Wat Ban Nong Samet Inscription (K.1588): A New King Mahendravarma Inscription Found at Non Din Daeng District, Buriram Province
Keywords:
Inscription, Mahendravarman, CitrasenaAbstract
Wat Ban Nong Samet inscription (K.1588) was recently discovered within Wat Nong Sametwanaram. Non Din Daeng District, Buriram Province. The inscription was recorded in the Sanskrit language and in Pallava script. The texts of the inscription show Shaivism of Brahmanism because it mentions the creation of Linga by the Prince Citrasena from parental order. Prince Citrasena, later became King Mahendravarman, King of the Ancient Khmer empire in the seventh century.
References
ภาษาไทย
กรมศิลปากร, 2559. จารึกในประเทศไทย เล่ม 1. กรุงเทพฯ: หอสมุดแห่งชาติ กรมศิลปากร.
กรรณิการ์ วิมลเกษม, 2554. ตำราเรียนอักษรไทยโบราณ. กรุงเทพฯ: ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
________, 2565. “พัฒนาการของอักษรโบราณในประเทศไทย.” ใน ภาษา-จารึก ฉบับที่ 14: เนื่องในวาระครบรอบ 72 ปี รองศาสตราจารย์กรรณิการ์ วิมลเกษม (หน้า 107-191). กรุงเทพฯ: ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ก่องแก้ว วีระประจักษ์, 2560. “จารึกพระเจ้าจิตรเสนกษัตริย์ลุ่มแม่น้ำมูลและแม่น้ำชี.” วารสารศิลปากร 60 (4): 5-23.
กังวล คัชชิมา, 2565. รายงานวิจัยเรื่อง “จารึกพระเจ้ามเหนทรวรมัน. กรุงเทพฯ: สนับสนุนทุนวิจัยโดยกองทุนสนับสนุนการวิจัยนวัตกรรมและการสร้างสรรค์ของคณะโบราณคดี คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ทรงธรรม ปานสกุณ, 2548. “ร่องรอยพระพุทธศาสนาในอาณาจักรเขมรโบราณก่อนพุทธศตวรรษที่ 17.” วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธวัช ปุณโณทก, 2549. อักษรไทยโบราณ ลายสือไทย และวิวัฒนาการอักษรของชนชาติไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุภัทรดิศ ดิศกุล, หม่อมเจ้า, 2547. ศาสนาพราหมณ์ในอาณาจักรขอม. กรุงเทพฯ: คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ภาษาต่างประเทศ
Briggs L. P., 1951. The ancient Khmer empire. Philadelphia: American Philosophical Society.
Cœdès G., 1942. Inscriptions du Cambodge Vol II. Hanoi: École française d’ Extrême-Orient.
________, 1943 “Quelques précisions sur la fin du Fou-nan.”Bulletin École française d’Extrême-Orient 43: 1-8.
________, 1953. Inscriptions du Cambodge Vol V. Paris: École française d’ Extrême-Orient.
________, 1954. Inscriptions du Cambodge Vol VI. Paris: École française d’ Extrême-Orient.
________, 1964. Inscriptions du Cambodge Vol VII. Paris: École française d’ Extrême-Orient.
________, 1966. Inscriptions du Cambodge Vol VIII. Paris: École française d’ Extrême-Orient.
________, 1968. The Indianized state of Southeast Asia. (Translated by S. B. Cowing). Honolulu: The University Press of Hawaii. (Original work – French).
Cœdès G. & Parmentier H., 1923. Listes generales des inscriptions et des monuments du Champa et du Cambodge. Hanoi: École française d’ Extrême-Orient.
Finot L., 1903. “Notes d’Épigraphie.” Bulletin École française d’Extrême-Orient 3: 212-213.
Long S., 2000. Dictionnaire du Khmer ancien: (D’ après les inscriptions du Cambodge du Vie.-VIIIe. Siècles). Phnom Penh: Fondation TOYOTA du Japon.
Majumdar R. C., 1953. Inscriptions of Kambuja. Calcutta: The Asiatic Society.
Pelliot P., 1903. “Le Fou-nan.” Bulletin de l’ École française d’ Extrême-Orient 3: 248-303.
Pou S., 1999. Dictionnaire vieux Khmer–Français-Anglais. Paris: Cedoreck.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Damrong Journal of The Faculty of Archaeology Silpakorn University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้เป็นผลงานของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว และ/หรือเป็นผลงานของข้าพเจ้าและผู้ร่วมงาน ตามชื่อที่ระบุในบทความจริง และเป็นผลงานที่มิได้ถูกนำเสนอหรือตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน
