GUIDELINES FOR DEVELOPING SELF-ESTEEM OF STUDENTS IN THE FACULTY OF EDUCATION AND HUMAN DEVELOPMENT SISAKET RAJABHAT UNIVERSITY
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) study the level of self-esteem of students in the Faculty of Education and Human Development Sisaket Rajabhat University 2) Proposes guidelines for developing self-esteem. This study was research with the sample group consisted of 248 subjects in the Faculty of Education and Human Development Sisaket Rajabhat University. The research instrument was the Self-esteem scale of 30 item test with a confidence value Reliability of questionnaire was 0.82. The data were analyzed by average and standard deviation.
The results of the research showed that the self-esteem of students in the Faculty of Education and Human Development at Sisaket Rajabhat University had a high level of self-esteem. When considering each aspect, it was found that the aspect of acceptance of one's abilities had the highest average, followed by the perception of one's own merits and the aspect of being accepted by others, respectively. Guidelines for developing students' self-esteem It was found that there were 2 approaches to developing self-esteem: Guideline 1 is developed using a teaching set of guidance activities to develop students' self-esteem. Using a group counseling program based on the theory of facing reality along with activities and Guideline 2 is to develop it using a training program to develop self-esteem emphasizing group activities according to the theory of self-efficacy. Overall, the suitability for the possibility of developing students' self-worth was at the highest level, followed by the selection of theory content and suitability for the purpose, respectively.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กันต์ ปั้นภู. (2560). ความสัมพันธ์ของการตระหนักรู้คุณค่าในตนเองที่มีต่อเป้าหมายและความ สำเร็จในการเรียนตามหลักอิทธิบาท 4 : กรณีศึกษานิสิตระดับปริญญาตรี คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาชีวิตและความตาย. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
กุณฑลีพร ศรีจันทร์. (2561). การพัฒนาแบบวัดการเห็นคุณค่าในตนเองสำหรับนักเรียนในระดับชั้นประถมศึกษา ปีที่ 4-6. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 13(1). 1-14.
จินตนา สรายุทธพิทักษ์. (2561). โปรแกรมสุขภาพในโรงเรียน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร : ภาควิชาหลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฐิราวัลย์ เส็งพานิช. (2560). รายงานการวิจัยเรื่อง ชุดการสอนกิจกรรมแนะแนวเพื่อพัฒนาการเห็นคุณค่าในตนเองของนักศึกษามหาวิทยาลัยเจ้าพระยาชั้นปีที่ 1. นครสวรรค์ : มหาวิทยาลัยเจ้าพระยา.
ตวัน ประทุมสุวรรณ และบัวทอง สว่างโสภากุล. (2564). การเห็นคุณค่าในตนเอง ความแข็งแกร่งของจิตใจกับการดูแลตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนบดินทรเดชา (สิงห์สิงหเสนี) 2 กรุงเทพมหานคร. วารสารสมาคมนักวิจัย. 26(1). 308–323.
นงพงา ลิ้มสุวรรณและนิดา ลิ้มสุวรรณ. (2561). ซาเทียร์ จิตบำบัดและการพัฒนาตนเอง. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิมพ์พลอย รุ่งแสง. (2560). ผลของกลุ่มการปรึกษาเชิงจิตวิทยาต่อการเห็นคุณค่าในตนเองของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นที่ถูกข่มเหงรังแกทางโลกไซเบอร์. วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา. บัณฑิตวิทยาลัย : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ.2566 – 2570). กรุงเทพมหานคร : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.
สุหทัย โตสังวาล. (2564). การเห็นคุณค่าในตนเอง ความแข็งแกร่งในชีวิตและภาวะซึมเศร้าของ นักศึกษาพยาบาลในวิทยาลัยพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารสุขภาพและการศึกษาพยาบาล. 27(1). 58-74.
อภิวัฒน์ แก่นจำปา. (2560). การเห็นคุณค่าในตนเองของเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนภาคตะวันออก. วิทยานิพนธ์ปริญญาสังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อัปสรสิริ เอี่ยมประชา และสุดารัตน์ เปรมชื่น. (2560). การพัฒนาชุดกิจกรรมแนะแนวเพื่อเสริมสร้างการเห็นคุณค่าในตนเองของนักเรียน. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี. 6(1). 145-156.
Cast, A. D., & Burke, P. J. (2002). A theory of self-esteem. Social Forces. 80(3). 1041-1068.
Chen, W., Fan, C.-Y., Liu, Q.-X., Zhou, Z.-K., & Xie, X.-C. (2016). Passive social network site use and subjective well-being: A moderated mediation model. Computers in Human Behavior. 64. 507-514.
Curie, C. G., & Arons, B. S. (2020). Building Self-esteem: A Self-Help Guide. Rockville : Substance Abuse and Mental Health Services Administration.
Dolan SL & Arsenault A. (2009). Stress, esteem de soi, santé, travail. Québec, Québec : Les Presses de l'Université du Québec.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3). 607-610.
Maslow, A. (1970). Motivation and personality. 2nd ed. New York : Harper and Row.
Trzesniewski, K. H., Donnellan, M. B., Moffitt, T. E., Robins, R. W., Poulton, R., & Caspi, A. (2006). Low self- esteem during adolescence predicts poor health, criminal behavior, and limited economic prospects during adulthood. Developmental psychology. 42(2). 381-390.
World Health Organization. (2011). Life skill Education in schools. Geneva : World Health Organization.