การเปรียบเทียบหลักสูตรระหว่างหลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิตของวิทยาลัยดุสิตธานีกับมาตรฐานสมรรถนะอาเซียน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์และเปรียบเทียบหลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิตของวิทยาลัยดุสิตธานีกับมาตรฐานสมรรถนะสำหรับบุคลากรวิชาชีพท่องเที่ยวของอาเซียน และ 2) นำเสนอแนวทางปรับปรุงหลักสูตรของวิทยาลัยให้ครอบคลุมมาตรฐานสมรรถนะอาเซียน อาศัยวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยศึกษาจากเอกสารที่เกี่ยวข้องกับมาตรฐานสมรรถนะร่วมวิชาชีพการท่องเที่ยวอาเซียน (ASEAN Common Competency Standards for Tourism Professionals) และเอกสารหลักสูตรระดับปริญญาตรีของวิทยาลัยดุสิตธานี พร้อมทั้งรวบรวมข้อมูลจากอาจารย์ผู้สอนในรายวิชาต่าง ๆ ของหลักสูตร ผลการวิจัยพบว่า อาเซียนได้กำหนดให้มีหน่วยสมรรถนะมาตรฐานไว้จำนวน 242 หน่วย สำหรับบุคลากร 32 ตำแหน่งงานในสาขาที่พัก (Hotel) และการเดินทาง (Travel) มีการจัดทำหน่วยสมรรถนะที่ระบุรายละเอียดแสดงขอบข่ายเนื้อหา ทักษะความสามารถตามสมรรถนะในการปฏิบัติงาน แนวทางการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ และแนวทางการประเมินผลไว้ทุกสมรรถนะ ผลการเปรียบเทียบกับหลักสูตรของวิทยาลัย พบว่า หน่วยสมรรถนะของอาเซียนส่วนใหญ่สอดคล้องกับรายวิชาในหลักสูตรของวิทยาลัยตามโครงสร้างหลักสูตรหมวดวิชาแกนบริหารธุรกิจและหมวดวิชาเอกเฉพาะสาขา แนวทางการปรับปรุงหลักสูตร จึงควรเขียนระบุหน่วยสมรรถนะมาตรฐานอาเซียนไว้ในคำอธิบายรายวิชาให้สอดคล้องกับขอบเขตรายวิชา โดยนำรูปแบบกิจกรรมการเรียนรู้ และวิธีการประเมินผลของหน่วยมาตรฐานสมรรถนะอาเซียนไปใช้ในการเรียนการสอน
Article Details
นโยบายการพิจารณากลั่นกรองบทความ
- บทความวิจัยและบทความวิชาการทุกเรื่องที่จะได้รับการตีพิมพ์ต้องผ่านการพิจารณากลั่นกรองโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Review) ในสาขาที่เกี่ยวข้อง จำนวน 3 ท่าน/บทความ
- บทความ ข้อความ ภาพประกอบและตารางประกอบที่ลงตีพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยเสมอไป และไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความที่จะได้รับการตีพิมพ์จะต้องไม่เคยตีพิมพ์ เผยแพร่ที่ใดมาก่อน และไม่อยู่ระหว่างการพิจารณาของวารสารฉบับอื่น หากตรวจสอบพบว่ามีการตีพิมพ์ซ้ำซ้อน ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
- บทความใดที่ผู้อ่านเห็นว่าได้มีการลอกเลียนหรือแอบอ้างโดยปราศจากการอ้างอิง หรือทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นผลงานของผู้เขียน กรุณาแจ้งให้กองบรรณาธิการวารสารทราบจะเป็นพระคุณยิ่ง
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558). ผลการดำเนินงานและรายงานความก้าวหน้าในการเตรียมความพร้อมเข้าสู่ประชาคมอาเซียนของกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา ประจำปีงบประมาณ 2557. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด
จิรประภา อัครบวร. (2549). สร้างคนสร้างผลงาน. กรุงเทพฯ : ก.พลพิมพ์ (1996).
ฉัฐชสรณ์ กาญจนศิลานนท์. (2555). คุณภาพบริการ: ความจำเป็นของการพัฒนาคุณภาพบุคลากรในธุรกิจโรงแรม. คณะศิลปศาสตร์ 2532). ทฤษฎีหลักสูตรการออกแบบและพัฒนา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภา.
ณรงค์วิทย์ แสนทอง. (2547). มารู้จัก Competency กันเถอะ. กรุงเทพฯ : เอ็ช อาร์ เซ็นเตอร์.
ธำรง บัวศรี. (2532). ทฤษฎีหลักสูตรการออกแบบและพัฒนา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภา.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก http://www.royin.go.th/dictionary/. [18 เมษายน 2558].
วรรณดี สุทธินรากร. (2556). การวิจัยเชิงคุณภาพ : การวิจัยในกระบวนทัศน์ทางเลือก. กรุงเทพฯ : สยามปริทัศน์.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (มปป.). การประเมินหลักสูตร : หลักการและแนวปฏิบัติ [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก http://www.edu.tsu.ac.th/major/eva/files/journal/scan1.pdf [25 พฤศจิกายน 2557].
ศิริพงศ์ รักใหม่ และภูวเรศ อับดุลสตา. (2555). แนวทางพัฒนารูปแบบการส่งเสริมการเรียนรู้ภาษาอังกฤษตามมาตรฐานสมรรถนะอาเซียน. รายงานวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
ศิริรัตน์ พ่วงแสงสุข และกุลยา อุปพงษ์. (2552). ความคิดเห็นของบัณฑิตรุ่นที่ 2 ต่อหลักสูตรบัญชี คณะบัญชี สาขาวิชาการบัญชี. วิทยาลัยราชพฤกษ์.
สถาบันพัฒนาบุคลากรการท่องเที่ยว. (2555). ข้อตกลงร่วมว่าด้วยการยอมรับคุณสมบัติบุคลากรวิชาชีพการท่องเที่ยวอาเซียน 32 ตำแหน่งงาน. กรุงเทพฯ : สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึกในพระบรมราชูปถัมภ์.
สถาบันพัฒนาบุคลากรการท่องเที่ยว. (2556). มาตรฐานสมรรถนะร่วมวิชาชีพสำหรับการท่องเที่ยวอาเซียน. กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
สุบิน ยุระรัช และคณะ. (2554). ความพร้อมในการพัฒนาบัณฑิตของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนในประเทศไทยเพื่อรองรับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน รายงานวิจัย. สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย.
สุภางค์ จันทวานิช. (2551). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวรรณา ตุลยวศินพงศ์. (2554). Road Map วิชาชีพท่องเที่ยวไทยเตรียมพร้อมสู่เสรีแรงงานอาเซียน. สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2552). กรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2552. กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2553). ยุทธศาสตร์อุดมศึกษาไทยในการเตรียมความพร้อมสู่การเป็นประชาคมอาเซียนในปี พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ : ห้างหุ้นส่วนจำกัดบางกอก ล๊อก.
สำนักมาตรฐานและประเมินผลอุดมศึกษา. (2548). เกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2548 และแนวทางการบริหารเกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2548. สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
Krippendorff K. (1980). Content Analysis: An Introduction to its Methodology. Newbury Park: Sage Publications.
Parry, B. Scott. (1997). Evaluating the Impact of Training. New York: John and Willey.
Stark, J. S., & Lattuca, L. R. (1997). Shaping the college curriculum: Academic plans in action. Boston: Allyn and Bacon
Taba, H. (1962). Curriculum Development: Theory and Practice. New York: Harcourt Brace.
Tyler, R.W. (1950). Basic Principles of Curriculum and Instruction. Chicago: University of Chicago Press.
William Angliss Institute. (2015). ASEAN-Australia Development Cooperation Program Phase II. Available from http://www.waseantourism.com/ [26 December 2014].
