The The Five-topped Prasat-style Stupa Inside the Cloister of Wat Phra Borommathat Nakhon Si Thammarat: Relations with Phra Borommathat Chedi Nakhon Si Thammarat, Phra Borommathat Chaiya and Stupa with Indented Corners in Ayutthaya Style
Keywords:
five-topped Prasat-styled stupa, Wat Phra Borommathat Chedi Nakhon Si Thammarat, Phra Borommathat Chaiya, stupa with indented corner in Ayutthaya styleAbstract
This article aims to study the five-topped Prasat-styled stupa inside the cloister of Wat Phra Borommathat Nakhon Si Thammarat, as well as to study the relationship in style with Phra Borommathat Chedi Nakhon Si Thammarat, Phra Borommathat Chaiya and a group of stupas with indented corners in Ayutthaya. The results of the study found that this pagoda in the shape of a five-toped Prasat-styled has an important pattern related to Phra Borommathat Chedi Nakhon Si Thammarat, Phra Borommathat Chaiya and a group of stupa with indented corners in Ayutthaya. It shows a unique blend of Ayutthaya art influences and local art. In addition, this pagoda served as the main inspiration for the five-topped Prasat-styled stupa outside the cloister of the same temple. The stupa can possibly be dated to the 16th-17th centuries CE, indicated by the development of style together with location, archaeological excavations and in conjunction with environmental elements.
References
ภาษาไทย
กมลทิพย์ ธรรมกีระติ, 2550. “ความสัมพันธ์ระหว่างเมืองนครศรีธรรมราชกับอยุธยา ตั้งแต่พุทธ ศตวรรษที่ 21 ถึง ต้นพุทธศตวรรษที่ 24.” วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตร
มหาบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ภาควิชาประวัติศาสตร์
บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เชน เพชรรัตน์, 2563. “ศิลปกรรมเนื่องในพุทธศาสนาในจังหวัดสงขลา ระหว่างพุทธศตวรรษที่ 20- 25.” วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ ภาควิชา ประวัติศาสตร์ศิลปะ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา และ นริศรานุวัดติวงศ์, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยา, 2505. สาส์นสมเด็จ เล่ม 3. พระนคร: โรงพิมพ์คุรุสภา.
ประภัสสร์ ชูวิเชียร, 2547. “พระบรมธาตุเจดีย์นครศรีธรรมราช กับการวิเคราะห์ด้านประวัติศาสตร์ศิลปะ.” วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ ภาควิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พระราชพงศาวดารฉบับพระราชหัตถเลขา เล่ม 1, 2516. กรุงเทพฯ: คลังวิทยา.
ภาณุวัฒน์ เอื้อสามาลย์, 2561. การขุดค้นโบราณคดี ณ วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร นครศรีธรรมราช. นครศรีธรรมราช: อักษรการพิมพ์. กรมศิลปากร และจังหวัด นครศรีธรรมราช โดยคณะกรรมการฝ่ายวิชาการ ในคณะกรรมการนำเสนอวัดพระมหาธาตุ วรมหาวิหาร จังหวัดนครศรีธรรมราช เพื่อขึ้นบัญชีเป็นมรดกโลก.
ศักดิ์ชัย สายสิงห์, 2555-2556. เจดีย์ในประเทศไทย: แนวคิด คติการสร้าง พัฒนาการทางรูปแบบ และการวิเคราะห์ทางประวัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: รายงานการวิจัยได้รับทุนอุดหนุนการวิจัยจากสถาบันวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยศิลปากร ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2555-2556.
สันติ เล็กสุขุม, 2529. เจดีย์เพิ่มมุม เจดีย์ย่อมุม สมัยอยุธยา. กรุงเทพฯ: มูลนิธิ เจมส์ ทอมป์สัน.
เสนอ นิลเดช, 2539. ศิลปะสถาปัตยกรรมล้านนา. กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.
ภาษาต่างประเทศ
Claeys J.Y., 1931. “L’archéologie du Siam.” Bulletin de l’Ecole Française d’Extrême Orient 31 (3/4): 361–697.
Diskul S., M.C., n.d. Art in Thailand: A brief history. Bangkok: Amarin Press.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Damrong Journal of The Faculty of Archaeology Silpakorn University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้เป็นผลงานของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว และ/หรือเป็นผลงานของข้าพเจ้าและผู้ร่วมงาน ตามชื่อที่ระบุในบทความจริง และเป็นผลงานที่มิได้ถูกนำเสนอหรือตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน