การศึกษารูปแบบ ปัญหาและแนวทางการแก้ปัญหาการจัดการเรียนรวมของโรงเรียนศีลาจารพิพัฒน์

Main Article Content

อาภรณ์ ชาญมณีตระกูล
ธัชทฤต เทียมธรรม
ผกามาศ นันทจีวรวัฒน์

บทคัดย่อ

       การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบ ปัญหาและแนวทางการแก้ปัญหาการจัดการเรียนรวมของโรงเรียนศีลาจารพิพัฒน์ กลุ่มที่ศึกษาประกอบด้วย ผู้อำนวยการ ครูที่ปรึกษาและครูการศึกษาพิเศษของโรงเรียนศีลาจารพิพัฒน์ รวมทั้งสิ้น จำนวน 43 ท่าน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบสัมภาษณ์และแบบสอบถามความคิดเห็น จำนวน 3 ฉบับวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้สถิติเชิงพรรณาโดยการหา หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน


 


ผลการศึกษา พบว่า  รูปแบบการจัดการเรียนการเรียนรวมของโรงเรียนศีลาจารพิพัฒน์ มีรูปแบบการจัดการเรียนรวม 3 รูปแบบดังนี้ รูปแบบที่1 การเรียนรวมเต็มเวลา รูปแบบที่ 2 เรียนรวมบางเวลา รูปแบบที่ 3 เรียนเฉพาะห้องเรียนคู่ขนาน โดยรูปแบบการจัดการเรียนรวมของโรงเรียนได้ยึดหลักโครงสร้างซีทร่วมกับแนวทางการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน(SBM) และหลักการบริหารงานด้วยวงจรคุณภาพ (PDCA) สำหรับปัญหาการจัดการเรียนรวม พบว่า ครูผู้สอน การขาดความตระหนัก ความรู้ ความเข้าใจ เกี่ยวกับสภาพปัญหานักเรียนที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษ นักเรียนปกติการขาดความตระหนัก ความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับสภาพปัญหา พฤติกรรม และสัมพันธภาพระหว่างกันกับนักเรียนที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษและผู้ปกครองการขาดตระหนัก ความรู้ ความเข้าใจ เกี่ยวกับนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษและการจัดการเรียนรวมในโรงเรียน สำหรับแนวทางการจัดการเรียนรวมพบว่า ผู้บริหารควรสร้างความตระหนักครูผู้สอนในโรงเรียนโดยการเชิญผู้ที่มีความรู้ ความเชี่ยวชาญมาให้ความรู้แก่ครูผู้สอน ครูผู้สอนและครูการศึกษาพิเศษทำความเข้าใจและให้ความรู้กับนักเรียนปกติเกี่ยวกับบุคลิกภาพ อารมณ์ และความต้องการในการดูแลช่วยเหลือนักเรียนที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษ และโรงเรียนจัดประชุม/อบรม ผู้ปกครองเพื่อให้ความรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมวิธีการดูแล ช่วยเหลือ แนวทางการพัฒนานักเรียนที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษไปในทางทิศทางเดียวกัน


 

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ชมพูนุช สมจันทร์. 2557. การจัดการเรียนร่วมโดยใช้โครงสร้างซีทของโรงเรียนวชิรวิทย์
จังหวัดเชียงใหม่. ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธีระพงษ์ พรมกุล. 2558. สภาพการบริหารการจัดการเรียรวมโดยใช้โครงสร้างซีท (SEAT) เป็นฐานในสังกัดการศึกษาเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต 1. ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.
บุญชม ศรีสะอาด. 2553. วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
เบญจา ชลธาร์นนท์. 2546. คู่มือการบริหารการจัดการเรียนร่วมตามหลักโครงสร้างซีท (SEAT). กรุงเทพฯ: เพทายการพิมพ์.
พชรรัชต์ ยศคำแหง. 2559. “การศึกษาสภาพและปัญหาการจัดการเรียนรวมตามกรอบแนวคิดโครงสร้างซีท (SEAT) ของโรงเรียนวัดด่านสำโรง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษาสมุทรปราการ เขต 1.” วารสารมหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์. 10 (3): 362-376.
สิริมา หมอนไหม. 2543. องค์ความรู้และกระบวนทัศน์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. 2557. แนวทางการพัฒนาสถานศึกษาต้นแบบการเรียนรวม (Inclusive school). กรุงเทพฯ: สำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ.
สำนักงานบริหารการศึกษาพิเศษ, สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ. 2551. พระราชบัญญัติการจัดการศึกษาสำหรับคนพิการ พุทธศักราช 2551.
อัญทิการ์ ศุภธรรม. 2550. ศึกษาสภาพปัญหาและความต้องการการจัดการศึกษาของโรงเรียน แกนนำการจัดการเรียนรวม. บัณฑิวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.