COMMUNITY MUSEUMS: AN INTEGRATIVE MANAGEMENT MODEL

Authors

  • Vanisa Tikam Faculty of Archaeology, Silpakorn University

Keywords:

การจัดการ, พิพิธภัณฑ์, เตาเมืองน่าน

Abstract

This study is aimed at identifying the difficulties in designing an appropriatemodel for the management of 4 local-community museums of ancient ceramic kiln sites (known as Ban Tao Hai Jae-Liang) in Nan province.

Preliminary research indicates the existing management activities of the studied museums are disjointed, thus creating many problems with regard to the conservation of archaeological site and the maintenance of these museums.

The appropriate management model to overcome such difficulties is an Integrative Management Model. Following the Integrative Management Model, all 4 museums should operate their activities interdependently based on local wisdom and cooperation with various external organizations, including:

1. A political dimension; to cooperate with the Suak Sub-District Administration which supervises the Heun Ban Suak Saen Cheun Museum.

2. A mythical & belief dimension; local communities should create and construct a spirit shrine to honor the ancient potters and protective spirits arranging regular worshiping ceremonies.

3. An economic dimension; to highlight all 4 museums as archaeological preservation sites-create a common identity and process all museum-based business.

4. A tourism dimension; to create a tourist program linked to all the available cultural resources within the community; arranging promotions of the new activities archaeological sites and selling ancient ceramic objects would not sustain their living, so they stopped looting and tried to preserve the kiln sites, located in their orchards, in association with the preservation of natural forestland.

References

ประเวศ วะสี. การพัฒนาต้องเอาวัฒนธรรมเป็นที่ตั้ง. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงวัฒนธรรม ราชบัณฑิตยสถาน, 2547.

ปริตตา เฉลิมเผ่า กออนันตกูล และ คณะ. รวมบทความ “ทางสังคมวิทยา และมานายวิทยา ปี 2549 เนื่องในโอกาสเกษียณอายุราชการของศ.ดร.อมรา พงศาพิชญ์. ภาควิชาสังคมวิทยา และมานายวิทยา คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย: หจก.ศรีบูรณ์คอมพิวเตอร์ – การพิมพ์, 2549.

ปาริชาติ วลัยเสถียร. “งานพัฒนาชุมชนกับการบูรณาการ.” วารสารพัฒนาสังคม และชุมชน. ภาควิชาการ พัฒนาชุมชน คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2551.

พิสิฐ เจริญวงศ์. ปาฐกถาศิลป์ พีระศรี ครั้งที่ 4 (15 กันยายน 2542) เรื่องการจัดการทรัพยากรศิลปะ และ วัฒนธรรม. มหาวิทยาลัยศิลปากร วังท่าพระ.

ศรีศักร วัลลิโภดม. พิพิธภัณฑ์และประวัติท้องถิ่น: กระบวนการเรียนรู้ร่วมกัน. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิเล็ก – ประไพ วิริยะพันธุ์, 2551.

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. “บทสัมภาษณ์พิเศษ อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงวัฒนธรรม ศาสตราจารย์เกียรติ คุณ คุณหญิงไขศรี ศรีอรุณ.” ก้าวไปด้วยกัน จุลสารเพื่อชุมชนพิพิธภัณฑ์. 4,1 (ตุลาคม 2550 – มกราคม 2551): 20

ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. พิพิธภัณฑ์บันทึก: ทบทวนบทเรียนจากการวิจัย และพัฒนา พิพิธภัณฑ์ / ศิริพร ศรี สินธุ์อุไร; บรรณาธิการ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การมหาชน), 2551.

สมพันธ์ เตซะอธิก และทรงพล ตุละทา. ศัพท์พัฒนาเพื่อชุมชนและสังคม. ขอนแก่น: ห้างหุ้นส่วนจํากัด ขอนแก่นการพิมพ์, 2547.

สายันต์ ไพรชาญจิตร์. กระบวนการ โบราณคดี ชุมชน: การวิจัยเชิงปฏิบัติการพัฒนาแบบมีส่วนร่วม เพื่อเสริม สร้างความสามารถของชุมชนท้องถิ่นในการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรมในจังหวัดน่าน. กรุงเทพมหานคร: สถาบันไทยคดีศึกษา และภาควิชาการพัฒนาชุมชน คณะสังคมสงเคราะห์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 2548.

สายันต์ ไพรชาญจิตร์. การ จัดการทรัพยากรทาง โบราณคดีใน งาน พัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร : โครงการ หนังสือ โบราณคดี ชุมชน, 2550.

สายันต์ ไพรชาญจิตร์. โบราณคดีเครื่องถ้วยสยาม แหล่งเตาเมืองน่าน และพะเยา. นครปฐม: โรงพิมพ์ มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตสนามจันทร์ นครปฐม, 2551.

Downloads