การพัฒนารูปแบบการจัดการความรู้ ภูมินิเวศวัฒนธรรมด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่น โดยประยุกต์ใช้การตลาดดิจิทัลเพื่อส่งเสริมสร้างภาพลักษณ์ผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวชุมชนอย่างมีส่วนร่วม
คำสำคัญ:
การจัดการความรู้ , การตลาดดิจิทัล , การท่องเที่ยวชุมชนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เพื่อศึกษาการท่องเที่ยวชุมชนในการจัดทำฐานข้อมูลหมู่บ้านอย่างมีส่วนร่วม การได้มาซึ่งความรู้ด้านภูมินิเวศวัฒนธรรม ด้านการจัดการท่องเที่ยวและการพัฒนาการตลาดดิจิทัลส่งเสริมการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนของกลุ่มท่องเที่ยว ประชากรและกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ กลุ่มการจัดการท่องเที่ยวชุมชน กลุ่มเยาวชนบ้านห้วยน้ำนักและบ้านเพาะช้าง การกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้วิธีการเลือกตัวอย่างแบบไม่ใช่ความน่าจะเป็น โดยเริ่มต้นด้วยเทคนิคการกำหนดระบบโควตา จำนวน 20 คน ใช้เทคนิคสุ่มเลือกกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มโดยใช้ความสะดวกและวิธีการเลือกแบบเจาะจง โดยต้องสมัครใจในการให้ข้อมูลและเข้าร่วมโครงการวิจัย ผลการวิจัย พบว่า ชุมชนมีศักยภาพและความพร้อมของพื้นที่ด้านธุรกิจและศักยภาพความพร้อมของการพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชนมีศักยภาพด้านสังคมการจัดการความรู้ และการจัดการความรู้ภูมินิเวศวัฒนธรรมด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่น ในด้านมิติวัฒนธรรมชุมชนและด้านมิติด้านทรัพยากรที่สนับสนุนเศรษฐกิจชุมชน ซึ่งระดับศักยภาพและความพร้อมของพื้นที่ด้านธุรกิจอยู่ในระดับค่อนข้างมาก ศักยภาพความพร้อมของการพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชนอยู่ในระดับปานกลาง ซึ่งการพัฒนาการตลาดส่งเสริมกลยุทธ์ทางการตลาดดิจิทัล การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนได้รูปแบบและกิจกรรมการท่องเที่ยว การสื่อสารทางการตลาด โดยจัดทำเป็นภาพถ่ายกิจกรรม QR Code และพร้อมจัดทำวงรอบปีการท่องเที่ยว เส้นทางการท่องเที่ยว วีดีโอแนะนำกิจกรรมพื้นที่ เพื่อการประชาสัมพันธ์ในเว็บไซต์ ซึ่งจะใช้ระบบบริหารจัดการท่องเที่ยวชุมชน ในการวางแผน การพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยว กลยุทธ์ทางการตลาด สร้างองค์ประกอบ รูปแบบการจัดการความรู้ภูมินิเวศวัฒนธรรมด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่น กลยุทธ์ทางการตลาดแบบบูรณาการและการจัดการการตลาดดิจิทัล เพื่อส่งเสริมสร้างภาพลักษณ์ผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวชุมชนและเพิ่มมูลค่าขีดความสามารถในการแข่งขันอย่างสมดุลตามความต้องการของชุมชนการท่องเที่ยวที่จะทำการพัฒนาต่อไป
เอกสารอ้างอิง
Dechaum, P. (2015). Creative tourism development: Conceptual framework for practical analysis in Thailand. Journal of Silpakorn University. 33(2), 331 -336. (in Thai)
Department of Economic and Social Affairs. (1999). Tourism and sustainable development, Important of tourism. New York: Commission on Sustainable Development Seventh Session. Duncan T., & Sandra E.M. (1998). A Communication-Based Marketing Model for Managing Relationships. Journal of Marketing. 62(2), 1-13. (in Thai)
John P. C., & Rebecca W. R. (2020). Providers Versus Platforms: Marketing Communications in the Sharing Economy. Journal of Marketing. 84(6), 22-38.
Krejcie R. V., & Morgan D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3), 607-610.
Marquardt M. J., & Reynolds A. (1994). The Global learning organization. Burridge: Irwin Professional Publishing.
McCarthy E. J. (2015). Basic marketing: A marketing strategy planning approach. McGraw Hill.
Ministry of Tourism and Sports. (2019). Travel Business Operator. Retrieved September 18, 2020 from https://thailandtourismdirectory.go.th. (in Thai) Panya N. (2021). Strategic Digital Marketing Creativity: An Empirical Study of Tourism Businesses in Thailand. Burapha Journal of Business Management, Burapha University. 10(1), 20-44. (in Thai)
Patphan S. (2019). Civil Society Participation of the Cultural Tourism Management Using Local wisdom. Journal of Administrative and Management. 7(3), 1-11. (in Thai) Pongsapich A. (2003). Globalization and Social Development: Capacity Building for Public- Private Collaboration for Public Service Delivery. Asian Review of Public Administration. 15(1-2), 52-73.
Soonsan N., Sangthong S., & Sungthong S. (2021). Factors Influencing Tourists’ Revisiting Intention: The Western Tourists’ Perspective Travelling in Phuket. Economics and Business Administration Journal Thaksin University, 13(12), 75-88. (in Thai)
Travel Service. (2020). Thai Elephant Day at Ban Pho Chang-Ya Por, Phe Pha City, Tak Province. Retrieved February 14, 2020, from https://www.nakhonmaesotcity.go.th/web/en/travel/g/7/detail-news/N0003473.html. (in Thai)
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยทักษิณ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
