การนำตัวบ่งชี้และเกณฑ์การประกันคุณภาพการศึกษาด้านการบริการวิชาการแก่สังคม

บทคัดย่อ

การบริการวิชาการแก่สังคมเป็นพันธกิจอย่างหนึ่งของสถาบันอุดมศึกษาที่สถาบันควรคำนึงถึงกระบวนการและวิธีการในการให้บริการแก่สังคมโดยมีการศึกษาความต้องการของกลุ่มเป้าหมาย นำมาจัดทำแผนบริการวิชาการทั้งการบริการที่ทำให้เกิดรายได้และแบบให้เปล่า การบริการที่สถาบันจัดให้เพื่อสร้างประโยชน์แก่ชุมชนหรือสังคมและความสำเร็จของการบริการวิชาการแก่สังคมเพื่อสร้างความพึงพอใจ และพัฒนาชุมชนหรือสังคมให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นตามอัตลักษณ์เดิมของชุมชนหรือสังคมมีผลก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นแก่ชุมนในด้าน ต่างๆและทำให้ชุมชนสามารถพึ่งตนเองได้ตามศักยภาพของตน และอีกนัยหนึ่งสถาบันการศึกษาอยู่ในฐานะที่เป็นที่พึ่งของชุมชนหรือ เป็นแหล่งอ้างอิงทางวิชาการ หรือทำหน้าที่ใด ๆ ที่มีผลต่อการพัฒนาขึ้นของชุมชนในด้านวิชาการหรือ การพัฒนาความรู้ ตลอดจนความเข้มแข็งของชุมชน ประเทศชาติและนานาชาติโครงการบริการวิชาการที่มีผลต่อการพัฒนาและเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน หมายถึงโครงการบริการวิชาการที่ สถาบันจัดขึ้น หรือดำเนินการขึ้นแล้ว ลักษณะของการบริการวิชาการ สำนักงานรับรองมาตรฐานและการประเมินคุณภาพการศึกษา (สมศ., 2554) ได้กำหนดลักษณะและ ขอบเขตของการบริการวิชาการและวิชาชีพดังนี้ อาจจะเป็นการบริการวิเคราะห์ทดสอบ ตรวจสอบและตรวจซ่อม การบริการเครื่องมือและอุปกรณ์ต่างๆ ทางการศึกษา การบริการจัดฝึกอบรม สัมมนาและประชุม เชิงปฏิบัติการแบบเก็บค่าลงทะเบียนหรือแบบให้เปล่า การบริการจัดฝึกอบรม สัมมนาและประชุม เชิงปฏิบัติการในลักษณะการว่าจ้าง การบริการเกี่ยวกับอาชีพ การปรับคุณภาพชีวิต ด้านสุขภาพที่นอกเหนือจากหน้าที่ความรับผิดชอบโดยตรงของหน่วยงานทีเกี่ยวข้อง การบริการศึกษา วิจัย สำรวจ การวางแผน การจัดการเรื่องใดๆที่เป็นความต้องการของชุมชน การบริการศึกษาความเหมาะสมของโครงการการศึกษาผลกระทบสิ่งแวดล้อม และการบริการวางระบบ ออกแบบ สร้าง ประดิษฐ์และผลิต