The product development of One Tumbon One Product (OTOP) with Thailand 4.0 policy, Phetchaburi province

Main Article Content

ศราวุธ พจนศิลป

Abstract

       This research aimed to study (1) level of product development of One tumbon one product (OTOP) with Thailand 4.0 policy, Phetchaburi province (2) level factors of product development of One tumbon one product (OTOP) with Thailand 4.0 policy, Phetchaburi province (3) factors of product development causal relationships with product development of One tumbon one product (OTOP) with Thailand 4.0 policy, Phetchaburi province. The samples were consisted of 122 Tambon OTOP Operators (OTOP) from 8 districts in Phetchaburi province. Descriptive Statistics were percentage, mean, S.D. Inferential Statistics were chi-square test and multiple regression analysis.


       The results of the research could be conclude that; (1) Most of respondents were female, aged 41-50 years old. Finished high school / vocational school and earn more than 25,000 baht per month. (2) there was at high level on the product development of One Tumbon One Product (OTOP) with Thailand 4.0 policy, Phetchaburi province The rage over the product development of One Tumbon One Product (OTOP) were new OTOP product development, product standards development, packaging development, and product processing development. 3) there was at high level on factors of product development of One tumbon one product (OTOP) with Thailand 4.0 policy, Phetchaburi province. The rage over factors of product were creative, technology, government support and innovation and factors of product were in causal relationships with product development of One tumbon one product (OTOP) with Thailand 4.0 policy, Phetchaburi province at 0.001 level of significant.These factors of product could be innovative, technology, creative and government support.
4) Personal factors were not related to product development of One tumbon one product (OTOP) with Thailand 4.0 policy, Phetchaburi province on the other hand, it was found that age were correlated with the product development of One tumbon one product (OTOP) with Thailand 4.0 policy, Phetchaburi province at new OTOP product development at 0.05 level of significant and age were correlated with the product development of One tumbon one product (OTOP) with Thailand 4.0 policy, Phetchaburi province at product processing development at 0.01 level of significant

Article Details

Section
RESEARCH ARTICLES

References

กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย. (2560). การยกระดับผลิตภัณฑ์ OTOP สู่สากล. สืบค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2560 เข้าถึงได้จาก http:cddcenter.cdd.go.th.
กระทรวงมหาดไทย. (2560). ส่วนพัฒนายุทธศาสตร์สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
คม ชัด ลึก. ข่าวเศรษฐกิจ.(2560). พช. สนองนโยบายโอทอปสร้างชาติ. สืบค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2560 เข้าถึงได้จาก https://www.komchadluek.net/news/economic/265231
ธันยมัย เจียรกุล. (2557). ปัญหาและแนวทางการปรับตัวของ OTOP. วารสารนักบริหาร Executive Journal, 34(1), 177-191
นพวรรณ ชิวอารี. (2555). การวิจัยและพัฒนาบรรจุภัณฑ์หมูแปรรูปเพื่อส่งเสริมการขาย กรณีศึกษาบรรจุภัณฑ์หมูแปรรูปในชุมชนท้องถิ่นจังหวัดนครปฐม (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พรพิมล สัมพัทธ์พงศ์. (2555). พฤติกรรมการตัดสินใจของผู้บริโภคและส่วนประสมทางการตลาดของสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ระดับ 5 ดาวในจังหวัดนนทบุรี (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ : วิทยาลัยราชพฤกษ์.
พิชัย เหลี่ยวเรืองรัตน์ (2550). “การพัฒนากระบวนการผลิตและบรรจุภัณฑ์ผลิตภัณฑ์ข้าวกล้องของผู้ประกอบการในชุมชนเพื่อสืบสานภูมิปัญญาท้องถิ่นอยางยั่งยืน (รายงานวิจัย). เชียงใหม่ : มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น.
รัตติกาล ก้อนแปง. (2556). การพัฒนาผลการเรียนรู้ ความคิดสร้างสรรค์ และความเข้าใจคงทนของนักศึกษา ปวช.3/4 แผนกวิชาการท่องเที่ยว ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบซินเนคติคส์ (Synetics Instruction Model) ในรายวิชาการโรงแรมภายหลังจากการจัดการเรียนรู้ด้วยวิธีการซินเนคติคส์. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). เชียงใหม่ : สถาบันราชภัฏเชียงใหม่.
ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2538). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ศรินทร์ ขันติวัฒนะกุล. (2558). ปัญหาและแนวทางการพัฒนาการตลาดของกลุ่มอาชีพในเขตจตุจักรเพื่อการพัฒนาธุรกิจย่างยั่งยืน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
สัมฤทธิ์ จำนงค์. (2557). ภาพลักษณ์องค์กรและนวัตกรรมที่ส่งผลต่อความภักดีของผู้ใช้บริการไปรษณีย์ด่วนพิเศษในประเทศในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
Davis, G. A. (1973). The school wide enrichment model: Developing creative andproductive giftedness. In Canlangelo, N., and Davis, G. A. Handbook of GiftedEducation 184-203. United State of American: Pearson Education.
Greenl,G.B. (1991). How Many Subjects Dose It Take to Do a Regression Analysis? Multivariate Behavioral Research, 26(3), 109-110. Retive March 18, 2018 From https://research.kbu.ac.th/home/journal/pdf/journal_v15_no1.pdf
Layton. (1994). Research in education. (4th ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Schumpeter J. (1934). The Theory of Economic. New York Cambridge : Harvard University Press