ข้อผิดพลาดสำคัญที่เกิดจากการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยของนักศึกษาไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาข้อผิดพลาดสำคัญที่เกิดขึ้นในการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย และ 2) ศึกษาความถี่ของการเกิดข้อผิดพลาดแต่ละชนิดในการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย ซึ่งกลุ่มประชากรของการวิจัยครั้งนี้คือ นักศึกษาสาขาภาษาอังกฤษเพื่องานบริการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา จำนวน 32 คน โดยมีเครื่องมือในการเก็บข้อมูลวิจัย คือ แบบทดสอบการแปลประโยคภาษาอังกฤษจำนวน 15 ประโยค จากผลการวิจัยพบว่า ข้อผิดพลาดในการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยที่เกิดขึ้นประกอบด้วย 3 ประเภท คือ ไวยากรณ์และโครงสร้าง คำศัพท์และสำนวน และการขาดความรู้รอบตัวในเรื่องที่จะแปล ซึ่งความถี่ของข้อผิดพลาดด้านคำศัพท์และสำนวนเกิดขึ้นมากที่สุด และเมื่อพิจารณาลักษณะของข้อผิดพลาดด้านคำศัพท์และสำนวน พบว่า ข้อผิดพลาดในการแปลคำศัพท์ที่มีความหมายหลายนัยเกิดขึ้นมากที่สุด รองลงมาคือ ข้อผิดพลาดในการแปลสำนวน และข้อผิดพลาดในการแปลคำกริยาคู่เกิดขึ้นน้อยที่สุด ซึ่งผลการวิจัยนี้สามารถนำไปสู่การปรับเปลี่ยนรูปแบบการเรียนการสอนการแปลในปัจจุบัน ที่ควรมุ่งเน้นการสื่อความหมายที่ถูกต้องมากกว่ารักษาโครงสร้างของภาษาต้นฉบับ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงใหม่ และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
จามรี คีรีรัฐนิคม. (2548). การพัฒนาทักษะการแปลของนิสิตที่เรียนวิชาการแปลเบื้องต้น. สงขลา: มหาวิทยาลัยทักษิณ.
จิตสุดา ละอองผล. (2561). การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดและปัญหาในการแปลพาดหัวข่าวภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย. Veridian E-Journal มหาวิทยาลัยศิลปากร, 11(3), 383-400.
ดวงตา สุพล. (2545). กลวิธีและทฤษฎีการแปล. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิพา เทพอัครพงศ์. (2544). การแปลเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรีมา มัลลิกะมาส. (2556). การแปลกับการสอนภาษาอังกฤษ. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรชัย พรวิริยะกิจ และวรินทร แดนดี. (2558). ข้อผิดพลาดในการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสากล. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออก, 4(2), 16-24.
พิมพ์พันธุ์ เวสสะโกศล. (2546). การศึกษาสำรวจคุณสมบัติของนักแปล. วารสารศิลปะศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 3(1), 79-94.
ภัทรา ปิณฑะแพทย์. (2565). ปัญหาการแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย:กรณีศึกษานิสิตสาขาวิชาภาษาอังกฤษธุรกิจ. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร, 6(1), 208-229.
ศศิกร สุรมณี. (2555). การแปลเบื้องต้น. มหาสารคาม : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สัญฉวี สายบัว. (2540). หลักการแปล. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุพรรณี อาศัยราช ทัศนีย์ จันติยะ และจิราภรณ์ กาแก้ว. (2560). ปัญหาและกลวิธีการแปลบทความทางการศึกษาจากภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยของนักศึกษาสาขาภาษาอังกฤษศึกษา. วารสารศาสตร์การศึกษาและการพัฒนามนุษย์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 1(1), 71-85.
เสรี สมชอบ. (2542). การแปลเบื้องต้น. อุบลราชธานี: สถาบันราชภัฏอุบลราชธานี.
Baker, M. (1992). In other words: A coursebook on translation. London & New York: Routledge.
Bell, R. T. (1991). Translation and translating: Theory and practice. London: Longman.
Catford, J. C. (1965). A linguistic theory of translation: An essay on applied linguistics. London: Oxford University Press.
Meetham, A. R. & Hudson, R. A. (1972). Encyclopedia in linguistics, information, and control. Oxford: Pergamon.
Newmark, P. (1995). A textbook of translation. London: Phonenix ELT.
Nida, E. H. (1963). Toward a science of translating. New York: E. J. Brill.
Charles, R. T. (1969). The identification of participants in a narrative. The Bible Translator, 20(3), 1-6.