สื่อสังคมออนไลน์ แหล่งข่าวยุคดิจิทัล
Main Article Content
บทคัดย่อ
การสื่อข่าว ถือได้ว่าเป็นหน้าที่หลักของสื่อมวลชนในการนำเสนอข่าวสารต่างๆ ออกสู่สาธารณชน ซึ่งการที่สื่อมวลชนจะทำการสื่อข่าวเพื่อนำเสนอสู่สาธารณชนได้นั้น แหล่งข่าวถือได้ว่าเป็นองค์ประกอบหนึ่งที่มีความสำคัญเป็นอย่างมากในกระบวนการสื่อข่าวของสื่อมวลชน โดยแหล่งข่าวมีหลายประเภท ซึ่งในปัจจุบันสื่อใหม่อย่างสื่อสังคมออนไลน์ได้ก้าวเข้ามามีบทบาทต่อการทำงานของสื่อมวลชนในฐานะแหล่งข่าวจากฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ เพื่อให้สื่อมวลชนสามารถเสาะแสวงหาข่าวสารมานำเสนอได้อย่างรวดเร็ว แต่ทั้งนี้การเลือกใช้สื่อสังคมออนไลน์เป็นแหล่งข่าวนั้น สิ่งที่สื่อมวลชนควรตระหนักถึงเป็นอย่างยิ่ง คือ ความถูกต้อง และความน่าเชื่อถือของข้อมูลข่าวสาร ทั้งนี้เนื่องจากข้อมูลต่างๆ ที่ปรากฏอยู่ในสื่อสังคมออนไลน์นั้น ไม่ใช่ข้อมูลที่มีความถูกต้องเสมอไป มีข่าวลือ ข่าวปลอมแพร่สะพัดอยู่มากมายในโลกของสื่อสังคมออนไลน์ ดังนั้นก่อนที่สื่อมวลชนจะนำเสนอข่าวสารนั้นควรมีการตรวจสอบข้อมูลจากแหล่งข่าวประเภทอื่นๆ ควบคู่ไปด้วยเสมอ เพื่อให้การนำเสนอข่าวของสื่อมวลชนยังคงความถูกต้อง และสามารถรักษาความน่าเชื่อถือในฐานะการเป็นสื่อมวลชนได้อย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details
บทความ ข้อความ ภาพประกอบ ตารางประกอบ ที่ตีพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว ไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชแต่อย่างใด
บทความที่เสนอพิจารณาในวารสาร e-JODIL ต้องเป็นบทความที่ไม่เคยส่งไปลงพิมพ์ เผยแพร่ หรืออยู่ระหว่างการพิจารณาของวารสารอื่น
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตัดสินการตีพิมพ์บทความในวารสาร
References
นฤมล ปิ่นโต. (2559). การผลิตรายการข่าวโทรทัศน์. กรุงเทพฯ: จรัลสนิทวงศ์การพิมพ์.
ปุณณรัตน์ พิงคานนท์. (2548). การสื่อข่าวและเขียนข่าวหนังสือพิมพ์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิชิต วิจิตรบุญยรักษ์. (2554). สื่อสังคมออนไลน์: สื่อแห่งอนาคต. วารสารนักบริหาร, 31(4), 99-103.
พัชราภา เอื้ออมรวนิช. (2561). การรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์. สักทอง: วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ (สทมส.), 24(พิเศษ), 20-28.
วัฒณี ภูวทิศ. (2560). ผู้สื่อข่าวกับการใช้ประโยชน์และความน่าเชื่อถือของข้อมูลในสื่อสังคมออนไลน์เพื่อรายงานข่าวสาร. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 9(7), 135-144.
วัฒณี ภูวทิศ. (2551). การสื่อข่าวและการเขียนข่าว (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศิริพร วีระโชติ. (2548). ข่าวขั้นสูง (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สกุลศรี ศรีสารคาม, สุดารัตน์ ดิษยวรรธนะ จันทราวัฒนากุล และบุณยศิษย์ บุญโพธิ์. (2559). การส่งเสริมแนวทางการใช้ ข้อมูลจากสื่อออนไลน์ในกระบวนการรายงานข่าว ในยุคเทคโนโลยีหลอมรวม (รายงานผลการศึกษา). นนทบุรี: สถาบันการจัดการปัญญาภิวัฒน์.
สกุลศรี ศรีสารคาม. (2558). การศึกษาเชิงเปรียบเทียบการจัดการเนื้อหาจากผู้รับข่าวสารในกระบวนการสื่อข่าว. วารสารการสื่อสารและการจัดการนิด้า, 1(2), 145-166.
สกุลศรี ศรีสารคาม. (2554). สื่อสังคม (Social Media) กับการเปลี่ยนแปลงกระบวนการสื่อข่าว. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
สุรสิทธิ์ วิทยารัฐ. (2545). การสื่อข่าว หลักการและเทคนิค. กรุงเทพฯ: สถาบันราชภัฏสวนสุนันทา.
อัศวิน เนตรโพธิ์แก้ว. (2561). สื่อศาสตร์ หลักการ แนวคิด นวัตกรรม. ปทุมธานี: สำนักพิมพ์นาคร.
โฮเวิร์ด, รอส. (2551). การสื่อข่าวที่ไหวรู้ต่อความขัดแย้ง. (วลักษณ์กมล จ่างกมล, ผู้แปล). ปัตตานี: คณะวิทยาการสื่อสาร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
Garcia-Pire, A.J., Kind, H.J. & Sorgard, L. (2012). News Sources and Media Bias. SNF Working Paper, 21(12), 1-27.
Harcup, T. (2009). Journalism principles and practice (2nd edition). London: Sage Publications Ltd.
Williamson, A. (2013). Social Media Guidelines for Parliaments. Retrieved July 16, 2017, from http://www.ipu.org/PDF/publications/SMG2013EN.pdf.