สังคมไทยในมุมมองของปรัชญาจารวาก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์สังคมไทยในปรัชญาจารวาก สะท้อนลักษณะสังคมไทย ที่แตกต่างเต็มไปด้วยการทำงานอย่างรีบเร่ง สนุกสนาน มีสถานบันเทิงแหล่งอบายมุข การศึกษาที่ไม่มีคุณภาพ การเมืองมีแต่ผลประโยชน์พวกพ้อง และวัฒนธรรมประเพณีเป็นแค่เปลือกไม่มีความหมายเชิงคุณค่า เน้นเพียงวัตถุตามแนวคิดของปรัชญากลุ่มจารวาก หรือปรัชญาวัตถุนิยม ทำปัจจุบันให้อิ่มหนำ ส่วนตายไปแล้วหาไม่มีการเกิดอีก ไม่มีชาติหน้า จงกิน จงดื่ม และจงหาความสุขให้พอในชาตินี้ เพราะชาติหน้าไม่รู้ว่าจะมีหรือไม่ ดังนั้น ปรัชญาจารวากจึงเน้นการแสวงหาความสุขในปัจจุบันด้วยการกินดื่ม และเสพกาม เพื่อตอบสนองความสุขทางด้านร่างกายโดยไม่คำนึงถึงหลักศีลธรรม ทำให้เกิดแนวคิด เช่น วัตถุนิยม การเสพกาม การปรนเปรอร่างกายให้มีความสุขหรือสุขนิยม พวกประโยชน์นิยมหรือมองถึงประโยชน์ทางวัตถุที่จะได้จากอาชีพของตน เป็นต้น มุ่นเน้นการทำปัจจุบันให้มีความสุขโดยไม่สนใจชีวิตหลังความตายเพราะไม่มีอิทธิพลต่อความเป็นอยู่ในปัจจุบันตายแล้วก็จบ มุ่งเน้นเพียงวัตถุมากกว่าจิตใจ ทำความทุกข์ให้เบาบางสร้างสุขให้มากเท่านั้น
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่าหรือกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนาญาตจากวารสารวิชาการ ฯ ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2550). การย้ายฐานการผลิตและลงทุนสู่ต่างประเทศ. สืบค้น กุมภาพันธ์ 16, 2567, จาก https://www.kriengsak.com/node/463.
เกษียร เตชะพีระ. (2537, มกราคม – เมษายน). การเมืองวัฒนธรรมว่าด้วยประชาธิปไตย: บทนำเปรียบเทียบเชิงทฤษฎี. รัฐศาสตร์สาร, 19(1), 6 – 23.
เกษมสันต์ จันทรทิม. (2560, มกราคม – เมษายน). การสำรวจความคิดเห็นประชาชนต่อนโยบายด้านเศรษฐกิจของรัฐบาล คสช. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 1(1), 59 - 67.
ไทยรัฐ ออนไลน์. (2559, ตุลาคม 17). แค่ครึ่งเดือน ยึดเพียบทั้งยาบ้า-ไอซ์ ภาค 5 จัดชุดถอนรากกลุ่ม “เล่าต๋า”. สืบค้น กุมภาพันธ์ 16, 2567, จาก http://www.thairath.co.th/content/756630.
ธงพล พรหมสาขา ณ สกลนคร. (2559). ความสำคัญของการส่งต่อการผลิตและการรับช่วงการผลิต. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 56(1), 95 – 108.
ประเวศ อินทองปาน. (2553). พุทธปรัชญาในพระไตรปิฎก. กรุงเทพฯ: สำนักส่งเสริมและฝึกอบรมมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ประยงค์ แสงบุราณ. (2547). ปรัชญาอินเดีย. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติงเฮ้า.
ปัญญา บริสุทธิ์. (2529). การศึกษาเชิงวิเคราะห์วัฒนธรรมไทยสมัยรัตนโกสินทร์ (พ.ศ. 2325 - 2394). กรุงเทพฯ: ประกายพรึก.
ภาวิช ทองโรจน์. (2551, 8 พฤศจิกายน). คุณภาพการศึกษาพื้นฐานเกรดต่ำ. มติชนรายวัน.
______. (2551, 10 พฤศจิกายน). ปัญหาของการปฏิรูปโครงสร้าง. มติชนรายวัน.
______. (2551, 12 พฤศจิกายน). การปฏิรูปการเงินเพื่อการอุดมศึกษา. มติชนรายวัน.
______. (2551, 13 พฤศจิกายน). เทคโนโลยีสารสนเทศทางการศึกษา. มติชนรายวัน.
รุ่งทิพย์ พุ่มดนตรี. (2538). ปรัชญาเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
พระมหาต่วน สิริธมฺโม. (2532). ปรัชญาจารวาก. ใน มหาจุฬาฯ วิชาการ ปรัชญาบุรพทิศ. ทรงวิทย์ แก้วศรี, บรรณาธิการ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์ พริ้นติ้งกรุ๊พ จำกัด.
สนั่น ไชยานุกุล. (2519). ปรัชญาอินเดีย (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สุวัฒน์ จันทรจำนง. (2540). ความเชื่อของมนุษย์เกี่ยวกับปรัชญาและศาสนา. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.
สุนทร ณ รังษี. (2545). ปรัชญาอินเดียประวัติและลัทธิ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
สำนักข่าวอิศรา. (2559, มีนาคม 25). นักการเมืองไทยโกงมากสุดในโลก! เสวนา ป.ป.ช. สรุปบทเรียน - ก้าวข้ามอย่างไร?. สืบค้น มกราคม 28, 2567, จาก https://www.isranews.org/isranews-scoop/item/45791-nacc98eiz.html.
อดิศักดิ์ ทองบุญ. (2532). ปรัชญาอินเดีย (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: อมรินทร์ พริ้นติ้ง กรุ๊พ จำกัด.
______. (2546). ปรัชญาอินเดีย (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงรณราชวิทยาลัย.
อดิศักดิ์ ทองบุญ (กนกบุญ). (2557). จดหมายเปิดผนึกเล่าเรื่องปรัชญาอินเดีย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
