หลักพุทธธรรมกับการเสริมสร้างการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ มิติการสร้างการเรียนรู้และการพัฒนาทีมสำหรับผู้บริหาร
Main Article Content
บทคัดย่อ
การเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ ที่จะเกิดขึ้นได้ การเปิดโอกาสให้ทีมทำงานภายในองค์กรมีการให้อำนาจในการตัดสินใจในส่วนพระพุทธศาสนาจะประกอบด้วยหลักธรรมที่เป็นแนวปฏิบัติการพัฒนาศักยภาพตนเอง พัฒนาทีม และพัฒนาองค์กรที่สามารถประยุกต์ใช้ได้อย่างหลากหลาย เช่น ด้านการศึกษา การพัฒนาครอบครัว ชุมชน สังคม และการพัฒนาองค์กรต่าง ๆ หลักธรรมพระพุทธศาสนามุ่งเสริมศักยภาพปัจเจกบุคคลให้เกิดการพัฒนาตนเอง พัฒนาชุมชนให้เกิดการเรียนรู้และมีความเข้มแข็ง สอดคล้องกับเป้าประสงค์ขององค์กรแห่งการเรียนรู้ กล่าวคือเป็นแนวทางที่เอื้อให้เกิดโอกาสต่อการพัฒนาแนวปฏิบัติที่ดี การพัฒนาและสร้างเป็นฐานความรู้ที่เข้มแข็ง การมีกระบวนการกำหนดทิศทางของการเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ การสื่อสารองค์กรที่ดี และการเรียนรู้เชิงระบบในองค์กร
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอแนวทางการประยุกต์ใช้หลักธรรมทางพระพุทธศาสนาในการบูรณาการสู่องค์กรแห่งการเรียนรู้สำหรับผู้บริหาร ผลการศึกษาสะท้อนให้เห็นว่าหลักธรรมที่สำคัญ ประกอบด้วย อริยสัจจ์ อิทธิบาท สาราณียธรรม และหลักสังหวัตถุ ทั้งหมดเป็นหลักธรรมที่สามารถพัฒนาสู่การเป็นองค์กร แห่งการเรียนรู้อย่างยั่งยืนได้
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา แก้วเทพ. (2554). การสื่อสาร ศาสนา กีฬา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
เนตร์พัณณา ยาวิราช. (2558). การพัฒนาองค์การและการเปลี่ยนแปลง (Organization Development and Change). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ บริษัท ทริปเพิ้ล กรุ๊ป.
พยัต วุฒิรงค์. (2565). การจัดการนวัตกรรม : จากแนวคิดสู่การปฏิบัติที่เป็นเลิศ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระครูโอภาสนนทกิตติ์ (ศักดิ์ดา โอภาโส) และพระมหาญาณวัฒน์ ฐิตวฑฺฒโน (บุดดาวงษ์). (2562). แนวคิดทางการศึกษาสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต) (พิมพ์ครั้งที่ 2). อ่างทอง: วรศิลป์การพิมพ์89.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2557). หลักชาวพุทธ: จุดเริ่มจุดร่วม ที่มารวมกันรุ่งโรจน์. กรุงเทพฯ: เจริญดีมั่งคงการพิมพ์.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2556). ความสำคัญของพระพุทธศาสนาในฐานะศาสนาประจำชาติ (พิมพ์ครั้งที่ 19). นครปฐม: มูลนิธิการศึกษาเพื่อสันติภาพพระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต).
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2558). สถาบันสงฆ์กับสังคมปัจจุบัน (พิมพ์ครั้งพิเศษ). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์ ในเครือบริษัท สำนักพิมพ์เพ็ทแอนด์โฮม จำกัด.
พระไพศาล วิสาโล. (2561). สำนึกใหม่…สังคมไทย(ตอนที่1) : “พระไพศาล วิสาโล” กับการก้าวข้ามสำนึกที่คับแคบ มองเห็นคนทั้งโลกว่าเป็นพวกเรา. สืบค้นจาก https://www.roong-aroon.ac.th/?p=65.
พระไพศาล วิสาโล. (2562). ปฏิบัติธรรมให้ครบคู่และรอบด้าน. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
โรงเรียนรุ่งอรุณ. (2546). แนวคิดการศึกษาแนวพุทธ โดย ศ.นายแพทย์ประเวศ วะสี. ออนไลน์: สืบค้นจาก https://www.roong-aroon.ac.th/?p=65.
สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2559). พุทธธรรม (ฉบับเดิม) (พิมพ์ครั้งที่ 31). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาของธรรมสภา.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2564). รายงานการศึกษาไทย พ.ศ. 2562-2564 (Education in Thailand 2019-2021). กรุงเทพฯ: สำนักงานฯ.
สุจิตรา ธนานันท์. (2556). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ Human Resource Development (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: ทีพีเอ็น เพรส.
สุนทร โคตรบรรเทา. (2560). การบริหารการศึกษา : หลักการและทฤษฎี (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ปัญญาชน (ในเครือบริษัทปัญญาชน ดิสทริบิวเตอร์ จำกัด).
สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2563). โลกเปลี่ยน คนปรับ: หลุดจากกับดัก... ขยับสู่ความยั่งยืน. กรุงเทพฯ: กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
Barney, J.B. (1991). Firm Resources and Sustained Competitive Advantage. Jour Management, 17, 1: 99-120.
Cohen, Wesley M. and Levinthal, Damiel A. (1990). Absorptive Capacity: A New Perspective on Learning and Innovation. Administrative Science Quality, 35, 128-152.
Garvin, DA. (1993). Buiding a Learning Organization. Harvard Business Review 71, 4, 78-91.