การพัฒนาความสามารถในการออกเสียงสัทอักษรภาษาจีน โดยการจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะเชิงรุก ของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาจีน มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม

บทคัดย่อ

งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาปัญหาการออกเสียงกลุ่มพยัญชนะ z,c,s,zh,ch,sh, r,x,g,k,h  และกลุ่มสระ iɑ,ie,ɑng,eng,uo,ou,uɑ,iɑo,iou และ uɑiของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ที่ลงทะเบียนในรายวิชาการฟังและการพูดภาษาจีน (2) พัฒนาความสามารถในการออกเสียงสัทอักษรภาษาจีน (พินอิน) ของนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ที่ลงทะเบียนในรายวิชาการฟังและการพูดภาษาจีน กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 1 สาขาภาษาจีน 1/2565 มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม จำนวน 34 คน เลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ประกอบด้วย ชุดทดสอบการอ่านออกเสียงภาษาจีนซึ่งแบ่งการวัดผลออกเป็น 3 ขั้นตอน ขั้นตอนที่ 1 วัดผลก่อนเรียน ขั้นตอนที่ 2 ผู้เรียนได้เรียนภาษาจีนแล้ว  1 เดือน วัดผลจากทดสอบย่อย ขั้นตอนที่ 3 วัดผลจากการสอบกลางภาค ในการทดสอบวัดผลผู้เรียนนี้ใช้แบบทดสอบสัทอักษร การอ่านพินอิน การผันเสียงทิศทางเดียวกัน

     ผลการศึกษา พบว่า (1) ปัญหาการออกเสียงกลุ่มพยัญชนะ ผู้เรียนอ่านพยัญชนะ z c s และ zh ch sh ไม่ชัดเจน ซึ่งการออกเสียง z c s และ p t  k q c ch ผิดพลาดเนื่องจากออกเสียงไม่ถูกต้องตามหลักการออกเสียงภาษาจีน กลุ่มสระ นักศึกษาไม่สามารถออกเสียง ou uo ได้ชัดเจน เนื่องจากความสับสนในคำควบเสียง คือ ou โอว และ uo อัว เนื่องจากสับสนในการออกเสียง ส่วน iɑ, ie จะมีเสียงที่คล้ายครึงกันค่อนข้างมาก นอกจากนั้นนักศึกษาออกเสียง u ผิดพลาด เนื่องจากนักศึกษาบางส่วนออกเสียงไม่ถูกต้องตามหลักการออกเสียงเช่นกัน เนื่องจาก สระ u และ ü ในภาษาจีนมีการเขียน 2 รูปแบบ มีการลดรูป จึงทำให้นักศึกษามีความสับสนและออกเสียงสลับกัน วรรณยุกต์  นักศึกษาส่วนใหญ่จะมีปัญหากับการผันเสียงวรรณยุกต์เสียงที่ 3 และเสียงเบาผิดพลาดเนื่องจากนักศึกษาไม่จดจำกฎการเปลี่ยนเสียงได้ 2. ผลสัมฤทธิ์ก่อนและหลังเรียน พบว่า ผลสัมฤทธิ์หลังเรียนมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 26.38 ซึ่งสูงกว่าก่อนเรียนที่มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 14.85 ร้อยละความก้าวหน้าโดยเฉลี่ย คือ 76.47 แสดงว่านักศึกษามีความสามารถในการเรียนรู้สูงขึ้น