The Impact of Alcohol Industry Corporate Social Responsibility on the Brand Image
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research was to investigate the impact of alcohol industry corporate social responsibility on the brand image. This study was a survey research that used a questionnaire as an instrument. The research samples consisted of 400 ex-drinkers, aged 23-32 years, obtained by screening technique. Statistics used for data analysis were the mean, standard deviation and multiple regression analysis. The results revealed that the 3 factors (Planet, People, and Profit), focusing on the environmental, social, and economic returns, and reflecting corporate social responsibility of alcohol industry have an impact on the brand value at the .05 level of statistical significance. These factors are very important and should be well considered in order to make the consumers perceive the corporate social responsibility of alcohol industry in the future
Downloads
Article Details
บทความ ข้อความ ภาพประกอบ ตารางประกอบ ที่ตีพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว ไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราชแต่อย่างใด
บทความที่เสนอพิจารณาในวารสาร e-JODIL ต้องเป็นบทความที่ไม่เคยส่งไปลงพิมพ์ เผยแพร่ หรืออยู่ระหว่างการพิจารณาของวารสารอื่น
กองบรรณาธิการขอสงวนสิทธิ์ในการพิจารณาและตัดสินการตีพิมพ์บทความในวารสาร
References
จิระเสกข์ ตรีเมธสุนทร.(2549). การสร้างภาพลักษณ์ตราสินค้า (Brand Image Building). สืบค้นจาก http://www.thaihp.org/index.php?option=other_detail&lang=th&id=11&sub=26.
จารยา บุญมาก. (2555). องค์กรนักบุญ CSR บ.เหล้า!?! ความนัย...ที่ผู้บริโภคควรรู้เท่าทัน. สืบค้นจาก http://www.manager.co.th/QOL/ViewNews.aspx?NewsID=9550000030019
นริศร รักษ์วรรณา. (2554). การวัดมูลค่าตราสินค้าโดยรวมจากมุมมองของผู้บริโภค. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีมหานคร.
ประสพชัย พสุนนท์. (2555). วิธีการเลือกตัวอย่างแบบคัดกรอง. กรุงเทพฯ: บริษัท สำนักพิมพ์ท้อป จำกัด.
มัติกร บุญคง. (2557). งานวิจัยเกี่ยวกับคุณค่าตราสินค้า (Brand Equity) ค.ศ.2009 – 2013. ปีที่ 8 ฉบับที่ 1 มกราคม - มิถุนายน ประจำปี 2557.
วิรัช ลภิรัตนกุล. (2540). การประชาสัมพันธ์ ฉบับสมบูรณ์. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศรีรัช ลอยสมุทร. (2555). การทำ CSR ของบริษัทน้ำเมาสร้างภูมิคุ้มกันหรือมอมเมาเด็กเยาวชน. สืบค้นจากhttp://www2.manager.co.th/Politics/ViewNews.aspx?NewsID=9550000151908
สถาบันไทยพัฒน์.(2551). บรรษัทบริบาล (CSR) ต่างกับ บรรษัทภิบาล (CG) อย่างไร. สืบค้นจาก http://faq.thaicsr.com/2006/11/csr-cg.html.
สถาบันไทยพัฒน์.(2555).4 กลยุทธ์เพิ่มดีกรี CSR สร้างกระแสขับเคลื่อนทั่วประเทศ.จาก http://thaicsr.blogspot.com/2009/11/4-csr.html
อภิสิทธิ์ ฉัตรทนานนท์ และจิระเสกข์ ตรีเมธสุนทร. (2548). การบริหารภาพลักษณ์. กรุงเทพฯ.
Aaker D.A., (1991). Managing Brand Equity: Capitalizing on the Value of a Brand Name. NY: Free Press.
Carroll, A. B. (1979). A Three-Dimensional Model of Corporate Performance. Academy of Management. Review, 4[4].
Carroll, A.B. and Buchholz, A.K. (1999). Business and Society: Ethics and Stakeholder Management. 4th ed., South-Western College Publishing, Cincinnati.
John Elkington. (1997). Cannibals with Forks: the TBL of the 21st century business. Oxford: Capstone.
Keller, K.L. (1998). Strategic Brand Management: Building, Measuring, and Managing Brand Equity. 2nd ed. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.
Philip Kotler. (2003). Marketing Management. (11th ed.). NJ: Prentice Hall.
Philip Kotler and Nancy Lee. (2005).Corporate social responsibility: doing the most good for your Company and
your cause. Hoboken, NJ: Wiley.
Schiffman & Kanuk. (2004).Consumer behavior. 8th ed., NJ: Prentice-Hall International.
