การพัฒนามาตรฐานแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศของประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศของไทยตามกรอบมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศของกรมการท่องเที่ยว และเสนอแนะแนวทางการพัฒนามาตรฐานแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศเพื่อรองรับนักท่องเที่ยว งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกด้วยการเลือกตัวอย่างแบบเจาะจงกับผู้ให้ข้อมูลหลักจากหน่วยงานของภาครัฐ เอกชน ชุมชน และนักวิชาการ จำนวน 53 คน และการประชุมกลุ่มย่อยเพื่อประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศจำนวน 85 คนในพื้นที่อุทยานแห่งชาติ 6 แห่งในประเทศไทย การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้การวิเคราะห์เนื้อหา การวิเคราะห์จุดเด่นจุดด้อย และการวิเคราะห์แบบประเมินมาตรฐานโดยสรุปผลเป็นค่าคะแนน ผลการวิจัยพบว่า ผลการประเมินอุทยานแห่งชาติทั้ง 6 แห่งมีมาตรฐานอยู่ในระดับดีมาก โดยอุทยานแห่งชาติแก่งกระจานมีคะแนนสูงสุด รองลงมา ได้แก่ ดอยอินทนนท์ เขาใหญ่ เขาสก หมู่เกาะสุรินทร์ และกุยบุรี ตามลำดับ สำหรับข้อเสนอแนะสำหรับภาครัฐ ภาคเอกชน และชุมชน ได้แก่ แนวทางการจัดทำแผนแม่บทด้านการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของประเทศไทย การบังคับใช้มาตรฐานแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างจริงจัง การให้ความรู้และการสร้างจิตสำนึกแก่ผู้มีส่วนได้เสียด้านการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ การจัดสิ่งอำนวยความสะดวกบริเวณแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ และการตลาดและการประชาสัมพันธ์แหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ
Article Details
นโยบายการพิจารณากลั่นกรองบทความ
- บทความวิจัยและบทความวิชาการทุกเรื่องที่จะได้รับการตีพิมพ์ต้องผ่านการพิจารณากลั่นกรองโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) ในสาขาที่เกี่ยวข้อง จำนวน 3 ท่าน/บทความ
- บทความ ข้อความ ภาพประกอบและตารางประกอบที่ลงตีพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความที่จะได้รับการตีพิมพ์จะต้องไม่เคยตีพิมพ์ เผยแพร่ที่ใดมาก่อน และไม่อยู่ระหว่างการพิจารณาของวารสารฉบับอื่น หากตรวจสอบพบว่ามีการตีพิมพ์ซ้ำซ้อน ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความใดที่ผู้อ่านเห็นว่าได้มีการลอกเลียนหรือแอบอ้างโดยปราศจากการอ้างอิง หรือทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นผลงานของผู้เขียน กรุณาแจ้งให้กองบรรณาธิการวารสารทราบจะเป็นพระคุณยิ่ง
เอกสารอ้างอิง
Dasri, Prayun. (2012). Destination Quality Standard Survey for Pang-Si-Da National Park, Srakaew Province. Journal of International and Thai Tourism, 10(2): 14-31.
Department of Tourism. (2015). Tourist Statistic in 2013. Retrieved from
https://www.tourism.go.th/home/details/11/221/621
Department of Tourism. (2015). Tourist Statistic in 2015. Retrieved from
https://www.tourism.go.th/home/details/11/223/622
Department of Tourism. (2016). Manual Evaluation of Quality Standard for Ecotourism Attractions. Bangkok: Ministry of Tourism and Sports.
Diamantis, D. Ecotourism: Management and Assessment. London: Thomson. 2004.
Fennell, D. Ecotourism: An Introduction. London: Routledge.1999.
Kotsombat, Krit. (2010). Assessment of the Ecological Tourism Potential: A Case Study of Tourist Sites of Sam Panbok in Phosai District of Ubon Ratchathani Province. (Unpublished Master Thesis). Ubon Ratchathani Rajabhat University, Thailand.
Luenshavee, Apinya. (2004). Law Enforcement in Ecotourism Attraction Management: A Case Study of National Park. Bangkok: Dhurakij Bandit University.
National Economic and Social Development Board. (2012). The Eleventh National Economic and Social Development Plan (2012-2016). Bangkok: National Economic and Social Development Board.
Office of the National Economic and Social Development Board. (2013). Sustainable Ecotourism on Green Line: A Case Study of North Eastern Regions. Bangkok: Office of Economic and Social Development.
Pongwiritthon, Ratthanan, and Pakvipas, Pakphum. (2014). The guideline for development of strategies to raise the standards of natural attractions in Chiang Mai: A case study of Doi Inthanon National Park. Journal of Community Development Research, 7(1): 44-55.
Suchaya, Wattanaporn. (2002) Guidelines for Tourism Site Management in Accordance with the Principles of Ecotourism: A Case Study of Doi Tung in Chiang Rai Province. (Unpublished Master Thesis). Chiang Mai University, Chiang Mai, Thailand.
Thailand Institute of Scientific and Technological Research. (1997). Policy Formulation for Ecotourism. Bangkok: n.p.
