The Role of Phrakhrusundhornatthakara (Khruba Don) in Propagating Buddhism
Keywords:
Propagating, Role, Phrakhrusundhornatthakara (Khruba Don), BuddhismAbstract
The objectives of this research were to: 1) study the autobiology, concepts, and principles in propagating Buddhism of Phrakhrusundhornatthakara 2) study the role in propagating Buddhism of Phrakhrusundhornatthakara 3) analyze the role in propagating Buddhism of Phrakhrusundhornatthakara. This study employed a qualitative research methodology, collecting data through in-depth interviews with individuals involved in Phrakhrusundhornatthakara’s role in propagating Buddhism.
The results of this research found that:
- Phrakhrusundhornatthakara is a development-oriented monk who propagates Buddhism through practice, education, and sustainable community development, following the principles “Wherever you go, develop that place” and “Act, do not waste time talking.” He has continued the practices of Khruba Apichai-Khaopi, applying them effectively. His efforts have led to comprehensive development in education, Buddhist propagation, and infrastructure, making Buddhism a central pillar of the local community.
- His role in propagating Buddhism encompasses six aspects: administration, Dharma dissemination, Buddhist education, educational support, social welfare, and infrastructure development. He emphasizes education, preaching, and religious activities to strengthen the community.
- Each role is interconnected and mutually reinforcing. The dissemination of Buddhist teachings and education directly contribute to the preservation of Buddhism, while administration and infrastructure development create a supportive environment for Buddhist propagation. This has resulted in a stronger community and increased faith in Buddhism. His work reflects a harmonious balance between religious and social contributions.
References
กาญจนพงศ์ สุวรรณ และพระวัฒนา อตฺถกาโม. (2567). วิเคราะห์บทบาทการเผยแผ่ธรรมของครูบาเจ้าศรีวิชัย. วารสารชัยภูมิปริทรรศน์, 7(1), 116–125. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jcr/article/view/269407
นิชรา ทองเย็น. (2562). การบริหารจัดการวัดในแหล่งท่องเที่ยว กรณีศึกษา: วัดพนัญเชิงวรวิหาร วัดใหญ่ชัยมงคล และวัดท่าการ้อง [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
พระครูพุฒิธรรมสุนทร (โสดา ทาปัน). (2555). บทบาทของพระครูพัฒนกิจจานุรักษ์ (ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา) ในการสงเคราะห์ชุมชน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
พระครูสถิตพนมวัน (เอียดแก้ว), พระครูบวรชัยวัฒน์, พระเมธีวชิราภิรัต, โสภณ ขำทัพ, และสุจิตรา ทิพย์บุรี. (2567). บทบาทการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระสังฆาธิการในจังหวัดกระบี่. วารสารสมาคมนักวิจัย, 29(1), 28-42. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jar/article/view/269304
พระครูสังฆรักษ์ณัฏฐ์ฐิภัทร ณฏฺฐกาโร (ปานสมบัติ). (2563). การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระเทพปริยัติ(สอาด ขนฺติโก) [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระครูสิริปริยัตยานุศาสก์, พระปลัดสถิต โพธิญาโณ, และพิรภานุวัฒณ์ ชื่นวงค์. (2565). บทบาทและการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระพุทธิญาณมุนี (ประเสริฐ ปญฺญาวชิโร). วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา, 13(2), https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JBS/article/view/253277
พระครูสุวิมลสีลากร (สุรินทร์ สุวณโณ/เตจ๊ะสา). (2566). บทบาทการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของครูบาอภิชัยขาวปี. วารสารศาสตร์แห่งพุทธ, 2(2), 1-13.
พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลธรรม. โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระบาน ธมฺมเสรีสตฺถา. (2558). ศึกษาบทบาทการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระครูปัญญาวุฒิสุนทร (คุน ปญฺญาวุฑฺโฒ). วารสารวนัมฎองแหรกพุทธศาสตรปริทรรศน์, 2(1), 175-182. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/Vanam_434/article/view/247638
พระใบฎีกาสุพจน์ ตปสีโล. (2552). การศึกษาวิธีการเผยแพร่แนวพระราชดำริเศรษฐกิจพอเพียงของพระสงฆ์ในจังหวัดอุบลราชธานี ยโสธรและนครพนม. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
พระปลัดสามารถ ธมฺมธาโร (ชีวะพฤกษ์). (2549). บทบาทการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของพระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (ปัญญา อินฺทปญฺโญ) [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาฉัตรชัย มูลสาร. (2564). การเผยแผ่พระพุทธศาสนาโดยพระสงฆ์ผ่านวรรณกรรมทางพระพุทธศาสนา ฉบับมุขปาฐะ. สถาบันวิจัยญาณสังวรมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พระมหาทวี โพธิเมธี. (2567). การพัฒนาสาธารณูปการของวัดเชิงกลยุทธ์. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 13(1), 403-410. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/260007
พระสมชาติ อินฺทปญฺโญ (ธรรมอมรศิริ), อุเทน ลาพิงค์, และพระสุมุห์ธนโชติ จิรธมฺโม. (2566). บทบาทการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในพื้นที่สูงของศิษย์ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา จังหวัดตาก. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา, 14(1), 107-123. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/JBS/article/view/263712
สามเณรธีทัต แจ้ใจ. (2560). การเผยแผ่พระพุทธศาสนาของครูบาอภิชัยขาวปี. วารสารปณิธาน, 13(2), 315-349. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/panidhana/article/view/151755
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Academic Journal of MBU Lanna

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านหากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ล่ะท่านจะรับผิดชอบบทความองตนเองแต่เพียงผู้เดียว