Maniq (Sakai) The Indigenous People of Southern Thailand Emeritus Prof.Suwilai Premsrirat and Chumpol Pothisarn
Keywords:
Literature, Maniq, Sakai, Ethnography, Linguistic, citizenship, human rightsAbstract
This paper presents background information on the Maniq, a hunter-gatherer culture inhabiting the Banthad Mountains of Trang, Satun and Patthalung Province in Southern Thailand. Linguistic data reveals unique characteristics of the Maniq language and their interrelationship with other ethnic groups and also provides evidence of their culture, way of life, settlement and social patterns. The data was involved relevant documents and literature as well as field notes. Evidence reveals that the Maniq have existed as an indigenous group in bordering region of Thailand since ancient times and formal acknowledgement of their status as a recognized ethnic group in Thailand entitles them to the same rights, privileges, and the support of the government as is available to all Thai citizens. The registration process has confirmed them as Thai nationals.
References
เกศริน มณีนูน และพวงเพ็ญ ศิริรักษ์, 2546. ซาไก ชนกลุ่มน้อยภาคใต้ของไทย. กรุงเทพฯ: โอ. เอส. พริ้นติ้งเฮาส์.
จันเฉลิม จันทรากุล, 2544. เงาะป่า-ซาไก “นิเชา” เมืองไทย ชนป่าที่กําลังสูญสลาย. กรุงเทพฯ: โมเกรสซีฟ.
จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. 2507. เรื่องเงาะป่า ฉบับหอสมุดแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: รุ่งเรืองรัตน์.
บุญเสริม ฤทธาภิรมย์, 2548. นายคนัง เงาะเซมังภาคใต้. กรุงเทพฯ: บรรณกิจ.
ไพบูลย์ ดวงจันทร์, 2523. ซาไก เจ้าแห่งขุนเขาและสมุนไพร. กรุงเทพฯ: การศาสนา.
ราชบัณฑิตยสถาน, 2542. พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : นานมีบุคส์พับลิเคชั่น.
สุริยา รัตนกุล, คุณหญิง และคณะ, 2538. ประมวลองค์ความรู้เรื่องชนกลุ่มน้อยในประเทศไทย. ม.ป.ท.: สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท.
วราภรณ์ บุญรักษ์, 2534. การสืบเนื่องและการเปลี่ยนแปลงของระบบเศรษฐกิจในสังคมซาไก: ศึกษาเฉพาะกรณีกลุ่มเหนือคลองคง อําเภอปะเหลียน จังหวัดตรัง. สารนิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรบัณฑิต สาขามานุษยวิทยา คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
สถาบันภาษาไทย, 2540. บทละครนอก สังข์ทอง พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย. กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.
สุจี บุญลิ่มเติง, 2550. ซาไก. กรุงเทพฯ: สํานักงานอุทยานการเรียนรู้.
สุรินทร์ ภู่ขจร และคณะ, 2532. รายงานขั้นสรุปการขุดค้นที่ถ้ำหมอเขียว จังหวัดกระบี่, ถ้ำซาไก จังหวัดตรังและการศึกษาชาติพันธุ์วิทยาทางโบราณคดีชนกลุ่มน้อยเผ่าซาไก จังหวัดตรัง. กรุงเทพฯ: โครงการวิจัยวัฒนธรรมโหบินเนียนในประเทศไทย.
สุวิไล เปรมศรีรัตน์, 2538-2542. ประมวลองค์ความรู้ชนกลุ่มน้อยที่พูดภาษาออสโตรเอเชียติกในประเทศไทย. รายงานผลการวิจัยฉบับสมบูรณ์ เอกสารหมายเลข 2 โครงการวิจัยเรื่อง ประมวลองค์ความรู้เกี่ยวกับชนกลุ่มน้อยในประเทศไทย. นครปฐม: สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล สํานักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (ส.ก.ว.).
สุวิไล เปรมศรีรัตน์, 2541. สารานุกรมกลุ่มชาติพันธุ์ ขมุ. นครปฐม: สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล.
อิสระ ชูศรี และคณะ, 2555. โครงการวิจัยการศึกษาภาษาและวัฒนธรรมของกลุ่มชนหาของป่า-ล่าสัตว์ในประเทศไทย. นครปฐม: ศูนย์ศึกษาและฟื้นฟูภาษาและวัฒนธรรมในภาวะวิกฤต สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเอเชีย มหาวิทยาลัยมหิดล สํานักงานกองทุนสนับสนุนการิจัย (ส.ก.ว.).
Bishop N.M. & Peterson M.M., 2003. Northern Aslian Language Survey :Trang, Satul, Phattalung Provinces, Thailand. Bangkok: Thammasat University
Blench R. & Dendo M., 2006. “Why are Aslian-speaker Austronesian in culture?.” Paper presented at the Preparatory meeting for ICAL-3, EFEO, Siem Reap: 28-29th JUNE 2006.
Kruspe N., 2004. Grammar of Semelai. United Kingdom: The Press syndicate of the University of Cambridge.
Peterson M.M., 2010. Notes on Borrowings Found in the Ta’edn (Tonga-Mos) and Kensiw Languages of Thailand. Notes. June, 2010.
Downloads
Issue
Section
License
บทความนี้เป็นผลงานของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว และ/หรือเป็นผลงานของข้าพเจ้าและผู้ร่วมงาน ตามชื่อที่ระบุในบทความจริง และเป็นผลงานที่มิได้ถูกนำเสนอหรือตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน