The Management of Television Program in the age of Thailand 4.0
Keywords:
The Management, The Management, The Management, Television Program, Television Program, Television Program, Television Program, Thailand 4.0, Thailand 4.0, Thailand 4.0, Thailand 4.0Abstract
The Purpose of this article was to study the management of television program in the age of Thailand 4.0. The Thai government-driven economic model called “Thailand 4.0” challenges several economic development models by using innovation, technology and creativity to create a value-based economy for the country. It was found that, in the age of Thailand 4.0, digital media is the disruptive technology which affects television program management. Therefore, service marketing mix should be used for content management, marketing program, format, platform, and technology management to achieve the maximal effectiveness in the management of the television program. This study conducted a comprehensive literature review and content analysis to expand concepts and knowledge in this topic. It is expected that this article will lead to the development of the television industry and the economy of media industry in Thailand.
References
รายการโทรทัศน์หน่วยที่ 1-8. นนทบุรี : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
2. กองบริหารงานวิจัยและประกันคุณภาพการศึกษา ส.ค.ส. (2559).พิมพ์เขียว. Thailand4.0. โมเดล
ขับเคลื่อนประเทศไทยสู่ความมั่งคั่ง มั่นคง และยั่งยืน.
3. ชวัล เกษมเนตร. (2557). กลยุทธ์การนำเสนอรายการโทรทัศน์เอสเอ็มอีตีแตก และผลกระทบที่มีต่อ
ธนาคารกสิกรไทยและผู้ประกอบการSME ที่เข้าร่วมรายการ. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตร์ มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
4. ฐิตินัน บ. คอมมอน. (2560). การบริหารจัดการสื่อโทรทัศน์ในยุคดิจิทัลหลอมรวม.กรุงเทพฯ : ศูนย์วิจัย
มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
5. ณัฏฐชาติ พวงสุดรัก.(2560). สำรวจตลาด OTTกับการชิงพื้นที่ทีวีในอนาคต(ตอน 1). รายงานสภาพ
การตลาดกิจการกระจายเสียงและกิจการโทรทัศน์ ประจำเดือนกุมภาพันธ์ 2560.
6. ณัฐชญา ทวีวิทย์ชาครียะ.(2560). หน้ากากนักร้อง (The Mask Singer) : ตัวอย่างความสำเร็จของ
จิตวิทยาในการเข้าถึงผู้ชม.รายงานสภาพการตลาดกิจการกระจายเสียงและกิจการโทรทัศน์
ประจำเดือนกุมภาพันธ์ 2560.
7. ณัฐฐ์วัฒน์ สุทธิโยธิน. (2556). การบริหารงานโทรทัศน์. หน่วยที่ 8-15.เอกสารการสอนชุดวิชาการ
บริหารงานโทรทัศน์. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์สุโขทัยธรรมาธิราช.
8. ราล์ฟ แคทซ์. (2549). การบริหารจัดการนวัตกรรม.(ณัฐยา สินตระการผล, ผู้แปล). พิมพ์ครั้งที่ 1.
กรุงเทพฯ : ธรรมกมลการพิมพ์.
9. เว็บไซต์ไทยรัฐ. (2560).The Mask Singer ฟีเวอร์ งงเด้. (ออนไลน์), 26 สิงหาคม 2560. เข้าถึงได้จาก :
http://www.thairath.co.th/content/888602
10. เว็บไซต์มีเดียเอเจนซี่. (2560). ADEX Inflation2017.(ออนไลน์), 1 ตุลาคม 2560. เข้าถึงได้จาก :
http://www.mediaagencythai.com/index.php
11. ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ : บริษัท ธรรมสาร จำกัด.
12. เสรี วงษ์มณฑา. (2556). โครงการอบรมพัฒนาวิชาชีพแก่ผู้ประกอบการกิจการกระจายเสียง กิจการ
โทรทัศน์ทั่วประเทศ.หัวข้อบรรยาย รายการเนื้อหาและรูปแบบที่เหมาะสมของเคเบิลทีวีและทีวี
ดาวเทียมในสังคมไทย. สำนักงานกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์และกิจการโทรคมนาคม
แห่งชาติ.
13. องอาจ สิงห์ลำพอง. (2557). กระบวนการผลิตละครโทรทัศน์. กรุงเทพฯ :สามลดา.
14. อัฏฐ์ กู้พงษ์ศักดิ์. (2554). กลยุทธ์การจัดรายการช่วงเวลาภาคเช้าทางโทรทัศน์. วารสารนักบริหาร,31(2).
มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, 259-265.
15. เอ็นเค ทอม (วันที่ 1 กรกฎาคม 2558). คอลัมน์ World Entertainment. จุดยืนที่ชัดเจนจะทำให้อยู่ใน
ระดับท็อป ดร.องอาจ สิงห์ลำพอง. Hi-So Party Magazine, ปีที่ 11, ฉบับที่ 2.178-179
Downloads
Published
Issue
Section
License
ลิขสิทธิ์เป็นของวารสาร....
