บทบาทของผู้บริหารท้องถิ่นตามทัศนะของประชาชนในการพัฒนาพื้นที่ท้องถิ่น ในเขตอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) บทบาทของผู้บริหารท้องถิ่นตามทัศนะของประชาชนในการพัฒนาพื้นที่ท้องถิ่นในเขตอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ (2) ปัจจัยที่มีผลต่อบทบาทของผู้บริหารท้องถิ่นตามทัศนะของประชาชนในการพัฒนาพื้นที่ท้องถิ่นในเขตอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ (3) ปัจจัยที่มีผลต่อบทบาทของผู้บริหารท้องถิ่นมีความสัมพันธ์กับบทบาทของผู้บริหารท้องถิ่นตามทัศนะของประชาชนในการพัฒนาพื้นที่ท้องถิ่นในเขตอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ประชาชนที่มีสิทธิ์เลือกตั้งที่อายุ 18 ปีขึ้นไป มีภูมิลำเนาอยู่อาศัยในเขตอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จำนวน 396 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน โดยใช้สถิติการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ
ผลการศึกษาพบว่า (1) บทบาทของผู้บริหารท้องถิ่นตามทัศนะของประชาชนในการพัฒนาพื้นที่ท้องถิ่นในเขตอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ในภาพรวมผู้บริหารมีบทบาทในการพัฒนาอยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ผู้บริหารมีบทบาทในการพัฒนา เรียงตามลำดับ ดังนี้ ด้านการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และสุขภาพ มีค่าเฉลี่ยสูงสุด ด้านโครงสร้างพื้นฐาน ด้านสาธารณสุขและสิ่งแวดล้อม ด้านการเมือง – การบริหาร ด้านการศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม และด้านเศรษฐกิจ สังคม และชุมชน (2) ปัจจัยที่มีผลต่อบทบาทของผู้บริหารท้องถิ่นตามทัศนะของประชาชนในการพัฒนาพื้นที่ท้องถิ่นในเขตอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ พบว่า ในภาพรวม อยู่ในระดับปานกลาง เมื่อพิจารณารายด้าน เรียงตามลำดับดังนี้ ภาวะผู้นำ ความฉลาดทางอารมณ์ การจัดการข้อมูล ความคิดสร้างสรรค์ และการสื่อสาร (3) ปัจจัยที่มีผลต่อบทบาทของผู้บริหารท้องถิ่น มีความสัมพันธ์เชิงเหตุ – ผลกับบทบาทของผู้บริหารท้องถิ่นตามทัศนะของประชาชนในการพัฒนาพื้นที่ท้องถิ่นในเขตอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ภาวะผู้นำ การสื่อสาร ความคิดสร้างสรรค์ การจัดการข้อมูล และ ความฉลาดทางอารมณ์ มีความสัมพันธ์กับบทบาทของผู้บริหารท้องถิ่นตามทัศนะของประชาชนในการพัฒนาพื้นที่ท้องถิ่นในเขตอำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.000
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2560). ยุทธศาสตร์กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น พ.ศ. 2560-2569. กรุงเทพฯ: กลุ่มงานยุทธศาสตร์และนโยบาย กองยุทธศาสตร์และแผนงาน.
เกศสุดา โภคานิตย์ และ กีฬา หนูยศ. (2560). บทบาทผู้นำในการพัฒนาท้องถิ่น กรณีศึกษานายกองค์การบริหารส่วนตำบลนาเสียว อำเภอเมือง จังหวัดชัยภูมิ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 5(ฉบับพิเศษ). 66 - 76.
ฐานันดร ปูนิล. (2556). บทบาทของผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มีต่อการส่งเสริมเศรษฐกิจพอเพียงในพื้นที่อำเภอเมือง จังหวัดพัทลุง. บทความวิจัย เสนอในการประชุมหาดใหญ่วิชาการ, 4(240). 63 - 73
นนทิพร สาน้อย. (2557). การศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะผู้นำเชิงวิสัยทัศน์ของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ภาคเหนือตอนล่าง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). พิษณุโลก : มหาวิทยาลัยนเรศวร.
พระมหามานะ พุทฺธวิริโย. (2555). ภาวะผู้นำของนายกองค์การบริหารส่วนตำบลในอำเภอหนองกี่ จังหวัดบุรีรัมย์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน (ฉบับที่ 7) พ.ศ.2550. (2550). ราชกิจจานุเบกษาเลม 124 ตอนที่ 55 ก.
พิชญ์ณิฐา พรรณศิลป์. (2553). บทบาทของผู้บริหารท้องถิ่นในศตวรรษที่ 21. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร 3(2), 146 - 161.
ไพโรจน์ เชิดฉิ่ง. (2560). การบริหารยุทธศาสตร์การพัฒนาตามหลักธรรมาภิบาลขององค์การบริหารส่วนตำบลปากน้ำปราณ อำเภอปราณบุรี จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). เพชรบุรี : มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2538). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี. (2561). อำเภอปราณบุรี. สืบค้นเมื่อจาก https://th.wikipedia.org/wiki/อำเภอปราณบุรี.
วิชิต อู่อ้น. (2548). การวิจัยและการสืบค้นข้อมูลทางธุรกิจ. กรุงเทพมหานคร: พริ้นท์แอทมี (ประเทศ ไทย).
สมชาย เทพแสง และ ทัศนา แสวงศักดิ์. (2553). ปัจจัยส่วนบุคคลและปัจจัยการบริหารจัดการที่ส่งผลต่อภาวะผู้นำกลยุทธ์ของผู้บริหารโรงเรียนในโรงเรียนของจังหวัดทางภาคเหนือตอนบน (สาระนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Beebe, S.A., Mottet, T.P. and Roach, K. D. (2004). Training & Development: Communicating for Success, (2nd ed). Texas: Pearson.
Gerst, I. (2001). The Pennsylvania State University Office of Planning and Institutional Assessment. Continuous Quality Improvement Workshop, January 1, 2006.
Goleman,D. (1998). Working with emotional intelligence. New York: Bantan.
Guilfond, J.P. (1969). The nature of human intelligence. New York: Mcgraw Hill
Reddin. William J. and Kotze, Stuart. (1974). Effective situational diagnosis : A programmed learning text based on the 3 – D Theory. New Brunswick: W. J. Reddin
Yamane Taro. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed.). New York: Harper and Row.
