ท่วงทำนองทางภาษาและกลวิธีการถ่ายทอดธรรมะในงานเขียนของพระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต

บทคัดย่อ

วิทยานิพนธ์เรื่องท่วงทำนองทางภาษาและกลวิธีการถ่ายทอดธรรมะในงานเขียนของพระมหาสมปอง
ตาลปุตฺโต มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาท่วงทำนองทางภาษาและศึกษากลวิธีการถ่ายทอดธรรมะ ในงานเขียนของพระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต โดยศึกษาจากแหล่งข้อมูล จำนวน 10 เรื่องและเสนอผลการศึกษาแบบพรรณนาวิเคราะห์

จากการศึกษาพบว่าผู้เขียนได้ใช้ท่วงทำนองทางภาษาที่โดดเด่นในงานเขียน 3 ประเด็นคือ การเลือกใช้คำ การเลือกใช้ประโยค และ การเลือกใช้สำนวน สุภาษิต คำคม ด้านการเลือกใช้คำพบการใช้มากที่สุด ได้แก่ การใช้คำซ้อน  ด้านการเลือกใช้ประโยคที่พบการใช้มากที่สุด ได้แก่ การใช้ประโยคข้อแม้แสดงเงื่อนไข ในด้านการใช้สำนวน สุภาษิต คำคม พบว่า มี 3 ลักษณะ คือ การใช้สำนวน สุภาษิต คำคมที่มีอยู่เดิม การดัดแปลงสำนวน สุภาษิต คำคมจากต้นฉบับ และการคิดค้นสำนวน สุภาษิต คำคมขึ้นใหม่

สำหรับในด้านกลวิธีการถ่ายทอดธรรมะในงานเขียนของพระมหาสมปอง ตาลปุตฺโต พบว่าผู้เขียนได้ถ่ายทอดธรรมะสู่ผู้อ่านด้วยกลวิธีการเขียนที่หลากหลายและแยบยลมีทั้งหมด 4 ส่วน ได้แก่ กลวิธีการตั้งชื่อเรื่อง กลวิธีการเปิดเรื่อง กลวิธีการดำเนินเรื่อง และกลวิธีการปิดเรื่อง 

จากการศึกษาพบว่าด้านกลวิธีการตั้งชื่อเรื่องที่ใช้มากที่สุด ได้แก่ การตั้งชื่อเรื่องตามแก่นเรื่อง ด้านกลวิธีการเปิดเรื่องที่ใช้มากที่สุด ได้แก่ การเปิดเรื่องด้วยการบรรยายตรงประเด็น ส่วนในด้านกลวิธีการดำเนินเรื่องที่ใช้มากที่สุด คือ การดำเนินเรื่องโดยการยกตัวอย่าง  ประการสุดท้ายกลวิธีการปิดเรื่องที่ใช้มากที่สุด คือ การปิดเรื่องด้วยการสรุปใจความสำคัญของเรื่อง