การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิสัณฐาน ในพื้นที่ราบลุ่มภาคกลางตอนล่าง ที่เกิดจากการถอยร่นของนํ้าทะเล ในช่วงสมัยโฮโลซีนตอนปลาย

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีมีวัตถุประสงค์เพื่อเข้าใจในกระบวนการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิสัณฐานของที่ราบภาคกลางตอนล่าง ในช่วงของปรากฏการณ์การถอยร่นของระดับนํ้าทะเล โดยมีพื้นที่ศึกษาเน้นไปยังพื้นที่ทีมีความสูงระหว่าง 2-4 เมตรเหนือระดับนํ้าทะเลปานกลางปัจจุบัน ตัวอย่างตะกอนจากพื้นที่ศึกษา 10 แห่ง ซึ่งเจาะด้วยความลึกระหว่าง 2-4 เมตรนั้น ได้ถูกนำมาวิเคราะห์ลักษณะตะกอน และส่วนหนึ่งถูกนำ ไปตรวจอายุด้วยวิธีการเรืองแสงความร้อน ผลการศึกษาทำ ให้ทราบว่าลำดับและรูปแบบของชั้นตะกอนในที่ราบภาคกลางตอนล่างมีลักษณะเหมือนกันเกือบทั้งพื้นที่ นั่นคือตะกอนช่วงล่างเป็นตะกอนนํ้ากร่อย/ตะกอนสมุทร และตะกอนช่วงบนนั้นเป็นตะกอนดินเหนียวนํ้าจืดของที่ราบนํ้าท่วม ผลจากการกำหนดค่าอายุด้วยวิธีการเรืองแสงความร้อน แสดงให้เห็นว่าตะกอนดินเหนียวนํ้าจืด มีอายุอยู่ในช่วง 2,200-1,200 ปีมาแล้ว อันเป็นระยะเวลาที่ร่วมสมัยกับวัฒนธรรมทวารวดี ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า ในช่วงเวลาระหว่าง 1,800-1,500 ปีมาแล้วนั้น บริเวณฝั่งตะวันตกของที่ราบยังคงได้รับอิทธิพลจากการขึ้นลงของทะเลตื้นในพื้นที่ทีมีความสูงระหว่าง 2-4 เมตรเหนือระดับนํ้าทะเลปานกลางปัจจุบัน และบริเวณฝั่งตะวันออกของที่ราบยังคงได้รับอิทธิพลจากการขึ้นลงของทะเลตื้นในพื้นที่ทีมีความสูงระหว่าง 2-2.5 เมตรเหนือระดับนํ้าทะเลปานกลางปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม เมื่อกระบวนการถอยร่นของระดับนํ้าทะเลที่เกิดขึ้นระหว่าง 1,600-1,200 ปีมาแล้วนั้น ได้ส่งผลให้เกิดกระบวนการนํ้าจืดจากแผ่นดินเข้ามาทะเลพื้นที่ทะเลตื้นเดิมในพื้นที่ส่วนใหญ่ของที่ราบ และยังส่งผลให้แนวชายฝั่งทะเลโบราณขยับลงมาทางทิศใต้ ซึ่งอาจจะอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่งในพื้นที่ทางใต้ของอำเภอสามพรานของจังหวัดนครปฐม และอำเภอลำลูกกาของจังหวัดปทุมธานี