Volunteer Mind of Undergraduate Students of Rajabhat Universities in Bangkok Metropolitan Area
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were to study the volunteer mind of students related to the understanding of volunteering, volunteer activities and outcomes of the volunteering, 6 undergraduate students who were studying in Rajabhat Universities located in the Bangkok metropolitan area were randomly by snowball technique. Instrument used the form of Interview. Data analysis by finding similarities of information. Identify and classify data groups that are related to data patterns and summarize them.
The research findings were as follows : (1) The definition volunteering was given by the samples who did something by helping other people or society with willingly and without being forced or pay. (2) The two factors were found to relate to the volunteer mind of students ; the internal factors were self-efficacy, volunteer motivation and self-esteem and; the external factors were social support, volunteer modeling and feedback receiving. (3) There were 2 different types of volunteer activities. Firstly, volunteer activities were for helping disadvantaged others and society and (4) Two outcomes of volunteer activities of the students were presented. Individual outcomes were happiness, self-respect, making use of own time took benefit and gaining new knowledge. Effect of volunteer activities on others consisted of proud of ourselves and happiness to get rescued.
Article Details
References
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ณัฐณิชากร ศรีบริบูรณ์. (2550). การพัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของจิตอาสาของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย
ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต)
กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฑฐา กรีหิรัญ. (2550). การศึกษาความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของพนักงาน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ธิดาชนก วงค์พิทักษ์. (2556). ปัจจัยทางจิตสังคมที่ส่งผลต่อพฤติกรรมจิตอาสาของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
(สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
ประวิช จรดำ. (2553). แนวความคิดเกี่ยวกับอาสาสมัคร. สืบค้น 13 พฤศจิกายน 2558,
จาก http://www.asakaset.doae.go.th.
ปิยะนาถ สรวิสูตร. (2552). แรงจูงใจของผู้นำเยาวชนที่มีจิตอาสาในการทำกิจกรรมเพื่อสังคม: กรณีศึกษา
สภาเยาวชนกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปิ่นกนก วงศ์ปิ่นเพ็ชร, วิมล เหมือนคิด และชัญญา ลี้ศัตรูพ่าย. (2554). ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับจิตอาสาของนักศึกษา
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. กรุงเทพฯ: คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี
พระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
วิชัย วงษ์ใหญ่. จิตอาสา. สืบค้น 10 มิถุนายน 2559, จาก http://www.curriculumandlearning.com/upload.
สมโภชน เอี่ยมสุภาษิต. (2543). ทฤษฎีและเทคนิคการปรับพฤติกรรม (พิมพครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ:
จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
สำนักราชเลขาธิการ. (2552). พระราชดำรัชพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯในการเสด็จออกสมาคมในงานพระราชพิธี
ฉลองสิริราชสมบัติครบ 60 ปี ณ พระที่นั่งอนันตสมาคม วันที่ 9 มิถุนายน 2549. สืบค้น 10 มีนาคม 2559,
จาก http://www.ohmpps.go/th/prabmbrachowatphp?id_.
อังสนา อัครพิศาล และคณะ. (2556). การศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับระดับจิตอาสาของนักศึกษา
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
อัญญา เปี่ยมประถม. (2553). การให้และรับข้อมูลป้อนกลับที่ส่งผลต่อผลการปฏิบัติงานของพนักงาน :
กรณีศึกษา บริษัท ปูนซีเมนต์ไทย (แก่งคอย) จำกัด. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต) กรุงเทพฯ:
ทรัพยากรมนุษย์และองค์การ คณะพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ สถาบันบัณฑิตบริหารศาสตร์.
Heatheton, T.F.& Polivy, J. (1991). Development and Validation of A Scale for Measuring State Self-Esteem.
Journal of Personality and Social Psychology, 60(6), 895-910.