แนวทางในการสร้างมูลค่าเพิ่มผลิตภัณฑ์ปลาร้าของหมู่บ้านท่องเที่ยวริมหนองหาร จังหวัดสกลนคร
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ ผู้วิจัยใช้ระเบียบวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพในการศึกษา มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาบริบทผลิตภัณฑ์ปลาร้าหมู่บ้านรอบหนองหาร จังหวัดสกลนคร 2) เพื่อหาแนวทางการเพิ่มมูลค่าผลิตภัณฑ์ปลาร้าหมู่บ้านรอบหนองหาร จังหวัดสกลนคร เก็บรวบรวมข้อมูลจากประชาการเป้าหมาย จำนวน 20 คน ประกอบด้วย กลุ่มวิสาหกิจชุมชน 15 คน กลุ่มนักวิชาการ 5 คน ใช้การศึกษาเอกสาร การสัมภาษณ์ การสังเกตและการสนทนากลุ่มเป็นเครื่องมือและวิธีการในการเก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา นำเสนอข้อมูลด้วยการพรรณนาเชิงวิเคราะห์ ผลการศึกษาพบว่า ผลิตภัณฑ์จากปลาหนองหารที่มีเพิ่มขึ้นหลังจากเสร็จสิ้นงานวิจัย ประกอบด้วย ปลาส้ม ปลาตากแห้ง แหนมปลา ปลาร้า น้ำปลาร้าปรุงรส สำหรับใส่แกง น้ำปลาร้าปรุงรสสำหรับใส่ส้มตำ
ดังนั้น การนำปลาร้ามาเพิ่มมูลค่า จึงเป็นการแปรรูปปลาร้าจากชุมชนหนองหารเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มเป็นน้ำปลาร้าปรุงรสสูตรหนองหาร ส่งผลต่อการส่งเสริมวิถีชีวิตวัฒนธรรมการกินอยู่ชุมชนรอบหนองหาร ให้มีผลิตภัณฑ์ที่เป็นสินค้าของตนเองและสามารถใช้ประโยชน์ทั้งในครัวเรือนและจำหน่ายเป็นรายได้เพิ่มสำหรับคนในชุมชนรอบหนองหารเป็นการสร้างมูลค่าผลิตภัณฑ์จากปลาร้าหนองหาร ซึ่งได้รูปแบบของการผลิตน้ำปลาร้า และได้สูตรปรุงน้ำปลาร้า ดังนั้นชุมชนจึงได้รวมกลุ่มเพื่อตั้งกลุ่มวิสาหกิจชุมชน ภายใต้ชื่อกลุ่ม ภูมิบ้านแป้น ตามที่คณะผู้วิจัยได้พัฒนาการเพิ่มมูลค่าของผลิตภัณฑ์ปลาร้าให้เป็นน้ำปลาร้าปรุงรสตามสูตรเฉพาะของชุมชนหนองหาร เพื่อเพิ่มตลาดด้านผลิตภัณฑ์เป็นการสร้างงาน สร้างรายได้และยกระดับการท่องเที่ยวชุมชนรอบหนองหารโดยใช้ปลาร้าซึ่งเป็นเครื่องปรุงหลักของชาวอีสานเป็นอีกเครื่องมือในการขับเคลื่อนผลิตภัณฑ์ให้มีอัตลักษณ์ของพื้นที่ชุ่มน้ำที่เชื่อมโยงการท่องเที่ยวของชุมชนรอบหนองหาร ส่งผลต่อการสร้างรูปแบบเส้นทางการท่องเที่ยวที่สามารถเชื่อมโยง การท่องเที่ยวร่วมกับแหล่งท่องเที่ยวตามเส้นทางรอบหนองหาร จังหวัดสกลนครให้เป็นรูปแบบการท่องเที่ยวโดยชุมชนตามรายการ ที่เป็นโปรแกรมท่องเที่ยวแบบ 1 วัน หรือ 2 วัน 1 คืน โดยมีรายละเอียดโปรแกรม พร้อมอัตราค่าบริการตามรายการและโบว์ชัวร์นำเที่ยวที่ได้จัดทำขึ้น ร่วมกับชุมชนและภาคีเครือข่ายพัฒนาการชุมชนระดับจังหวัดซึ่งสามารถใช้บริการทางการท่องเที่ยวได้
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
คีรี กออนันตกุล และสันทนา ดวงสวัสดิ์. (2536). รายงานผลการศึกษาทางชีววิทยาปลาในหนองหารช่วงก่อนการบูรณะ ในปี 2534. เอกสารวิชาการฉบับที่ 2/2536. กรุงเทพฯ: กองประมงน้ำจืด, กรมประมง.
ทรงทรัพย์ อรุณกมล. (2555). ความหลากหลายของพันธ์ปลาในหนองหารจังหวัดสกลนคร. ถอดบทเรียนหนองหาร. สกลนคร : พรศิริการพิมพ์.
บุญส่ง ศรีเจริญธรรมและคีรี กออนันตกุล. (2536). รายงานผลการศึกษาสภาวะการประมงและผลจับสัตว์น้ำในหนองหารหลวง จังหวัดสกลนคร ระหว่างการบูรณะปี 2535. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยประมงน้ำจืด.
ไพศาล พรชัยสิทธิกุล และเพชรศรี นนท์ศิร. (2556). การประเมินศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเพื่อพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ บางกระทุ่ม จังหวัดพิษณุโลก. สืบค้นจาก http://www.amphoe.com/menu.php?am=432&pv.
วุฒิชาติ สุนทรสมัย และ ปิยะพร ธรรมชาติ. (2559). รูปแบบการท่องเที่ยวชุมชนเชิงสุขภาพของจังหวัดปราจีนบุรีเพื่อการพัฒนาเครือข่ายวิสาหกิจชุมชนอย่างยั่งยืน. วารสาร สมาคมนักวิจัย, 21(3), 167- 181.
สมสมร แก้วบริสุทธิ์ และคณะ. (2553). ศึกษาการจัดการทรัพยากรน้ำในนาเกลือสินเธาว์เพื่อการเพาะเลี้ยงและ แปรรูปสัตว์น้ำเพิ่มรายได้ให้สมาชิกชุมชนสหกรณ์เกลือ. ขอนแก่น: คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สันทนา ดวงสวัสดิ์และคณะ. (2537). ทรัพยากรประมงและสภาวะการประมงภายหลังการปรับปรุงหนองหาน (เอกสารวิชาการ ฉบับที่ 158). กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยประมงน้ำจืด, กรมประมง.
สุมนา สุธีมีชัยกุลและคณะ. (2543). การทำประมงและผลจับสัตว์น้ำในหนองหาร จังหวัดสกลนคร. กรุงเทพฯ: กลุ่มงานวิจัยและพัฒนาประมงในแหล่งน้ำใหญ่, กองประมงน้ำจืด. กรมประมง.
สพสันต์ เพชรคำ. (2555). ถอดบทเรียนหนองหาร. สกลนคร : พรศิริการพิมพ์.
สาขาวิชาการท่องเที่ยวและการโรงแรมคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิยาลัยราชภัฎสกลนคร. (2551). การจัดการท่องเที่ยวบ้านท่าวัด: การทำปลาร้า (พิมพ์ครั้งที่ 1). สกลนคร: มหาวิยาลัยราชภัฎสกลนคร
เวทีชาวบ้าน. รวบรวมองค์ความรู้และภูมิปัญญาท้องถิ่นบ้านแป้น วันที่ 9 ตุลาคม 2560 ณ หอประชุมโรงเรียนบ้านแป้นสามัคคีราษฎร์บำรุง ตำบลบ้านแป้น อำเภอโพนนาแก้ว จังหวัดสกลนคร.