Si Thep’s Outer Town: Recent Excavation in 2018
Keywords:
Si Thep, Archaeology, DvaravatiAbstract
The ancient town of Si Thep, Phetchbun province, grew from the late prehistoric period and became the significant center of the Pa Sak river basin in the 7th - 13th century under the Dvaravati and ancient Khmer cultures. Nevertheless, the current knowledge is based solely on archaeological evidence from the inner town (main town) and surrounding areas while the outer town (subsidiary town) still lacks information.
The aim of the recent excavation of Si Thep’s outer town in 2018 was to define the chronological sequence and explore the usage of the area. Excavation results showed that there were domestic activities and metallurgy, which began around the 6th - 7th century and continued until at least the 8th - 9th century in the Dvaravati period. This was when Si Thep underwent social and cultural change especially with the emergence of the monarchy and religion. Moreover, the outer town was specifically designated as a religious and agricultural area, while the inner town was still a residential area and the city plan of Si-Thep was organised into certain proportions from the construction of moats and walls around the 8th - 10th century.
References
กรมศิลปากร, 2550. อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
กรมศิลปากร, 2558. เมืองโบราณดงละคร. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
กรมศิลปากร, 2559. จารึกในประเทศไทย เล่ม 2. พิมพ์ครั้งที่ 2 แก้ไขเพิ่มเติม. กรุงเทพฯ: หอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร.
กฤษณ์ วันอินทร์, 2560. รายงานผลการหาค่าอายุสัมบูรณ์ (Thermoluminescence dating: TL). กรุงเทพฯ: ภาควิชาวิทยาศาสตร์พื้นพิภพ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ (บางเขน).
กองโบราณคดี, 2532. รายงานเบื้องต้นการขุดตรวจหลุม 1868/68 เมืองโบราณศรีเทพ อำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
เขมิกา หวังสุข, 2543. “พัฒนาการทางวัฒนธรรมในลุ่มแม่น้ำมูล: กรณีศึกษาเมืองเสมา อำเภอสูงเนิน จังหวัดนครราชสีมา.” วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาโบราณคดีสมัยประวัติศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
ทนงศักดิ์ หาญวงศ์, 2534. “พระนอนวัดธรรมจักรเสมาราม.” ศิลปากร 34 (6): 61-76.
ธิดา สาระยา, 2537ก. “ศรีเทพคือศรีจนาศะ.” ใน รัฐโบราณในภาคพื้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ : กำเนิดและพัฒนาการ (หน้า 134-157). กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
ธิดา สาระยา, 2537ข. “ข้อสังเกตเกี่ยวกับประวัติศาสตร์เมืองศรีเทพ.” ใน รัฐโบราณในภาคพื้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ : กำเนิดและพัฒนาการ (หน้า 158-171). กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.
ปุราณรักษ์, ห้างหุ้นส่วนจำกัด, 2542. รายงานการขุดแต่งเพื่อการบูรณะโบราณสถานเมืองเสมา ตำบลเสมา อำเภอสูงเนิน จังหวัดนครราชสีมา. นครราชสีมา: ห้างหุ้นส่วนจำกัด ปุราณรักษ์.
ผุสดี รอดเจริญ, 2559. ความรู้เรื่องลูกปัดแก้วในงานโบราณคดีไทย. กรุงเทพ: ภาควิชาโบราณคดี คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
มยุรี วีระประเสริฐ, 2545. “ศรีจนาศะ หรือ จนาศะปุระ: ข้อสันนิษฐานเก่า-ใหม่.” ใน ศรีจนาศะ รัฐอิสระที่ราบสูง (หน้า 87-123). กรุงเทพฯ: มติชน.
ศรีศักร วัลลิโภดม, 2559. “ทวารวดี ศรีจนาศะ.” เมืองโบราณ 42 (1): 25-38.
ศรีศักร วัลลิโภดม, 2560. สร้างบ้านแปงเมือง. กรุงเทพฯ: มติชน.
สถาพร เที่ยงธรรม, 2554. ศรีเทพ: เมืองศูนย์กลางความเจริญแห่งลุ่มน้ำป่าสัก. เพชรบูรณ์: อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ กรมศิลปากร.
สฤษดิ์พงษ์ ขุนทรง, 2558. ทวารวดี: ประตูสู่การค้าบนเส้นทางสายไหมทางทะเล. กรุงเทพฯ: ภาควิชาโบราณคดี คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สันติ์ ไทยานนต์, 2554. “การศึกษาลำดับพัฒนาการวัฒนธรรมทางโบราณคดีเมืองอู่ทอง.” วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาโบราณคดีสมัยประวัติศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
สุริยา สุดสวาท, 2561. “ชุมชนก่อนเมืองโบราณศรีเทพ: หลักฐานและความรู้เพิ่มใหม่.” ศิลปากร 61 (2): 48-59.
อนุรักษ์ ดีพิมาย, 2562. รายงานการขุดค้นทางโบราณคดีพื้นที่เมืองนอก เมืองศรีเทพ ปี พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ: ภาควิชาโบราณคดี คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ, 2532. รายงานเบื้องต้นการขุดแต่งโบราณสถานเขาคลังใน(ต่อ). เพชรบูรณ์: อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ.
อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ, 2538. เมืองศรีเทพ. กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การพิมพ์.
อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ, 2541. รายงานการปฏิบัติงานทางโบราณคดี ปีงบประมาณ 2541. เพชรบูรณ์: อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ.
อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ, 2543. รายงานการปฏิบัติงานขุดลอกคูเมืองโบราณชั้นใน-ชั้นนอก อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ. เพชรบูรณ์: อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ.
อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ, 2549. รายงานการขุดแต่งโบราณสถานหมายเลข 1275, 1291/20, 1291/80, 1291/99, 1292, 1293, 1294, 1295, 1296, 1298 โบราณสถานกลุ่มเมืองนอก. เพชรบูรณ์: อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ.
อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ, 2552. รายงานการขุดหลุมทดสอบทางโบราณคดีภายในเมืองศรีเทพ ปีงบประมาณ 2552. เพชรบูรณ์: อุทยานประวัติศาสตร์ศรีเทพ.
Brown R.L., 1996. The Dvaravati Wheels of the Law and the Indianization of South East Asia. Leiden: E.J. Brill.
Cœdès G., 1964. Inscriptions du Cambodge Vol. VII. Hanoi: Imprimerie d’Extrême-Orient.
Manguin P.Y., 2010. “Pan-regional response to South Asian Inputs in early Southeast Asia.” In B. Bellina et al. (eds.), 50 Years of Archaeology in Southeast Asia: Essays in Honour of Ian Glover (pp.171-181). Bangkok: River Books.
Murphy S.A., 2016. “The case for proto-Dvaravati: A review of the art historical and archaeological evidence.” Journal of Southeast Asian Studies 47 (3): 366-392.
Vickery M., 1988. Society, economics, and politics in pre-Angkor Cambodia: The 7th-8th centuries. Tokyo: The centre for East Asian Cultural Studies for Unesco, The Tokyo Bunko.
Wales Q., 1937. The exploration of Sri Deva: an ancient Indian city in Indochina. London: India Society.
Woodward H., 2010. “Dvaravati, Si Thep, and Wendan.” In Bulletin of the Indo-Pacific Prehistory Association 30: 87-97.
Downloads
Published
Issue
Section
License
บทความนี้เป็นผลงานของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว และ/หรือเป็นผลงานของข้าพเจ้าและผู้ร่วมงาน ตามชื่อที่ระบุในบทความจริง และเป็นผลงานที่มิได้ถูกนำเสนอหรือตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน
