The Manuscript Version of Nirat Nongkhai: The Critical Issues Related to persons and Incidents Excluded in the Printed Versions
Keywords:
the manuscript version of Nirat Nongkhai, critical issues, persons and incidentsAbstract
The manuscript version of Nirat Nongkhai is a complete version
of the document which has never been amended. This document
highlights the fact that there are additional historical issues that cannot
be found in the printed versions. First, the characteristics, personalities
and behaviour of people in history - Chaophraya Mahinthrasakthamrong
(Pheng Penkun), Somdet Chaophraya Borommahasrisuriyawong
(Chuang Bunnak), Krompraratchawangbowon Wichichan and Luang
Phatthanaphongphakdi (Thim Sukkhayang), the poet himself, have all
been mentioned. Second, the historical incidents such as the genuine
reason of military mobilization to Dong Pya Fai and the background
of the Nirat Nongkhai composition. These historical issues are partly
recorded in historical documents but some are not found elsewhere,
especially the poet’s point of views and the behaviour and personalities
of historical figures. Therefore, the manuscript version of Nirat Nongkhai
is invaluable both as literature and historical testimony.
References
กัลยา เกื้อตระกูล, 2552. ต้นตระกูลขุนนางสยาม. กรุงเทพฯ: ยิปซี.
กิจวัฒนธรรม, สมาคม, 2546. ราชกิจจานุเบกษาในรัชกาลที่ 5 เล่มที่ 5 และ 6. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ต้นฉบับ.
ไกรฤกษ์ นานา, 2551. “ฟื้นปริศนาคดีประวัติศาสตร์ ‘นางแฟนนี่ น็อกซ์’ แก้ต่างความผิดให้พระปรีชากลการ.” ศิลปวัฒนธรรม 29 (7): 106-121.
จดหมายเหตุและฐานข้อมูลเยรินีนานาชาติด้านสยามศึกษา, ศูนย์, 2549. ประวัติหลวงพัฒพงษภักดี. (สำเนาเอกสารตัวเขียน).
จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ, 2474. โคลงดั้นเรื่องโสกันต์ พระราชนิพนธ์ในรัชกาลที่ 5. พิมพ์ครั้งที่ 3. พระนคร: โรงพิมพ์พระจันทร์.
จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ, 2477. จดหมายเหตุพระราชกิจรายวัน พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ภาค 7. พระนคร: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนาการ.
จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ, 2554. พระราชพิธีสิบสองเดือน. กรุงเทพฯ: ศิลปาบรรณาคาร.
ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา, 2498. “ประวัติหลวงพัฒนพงศ์ภักดี.” นิราศหนองคาย. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร, ก-จ.
ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา, 2508. ตำนานละครอิเหนา. พระนคร: คลังวิทยา.
บดินทรเดชา (สิงห์ สิงหเสนี), เจ้าพระยา, 2550. อานามสยามยุทธ ว่าด้วยการสงครามระหว่างไทยกับลาว เขมร และญวน. กรุงเทพฯ: โฆษิต.
บุญเตือน ศรีวรพจน์, 2559 ก. “คำชี้แจงการตรวจสอบต้นฉบับนิราศหนองคาย.” นิราศหนองคาย. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
บุญเตือน ศรีวรพจน์, 2559 ข. “นิราศหนองคาย ทำไมต้องเผา.” ศิลปวัฒนธรรม 37 (4): 80-88.
พัฒนพงศ์ภักดี, หลวง, 2494. นิราศหนองคาย. (คัดลอกโดยนายสวัสดิ์ จั่นเล็ก เมื่อ 27 ตุลาคม 2494).
ราชบัณฑิตยสถาน, 2549. สารานุกรมประวัติศาสตร์ไทย: ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
ราชบัณฑิตยสถาน, 2550. กฎหมายตราสามดวงฉบับราชบัณฑิตยสถาน เล่ม 2. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน.
วรรณคดีและประวัติศาสตร์, กอง, 2496. เสนออธิบดีกรมศิลปากรให้ตรวจพิจารณานิราศหนองคายฉบับสอบชำระและตัดทอนเสร็จแล้ว. 18 กันยายน 2496. (ผู้เสนอ คือ นายตรี อมาตยกุล).
วิทยากร เชียงกูล และคณะ, 2542. สารานุกรมแนะนำหนังสือดี 100 เล่มที่คนไทยควรอ่าน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ศิลปากร, กรม, 2498. “คำนำ.” นิราศหนองคาย. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
ศิลปากร, กรม, 2556. กรมพระราชวังบวรสมัยรัตนโกสินทร์. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.
สิทธิ ศรีสยาม (จิตร ภูมิศักดิ์), 2533. นิราศหนองคาย วรรณคดีที่ถูกสั่งเผา ผนวกนิราศหนองคาย ของหลวงพัฒนพงศ์ภักดี (ทิม สุขยางค์). พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ส่องศยาม.
เสาวณิต วิงวอน, 2555. วรรณคดีการแสดง. กรุงเทพฯ: ภาควิชาวรรณคดี และคณะกรรมการฝ่ายวิจัย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
Downloads
Issue
Section
License
บทความนี้เป็นผลงานของข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียว และ/หรือเป็นผลงานของข้าพเจ้าและผู้ร่วมงาน ตามชื่อที่ระบุในบทความจริง และเป็นผลงานที่มิได้ถูกนำเสนอหรือตีพิมพ์ที่ใดมาก่อน