มาตรการทางกฎหมายในการเลี่ยงการบังคับโทษผู้เสพยาเสพติด

บทคัดย่อ

            บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษามาตรการทางกฎหมายในการเลี่ยงการบังคับโทษจำคุกผู้กระทำความผิดเกี่ยวกับการเป็นผู้เสพยาเสพติด ซึ่งพิจารณาจากมาตรการทางกฎหมายที่มีบทลงโทษจำคุกผู้เสพยาเสพติด ทำให้เกิดปัญหาความแออัดของผู้ต้องขังในเรือนจำ ผู้ต้องขังมีการเรียนรู้แลกเปลี่ยนพฤติกรรมการกระทำความผิดกันเอง เป็นอุปสรรคในการบำบัดฟื้นฟู  จึงมีการกระทำความผิดซ้ำเพิ่มมากขึ้น การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาจากแนวคิด ทฤษฎี และเอกสารกฎหมายที่เกี่ยวข้อง

            ผลการวิจับพบว่า มีผู้กระทำความผิดเกี่ยวกับการเป็นผู้เสพยาเสพติดเป็นจำนวนมากขึ้นและไม่สามารถทำให้ลดลงได้ แต่กลับมีการกระทำความผิดซ้ำ และมีผู้เสพยาเสพติดรายใหม่เพิ่มมากขึ้น มาตรการในการป้องกัน ปราบปราม และบำบัดฟื้นฟูผู้เสพยาเสพติดไม่สามารถกระทำให้บรรลุวัตถุประสงค์

            ดังนั้น จึงเสนอให้แก้ไข ประมวลอาญามาตรา 23 วรรคสอง “ในกรณีผู้กระทำความผิดต้องโทษจำคุกตามวรรคแรก ถ้าเป็นความผิดเกี่ยวกับการเป็นผู้เสพยาเสพติดให้โทษ ศาลมีอำนาจใช้มาตรการในการบำบัดฟื้นฟูผู้กระทำความผิดแทนการกักขัง” แก้ไขเพิ่มเติม มาตรา 55 วรรคสอง “ถ้าการลงโทษจำคุกตามวรรคหนึ่ง เป็นผู้กระทำความผิดเกี่ยวกับการเป็นผู้เสพยาเสพติดให้โทษ ศาลมีอำนาจใช้มาตรการในการบำบัดฟื้นฟูผู้กระทำความผิดแทนการลงโทษจำคุก” และแก้ไขเพิ่มเติม พระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ. 2560 มาตรา 52 (7) “กรณีนักโทษเด็ดขาดในคดีเกี่ยวกับการเป็นผู้เสพยาเสพติด คณะกรรมการมีอำนาจในการพิจารณาจัดทำแผนบำบัดฟื้นฟู โดยไม่คำนึงถึงจำนวนโทษที่ได้รับมาแล้ว ตามหลักเกณฑ์ในพระราชบัญญัติฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด พ.ศ. 2545”