การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ: คุณลักษณะเฉพาะโปรแกรมทัวร์ของเยาวชน
DOI:
https://doi.org/10.55164/ecbajournal.v15i2.259415คำสำคัญ:
การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ, กิจกรรม, รูปแบบกิจกรรม, โปรแกรมทัวร์, เยาวชนบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจเพื่อค้นหาคุณลักษณะเฉพาะโปรแกรมทัวร์ของกลุ่มเป้าหมายนักท่องเที่ยวเยาวชนด้วยการวัดค่าระดับความชอบที่มีต่อพื้นที่ท่องเที่ยว กิจกรรมนันทนาการและรูปแบบบริการที่พักแรม ทำการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ (Exploratory Factor Analysis) ด้วยวิธีสกัดองค์ประกอบหลัก (Principal Component Analysis) เป็นการหาค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของตัวแปรทีละคู่แล้วรวมตัวแปรที่มีค่าคะแนนความสัมพันธ์ใกล้กันไว้ในกลุ่มเดียวกันและมีค่าน้ำหนักตัวแปรตั้งแต่ 0.50 ขึ้นไป ผลการวิจัยพบว่า คุณลักษณะเฉพาะโปรแกรมทัวร์ของเยาวชนจำแนกออกเป็น 9 รูปแบบ ได้แก่ โปรแกรมทัวร์เน้นที่พักสัมผัสธรรมชาติ โปรแกรมทัวร์ใกล้ชิดกับผู้คนในท้องถิ่นที่ได้มาเยือน โปรแกรมทัวร์กิจกรรมเคลื่อนไหวน้อย โปรแกรมทัวร์การเดินทางท่องเที่ยวแบบประหยัด โปรแกรมทัวร์กิจกรรมเพื่อความเพลิดเพลิน โปรแกรมทัวร์การเดินทางท่องเที่ยวในแหล่งธรรมชาติ โปรแกรมทัวร์กิจกรรมกลางแจ้ง โปรแกรมทัวร์เน้นความสะดวกสบาย และโปรแกรมทัวร์กิจกรรมเชิงสังคม คุณลักษณะเฉพาะโปรแกรมทัวร์ของเยาวชนสามารถนำไปใช้เป็นแนวทางการจัดกิจกรรมการท่องเที่ยว การจัดโปรแกรมการท่องเที่ยว การจัดเส้นทางการท่องเที่ยว เป็นการสนับสนุนส่งเสริมการท่องเที่ยวกลุ่มความสนใจพิเศษ การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ การจัดกิจกรรมการท่องเที่ยวเป็นหลักใช้กิจกรรมตามความสนใจพิเศษเป็นกิจกรรมเสริม และเป็นการสนับสนุนส่งเสริมการท่องเที่ยวที่ไม่ยึดติดกับเทศกาลสำคัญวันหยุดยาว
References
Ateljevic, I., & Doorne, S. (2004). Cultural Circuits of Tourism: Commodities, Place, and Re-Consumption. A Companion to Tourism. UK; Blackwell publishing.
Bureau of Recreational Promotion and Development. (2008). National Recreation Development Plan No. 1 (2007-2011). Sports and Recreation Development Office. Ministry of Tourism and Sports.
Clark, R. N., & Stankey, G. H. (1979). The Recreation Opportunity Spectrum: A Frame work for Planning, Management and Research. Tech. Rep. PNW-98. Portland, OR: Northwest Forest Experiment Station, Forest Service. USDA.
Cochran W. G. (1963). On a Simple Procedure of Unequal Probability Sampling Without Replacement. Journal of the Royal Statistical Society: Series B, 24(2), 482-491.
Connell, J., Page, S., J., & Meyer, D. (2015). Visitor Attractions and Events: Responding to Seasonality. Tourism Management, 46, 283-298. https://doi.org/10.1016/j.tourman.2014.06.013.
Ek-Iem, B., & Senanimitr, T. (2022). Organic Farm Stay Management to Accommodate the Niche Tourist Market in Ban Pang Term, Samoeng District, Chiang Mai. School of Administrative Studies Academic Journal. 5(1). 44-63.
Esichaikul, R. (2014). Niche Tourism Management. Bangkok: Sukhothai Thammathirat Open University.
Gotschi, E., Vogel, S., Lindenthal, T., & Larcher, M. (2010). The Role of Knowledge, Social Norms, and Attitudes Toward Organic Products and Shopping Behavior: Survey Results from High School Students in Vienna. The Journal of Environmental Education. 41(2), 88-100.
Hair, J. F., Jr., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E., & Tatham, R. L. (2006). Multivariate Data Analysis (6th ed.). Upper Saddle River: Prentice Hall.
Hosany, S., Ekinci, Y., & Uysal, M. (2007). Destination Image and Destination Personality. International Journal of Culture, Tourism and Hospitality Research, 1(1), 62–81.
Jittakwattana, B. (2015). Marketing Management for Tourism Industry. Nontaburi; Fernkaluang printing and publishing limited partnership.
KlinHmunwi, K. (2016). Potential and Community-based Tourism Management Guidlineof LampangLuang Community, KohKha District, Lampamg Province. Journal of Social Academic, 9(2), 190-207.
Lerspipatthananon, W. (2018). Thai Gen Y People’ Travelling Behavior and Motivation Patterns. Dusit Thani College Journal, 12(Special Issue), 135-149.
Management and Development of Registration Technology, Division Office of Registration Administration, Department of Provincial Administration. (2021). Demographic Information Separated by Age (years). Retrieved April 20, 2021, from https://stat.bora.dopa.go.th/stat/statnew/statMenu/newStat/home.php.
Ministry of Tourism and Sports. (2014). National Tourism Development Plan 2012-2016. Bangkok: Ministry of Tourism and Sports.
Nash, R., Thyne, M., & Davies, S. (2006). An Investigation into Customer Satisfaction Levels in the Budget Accommodation Sector in Scotland: A Case Study of Backpacker Tourists and the Scottish Youth Hostels Association. Tourism Management, 27(3), 525-532.
Novelli, M. (2005) Niche Tourism. UK; Routledge.
Onpium, P., & Kaewnuch, K. (2020). Factors Influencing Thai Youth Tourists’ Intention to Visit Lanna Cultural Heritage Sites. Siam Academic Review, 21(1), 33 -46.
Pelasol, J. (2012). Igcabugao: A Potential Tourist Destination in the Southern Part of Iloilo, Philippines.International. JPAIR Multidisciplinry Research is being certified for QMS ISO 9001:2008 by the Anglo Japanese American Registrars of the United Kingdom. 8, March 2012: 90-97.
Phattharayuttawat, S. (2002). Psychological Measurement Guide. Bangkok: Medical Media.
Pitakwong, S. (n.d.). Sport and Tourism. Retrieved April 15, 2021. from lib.dtc.ac.th/ article/tourism/0031.pdf
Ramarn, T., Kubaha, T., Ohsay, K., & Konongbua, P. (2018). Suitable Creative Tourism Activities for Upstream Community, Pha Payom Canal, Phattalung Province. Parichart Journal Thaksin University, 31(3), 103-111.
Richards, G. (2011). Creativity and Tourism: The State of the Art. Annals of Tourism Research, 38(4), 1225-1253.
Richards, G., & Wilson, J. (2006). Developing Creativity in Tourist Experiences: A Solution to the Serial Reproduction of Culture?. Tourism Management, 27(6), 1209-1223.
Rittimontri, P. Z., Deeprom, N., Srirat, P., & Saikaew, W. (2017). Sustainable Tourism Networking System of Khao Phra, Phipoon, Nakhon Si Thammarat. Journal of southern technology, 10(1) 11-19.
Rungpipatpong, S. (2015). Components of Sustainability for Creative Tourism: The Case Study of Amphawa Community, Samutsongkarm Province. Journal of Liberal Art, Ubon Ratchathani University, 11(2), 115-140.
Silpcharu, T. (2005). Research and Statistical Analysis with SPSS. Bangkok: SE-EDUCATION Public Company Limited.
Stainton, H. (2021). Types of Accommodation. Retrieved April 18, 2021, from https://tourismteacher.com/types-of-accommodation/
Standeven, J., & De Knop, P. (1999). Sport Tourism. Champaign: Human Kinetics.
Subsing, B., & Komin, W. (2017). Cycling Behavior and Promoting the Use of Bicycles on Si-Chang Island, Chonburi Province. Journal of Social Research, 40(1), 177-200.
Tasci, A. D. A., Gartner, W. C., & Cavusgil, S. T. (2007). Conceptualization and Operationalization of Destination Image. Journal of Hospitality & Tourism Research, 31(2), 194–223.
TAT Intelligence Center, Tourism Authority of Thailand. (2020). Survey of Thai Tourist in 2020. Retrieved April 20, 2021, from https://intelligencecenter.tat.or.th/articles/ 34101 .
Tsaur, S., Saenchan, K., & Weerapaiboon, W. (2015). An Analysis Push and Pull Travel Motivation for International Youth Travelers: A Case Study of Thailand and Taiwan. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 8(1), 500- 514.
Um, S., & Crompton, J. L. (1990). Attitude Determinants in Tourism Destination Process. Annals of Tourism Research, 17(3), 432–448.
Vanichbuncha, K. (2006). Advanced Statistical Analysis with SPSS for Windows. (5th ed.) Bangkok: Thammasarn Company Limited.
Wannathanom, C. (2004). Tour Planning and Organizing. Bangkok: Fuangfa Printing.
Weed, M. E., & Bull, C. J. (1997). Influences on Sport Tourism Relations in Britain: The Effects of Government Policy. Tourism Recreation Research, 22(2), 5-12.
World Tourism Organization. (2008). Youth Travel Matters: Understanding the Global Phenomenon of Youth Travel. Madrid, Spain.
World Tourism Organization. (2014). Long-term Forecast: Tourism towards 2030. The World Tourism Organization (UNWTO). The United Nations.
Zimik, R., P., Deeprom, N., Srirat, P., & Saikaew, W. (2017). Sustainable Tourism Networking System of Khao Phra, Phipoon, Nakhon Si Thammarat. Journal of Southern Technology, 10(1), 11-19.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยทักษิณ
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
