THAI HISTORIGRAPHY OF AYUTTHAYA 1997 - 1986

Authors

  • Panchawan Chaodong Faculty of Arts, Chulalongkorn University

Keywords:

ประวัติศาสตร์, อยุธยา

Abstract

This article investigates Thai historiography related to Ayutthaya from 1977 to 1986. It starts out by surveying and collecting data concerning the state of the field of Ayutthayan historical studies. Subsequently, prior historiographical materials were analyzed in context and with consideration to the factors that contribute to the studies of Thai historiography concerning Ayutthaya in various aspects. Investigative results suggest that Thai historiographical works concerning Ayutthaya from 1977 to 1986 include a wide variety of subjects, such as, political history, economic and commercial history, social and cultural history, history of international relations, and art history. This reflects the diverse interests in the studies of Ayutthayan history by academics, historians, and members of the general public with a special interest in history. Most historical investigations from this period continue to recount stories of royalty, especially the monarch’s role in politics, the economy, and international relations. Nonetheless, there appeared to be an obvious trend towards explanations concerning the social situation of Ayutthaya, such as, the various social groups, the lifestyle of people in society of the Ayutthayan Empire. The explanation of history that appeared in historiographical works concerning Ayutthaya in 1977-1986 arose from the social context of the mainstream historical explanation, which evolved around the nation-state, the monarchy, and nationalism, the Marxist historical explanation, and the discovery of new historical evidence both in Thailand and abroad. This resulted in new findings and new knowledge in the studies of Ayutthayan history. Furthermore, academics from various fields came to propose new interpretations from the old set of evidence. These new interpretations contributed new perspectives and new knowledge to the field of history. This period also saw the rise of new historiographical works that respond to new directions and new perspectives in historical research.

References

วิทยานิพนธ์

ประสิทธิ์ รุ่งเรืองรัตนกุล, “ระบบเศรษฐกิจอยุธยา,” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2525.

ปาริชาต วิลาวรรณ, “การค้าของป่าในประวัติศาสตร์อยุธยา พ.ศ. 1893-2310,” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2528.

พิมพ์รําาไพ เปรมสมิทธ์, “ความสัมพันธ์ทางพุทธศาสนาระหว่างไทยกับลังกาตั้งแต่รัชกาลสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศจนสิ้นรัชกาลพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว,” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2525.

ยุพา ชุมจันทร์, “ประวัติศาสตร์นิพนธ์ไทย พ.ศ. 2547-พ.ศ. 2516,” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2530.

ยุวดี ตปนียากร, “วิวัฒนาการของการแพทย์ไทยตั้งแต่สมัยเริ่มต้นจนถึงสิ้นสุดรัชกาลพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้า-. เจ้าอยู่หัว,” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2522.

หนังสือ

ชลธิรา สัตยาวัฒนา. วัฒนธรรมทางวรรณศิลป์ในสมัยอยุธยาตอนต้น. กรุงเทพฯ: นวลจันทร์, 2524.

ณัฐวุฒิ สุทธิสงคราม. ชีวิตในประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: วัชรินทร์การพิมพ์ , 2523.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. การเมืองไทยสมัยพระเจ้ากรุงธนบุรี. กรุงเทพฯ: ศิลปวัฒนธรรม, 2529.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. การเมืองไทยสมัยพระนารายณ์. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2523.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. ประวัติศาสตร์รัตนโกสินทร์ในพระราชพงศาวดารอยุธยา. กรุงเทพฯ: สมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย, 2521.

นิธิ เอียวศรีวงศ์. ปากไก่และใบเรือ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์การพิมพ์, 2527.

ประยุทธ สิทธิพันธ์. ประวัติศาสตร์ มหาอาณาจักรไทย. สมุทรปราการ: แก้วบรรณกิจ, 2527.

วริยา ศิวะศริยานนท์ และทวีวัฒน์ ปุณฑริกวิวัฒน์. บุคลิกภาพและลักษณะนิสัยของคนไทยในทรรศนะของชาวตะวันตกสมัยอยุธยา-พ.ศ. 2475. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2523.

สายชล วรรณรัตน์. เศรษฐกิจและสังคมไทยในสมัยปลายอยุธยา. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2525.

สันติ เล็กสุขุม. เจดีย์เพิ่มมุม เจดีย์ย่อมุม สมัยอยุธยา. กรุงเทพฯ: อมรินทร์การพิมพ์, 2529.

บทความ

คมขํา ดีวงษา. “การค้าภายในของเมืองพระนครศรีอยุธยาในสมัยอยุธยาตอนปลาย.” เมืองโบราณ 10, 2 (เมษายน-มิถุนายน 2527): 61-84

ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. “กบฏไพร่สมัยอยุธยากับแนวความคิดผู้มีบุญ-พระศรีอาริย์-พระมาลัย.” ศิลปากร 9, 1 (กรกฎาคม-กันยายน 2522): 53-86.

บุญยก ตามไท. “โปรตุเกสฝรั่งชาติแรกที่มาติดต่อกับไทย.” ศิลปวัฒนธรรม 5, 9 (กันยายน 2527): 84-92.

ปฏิพัฒน์ พุ่มพงษ์แพทย์. “พระเจ้าอู่ทองสร้างบ้านแปลงเมือง.” ศิลปวัฒนธรรม 6, 8 (มิถุนายน 2528): 52-55.

ปฏิพัฒน์ พุ่มพงษ์แพทย์. “ศาสนาและความเป็นความตายของชาวค่ายโปรตุเกสในกรุงศรีอยุธยา,” ศิลปวัฒนธรรม 6, 1 (พฤศจิกายน 2527): 16-21.

ปอล ซาเวียร์ (แปล). “เอกสารสําาคัญแห่งชาติเกี่ยวกับคณะราชทูตฝรั่งเศสและไทยในแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์มหาราช (พ.ศ. 2199-พ.ศ. 2231).” ศิลปากร 30, 4 (กันยายน 2529): 48-58.

สิริลักษณ์ ศักดิ์เกรียงไกร, เขียน. “ระบบเศรษฐกิจไทยสมัยอยุธยา.” ใน ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจไทยจนถึง พ.ศ. 2484, ฉัตรทิพย์ นาถสุภา และสมภพ มานะรังสรรค์ (บรรณาธิการ), (กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 2527): 46.

น. ณ ปากน้ำ. “ศิลปะจีนที่เข้ามาสัมพันธ์กับศิลปะไทย.” เมืองโบราณ 5, 6 (สิงหาคม-กันยายน 2522): 23-38.

น. ณ ปากน้ำ. “ศิลปะที่เข้ามาพร้อมกับการค้า.” เมืองโบราณ 10, 2 (เมษายน-มิถุนายน 2527): 87-94.

น. ณ ปากน้ำ. “อาชีพผูกชาดของคนต่างชาติในกรุงศรีอยุธยา.” ศิลปวัฒนธรรม 2, 11 (กันยายน 2524): 24-27.

มิรา ประชาบาล. “หมู่บ้านโปรตุเกสในสมัยอยุธยา.” เมืองโบราณ 10, 4 (ตุลาคม-ธันวาคม 2527): 69-77.

ศรีศักร วัลลิโภดม. “จีนในไทย.” เมืองโบราณ 5, 6 (สิงหาคม-กันยายน 2522): 39-62.

ศรีศักร วัลลิโภดม. “มอญในเมืองไทย.” เมืองโบราณ 10, 3 (กรกฎาคม-กันยายน 2527): 5-7.

ส. พลายน้อย. “คนจีนครั้งสร้างกรุง.” เมืองโบราณ 5, 6 (สิงหาคม-กันยายน 2522): 99-106.

Gilles Delouche. “ความสัมพันธ์ระหว่างไทยและฝรั่งเศสสมัยกรุงศรีอยุธยา: ความบังเอิญและความจําเป็น.” เอกสารสัมมนา 300 ปีความสัมพันธ์ไทย-ฝรั่งเศส ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคําแหง และศูนย์ยุโรปศึกษาทบวงมหาวิทยาลัย (14-15 ธันวาคม 2527): 61-89

Downloads