 1 อักษรปัลลวะ หลังปัลลวะ พุทธศตวรรษที่ 12-14. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2529.
เชษฐ์ ติงสัญชลี. “การวิเคราะห์การแสดงวิตรรกมุทราสองพระหัตถ์ของพระพุทธรูปในศิลปะทวารวดี.” วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (ประวัติศาสตร์ศิลปะ) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2544.
ประเวช ตันตราภิรมย์. “ยายจูงหลาน หลักฐานใหม่ของทวารวดีในเมืองเพชร.” เมืองโบราณ. 31, 4 (ตุลาคม-ธันวาคม 2548) : หน้าปกใน 1-4.
ปรีชา นุ่นสุข. “แหล่งโบราณคดีถ้ำคูหา อำเภอกาญจนดิษฐ์ จังหวัดสุราษฎร์ธานี.” เมืองโบราณ ปีที่ 25, ฉบับที่ 3 (กรกฎาคม-กันยายน 2542) : หน้า 49-65.
ผาสุข อินทราวุธ. ทวารวดี : การศึกษาเชิงวิเคราะห์จากหลักฐานทางโบราณคดี. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์อักษรสมัย, 2542.
พิริยะ ไกรฤกษ์. “ประติมากรรมสมัยทวารวดีที่บริเวณถ้ำเขางู จังหวัดราชบุรี.” ใน ศิลปและโบราณคดีในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2518.
พิริยะ ไกรฤกษ์. อารยธรรมไทย พื้นฐานทางประวัติศาสตร์ศิลปะ เล่ม 1 ศิลปะก่อนพุทธศตวรรษที่ 19. กรุงเทพฯ : บริษัท อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน), 2544.
ยอร์ช เซเดส์. ประชุมศิลาจารึกภาคที่ 2 : จารึก ทวารวดี ศรีวิชัย ละโว้. แปลโดย หม่อมเจ้าสุภัทรดิศ ดิศกุล, พิมพ์ครั้งที่ 2. กรมศิลปากร : กรมศิลปากร, 2526.
วนกร ลออสุวรรณ. “ประติมานวิทยาและรูปแบบศิลปะของภาพประติมากรรมดินดิบบนเพดานถ้ำคูหา อ.กาญจนดิษฐ์ จ.สุราษฎร์ธานี.” ใน ดำรงวิชาการ : รวมบทความทางวิชาการคณะโบราณคดี 2545. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2545. หน้า 139-156.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์. ศิลปะทวารวดี : วัฒนธรรมพุทธศาสนายุคแรกเริ่มในดินแดนไทย. กรุงเทพฯ : เมืองโบราณ, 2547.
ศิริพร ลิ่มวิจิตรวงศ์ และบัณฑิต ทองอร่าม. เขาคูหา : หลักฐานใหม่จากการดำเนินงานทางโบราณคดี. สงขลา : สำนักงานโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติที่ 10, ไม่ปรากฏปีที่พิมพ์.
สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคใต้ เล่ม 11. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์, 2542.
สำนักงานพัฒนาเทคโนโลยีอวกาศและภูมิสารสนเทศ. จากห้วงอวกาศสู่พื้นแผ่นดินไทย พ.ศ. 2546. กรุงเทพฯ : สำนักงานฯ, 2546.
หม่อมเจ้า สุภัทรดิศ ดิศกุล. “ความคิดเกี่ยวกับพระพุทธรูปนาคปรกของศาสตราจารย์ชอง บวสเซอลีเย่.” ศิลปวัฒนธรรม. 12, 2 (ธันวาคม 2533) : หน้า 148 - 157
หม่อมเจ้า สุภัทรดิศ ดิศกุล. ทรงแปล. “ความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับถ้ำพระโพธิสัตว์ อำเภอแก่งคอย จังหวัดสระบุรี.” เมืองโบราณ 20, 4 (ตุลาคม-ธันวาคม 2537) : หน้า 57-62.
หม่อมเจ้า สุภัทรดิศ ดิศกุล. ศิลปะในประเทศไทย. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2539.
อมรา ศรีสุชาติ. ศิลปะถ้ำสมัยประวัติศาสตร์ ภาคกลาง ภาคใต้. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2534.
อุทยาประวัติศาสตร์ศรีเทพ. นำชมอุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ. บริษัท อาทิตย์โพรดักส์ กรุ๊ป จำกัด, 2544.
อุทยาประวัติศาสตร์ศรีเทพ. รายงานเบื้องต้นการสำรวจแหล่งโบราณคดี ถ้ำเขาถมอรัตน์ ต.โคกสะอาด อ.ศรีเทพ จ.เพชรบูรณ์. กองโบราณคดี กรมศิลปากร, 2533.
Boisselier, Jean. “Quelques Enseignements des Sculptures rupestres de la period de Dvāravatī.” In Récentes recherches en archéologie en thaïlande. Dexième symposium Franco-Thai 9-11 décembre 1991, Université Silpakorn. Bangkok : Amarin Printing group. Co. Ltd., 1993.
Dupont, Pierre. L’archéologie mðne de Dvãravatī. Paris : École française d’Extrême-Orient, 1959.
Huntington, Susan L. The Art of Ancient India. 3rd ed. Hongkong : Weatherhill, 1999.
The Way of the Buddha. India: Government of India, published on the occasion of the 2500th anniversary of the Mahaparinirvana of Buddha. Fig. from page 102.
Downloads
Issue
Section
License
บทความนี้เป็นผลงานของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว และ/หรือเป็นผลงานของข้าพเจ้าและผู้ร่วมงาน ตามชื่อที่ระบุในบทความจริง และเป็นผลงานที่มิได้ถูกนำเสนอหรือตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน
