การศึกษาความสามารถในการปรับตัวด้านอาชีพ การรับรู้การจัดการด้านอาชีพจากองค์กร และความตั้งใจลาออกของพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่งในจังหวัดสมุทรปราการ

บทคัดย่อ

               การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับการรับรู้การจัดการด้านอาชีพจากองค์กร และความสามารถในการปรับตัวด้านอาชีพของพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่งในจังหวัดสมุทรปราการ 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้การจัดการด้านอาชีพจากองค์กร และความสามารถในการปรับตัวด้านอาชีพ และ3) เพื่อศึกษาความตั้งใจลาออกของพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่งในจังหวัดสมุทรปราการ ด้วยวิธีวิจัยเชิงสำรวจจากกลุ่มตัวอย่างพนักงานโรงงานอุตสาหกรรมแห่งหนึ่งในจังหวัดสมุทรปราการจำนวน 280 คน ซึ่งได้มาโดยสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า 1) พนักงานมีการรับรู้การจัดการด้านอาชีพจากองค์กรอยู่ในระดับค่อนข้างสูง ( =3.61, S.D=.53) โดยพนักงานฝ่ายสำนักงาน ( =3.58, S.D=.44) มีค่าเฉลี่ยต่ำกว่าพนักงานฝ่ายผลิต ( =3.62, S.D=.55) และพนักงานมีความสามารถในการปรับตัวด้านอาชีพอยู่ในระดับค่อนข้างสูง ( =4.05, S.D=.40) โดยพนักงานฝ่ายสำนักงาน ( =4.06, S.D=.33) มีค่าเฉลี่ยสูงกว่าพนักงานฝ่ายผลิต ( =4.05, S.D=.42) 2) การรับรู้การจัดการด้านอาชีพจากองค์กร มีความสัมพันธ์กับความสามารถในการปรับตัวด้านอาชีพในทิศทางบวก (r=.35) และ 3) พนักงานส่วนใหญ่ไม่คิดลาออก (ร้อยละ 74.64)