Sustainable Homestay Management to support the tourism of Amphawa floating market in Amphawa District Samut Songkhram Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to study (1) level of sustainable homestay management To support the tourism of Amphawa floating market in Amphawa District Samut Songkhram Province (2) the sustainable tourism development of Amphawa floating market in Amphawa District Samut Songkhram Province (3) the relationship between the sustainable development and cause-effect relationship with sustainable homestay management To support the tourism of Amphawa floating market in Amphawa District Samut Songkhram Province. The samples were consisted of 114 of personnel in government agencies operating in tourism and homestay tour operators in the Amphawa Floating Market area Samut Songkhram Province. Descriptive Statistics were percentage, mean, S.D. Inferential Statistics were chi-square test and multiple regression analysis.
The results of the research could be conclude that; (1) Sustainable homestay management to support the tourism of Amphawa floating market in Amphawa District Samut Songkhram Province in general had moderate level of management in all aspects. The level of management arranged in the following order: continuous improvement teamwork Process management Giving priority to service recipients and executive leadership. (2) sustainable tourism development to support the tourism of Amphawa Floating Market, Amphawa District, Samut Songkhram Province for overall development was moderate in all aspects. The order of the development were understanding tourism, tourism development, and access to tourism, respectively. (3) Sustainable tourism development. Moreover, there is a causal relationship between the management of a homestay holistic approach to sustainability and to support tourism of Amphawa Floating Market, Amphawa District, Samut Songkhram Province. In terms of understanding tourism Access to tourism And tourism development, there is a causal relationship with the management of a homestay holistic approach to sustainability. To support tourism of Amphawa Floating Market, Amphawa District, Samut Songkhram Province With statistical significance at the level of 0.01.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กฤตยา เตยโพธิ์. (2559). วัฒนธรรมโฮมสเตย์ : การพัฒนารูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
จงกล บุญพิทักษ์. (2552). คุณภาพการบริการของที่พักแรมแบบโฮมสเตย์จังหวัดสมุทรสงคราม สำหรับกลุ่มนักท่องเที่ยวประเภทฝึกอบรมและสัมมนา (สาระนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ชลเขตต์ หิรัญพิศ. (2557). การบริหารจัดการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวค่ายกรมหลวงชุมพร อำเภอสัตหีบ จังหวัดชลบุรีสู่แหล่งท่องเที่ยวชั้นนำ (สาระนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ชุติมา วุฒิศิลป์. (2557). ความคาดหวังและความพึงพอใจในการใช้บริการที่พักแบบโฮมสเตย์ อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ณัฐพล ขันธไชย. (2557). บทวิจารณ์บทความ Green S.B. (1991). How many subjects does it take to do a regression? Multivariate Behavioral Research, 26, 499-510. วารสารเกษมบัณฑิต, 15(1), 17-31.
ณัฐพันธ์ เขจรนันท์. (2551). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ธวัชชัย วรปัสสุ. (2552). คุณลักษณะอันพึงประสงค์ของผู้เรียนตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเลย เขต 1 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). เลย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
นพวรรณ ศรีสวัสดิ์. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารคุณภาพทั่วทั้งองค์กร กับการพัฒนานวัตกรรมในอุตสาหกรรมอาหารสัตว์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ปัฐวิกรณ์ พลอยประเสริฐ. (2553). อิทธิพลของการบริหารองค์กรตามหลัก TQM ที่มีต่อการพัฒนานวัตกรรม (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
มลทกาญจน์ ชัยวัฒน์พงศกร. (2557). การพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศแบบโฮมสเตย์ ชุมชนตำบลคลองโคน อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ยุทธการ ไวอาภา บุญทา ชัยเลิศ รัตนกร รักษาทิพย์ และภาวิณี เต็มดี. (2556). การจัดการทรัพยากรทางวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน ตำบลโป่งแยง อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ (รายงานผลการวิจัย). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2538). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
วรรณวิมล ภู่นาค. (2557). ศักยภาพชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน: กรณีศึกษาตลาดนํ้าอัมพวา. วารสารบริการวิชาการ มหาวิทยาลัยสงขลา, 26(1), 63-74.
ศิรินันทน์ พงษ์นิรันดร. (2559). แนวทางในการพัฒนาศักยภาพการจัดการท่องเที่ยวอำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตศึกษาการจัดการ, มข.9(1). 247-262.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2558). เกณฑ์คุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ พ.ศ. 2558. กรุงเทพฯ : บริษัท วิชั่นพริ้นท์ แอนด์ มีเดีย จำกัด.
สุดถนอม ตันเจริญ. (2558). ประเพณีลอยกระทงกับการสืบสานภูมิปัญญาท้องถิ่นและการอนุรักษ์วัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: ใน รายงานสืบเนื่องการประชุมวิชาการระดับชาติสหวิทยาการเอเชียอาคเนย์ 2558 (น. 496-502). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเอเชียอาคเนย์.
สุดถนอม ตันเจริญ. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติด้านการจัดการ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2559). แนวพระราชดำริ “การพัฒนาที่ยั่งยืน” นำประโยชน์สุขสู่ประชาชน. สถาบันพระปกเกล้าอนงค์นาถ โยคุณ. (2554). การบริหารจัดการการท่องเที่ยวอย่างมีส่วนร่วมขององค์การที่เกี่ยวข้องอำเภอ จังหวัดกาฬสินธุ์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อธิษฐาน ใชยเรือง. (2559). ยุทธศาสตร์การพัฒนาการบริหารจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนตามเส้นทางแอ่งอารยธรรมขอม ในจังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ จังหวัดปทุมธานี.
Deming, W. E. (1982). Quality Productivity and Competitive Position. Cambridge: Center for Advance Engineering. Massachusetts Intitute of Technology.
Greenl, G. B. (1991). How Many Subjects Dose It Take to Do a Regression Analysis? Multivariate Behavioral Research, 26(3), 109-110. Retrieved From http://research.kbu.ac.th/home/journal/pdf/journal_v15_no1.pdf.
Layton, D. (1994). Research in education (4th ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Schumpeter, J. (1934). The Theory of Economic. New York : Harvard University Press.