การอนุรักษ์ป่าชุมชนตามแนวประชารัฐบ้านคอกคี ตำบลบัวใหญ่ อำเภอน้ำพอง จังหวัดขอนแก่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1)ศึกษาสภาพการอนุรักษ์ป่าชุมชนตามแนวประชารัฐบ้านคอกคี 2)เปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนต่อการอนุรักษ์ป่าชุมชนตามแนวประชารัฐบ้านคอกคี และ 3)ศึกษาแนวทางการพัฒนาการอนุรักษ์ป่าชุมชนตามแนวประชารัฐบ้านคอกคีอำเภอบัวใหญ่ จังหวัดขอนแก่น เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน การวิจัยเชิงปริมาณกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย 285 คน และการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย 8 คน เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบค่า t และทดสอบค่า F–test การวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้เครื่องมือแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างเจาะลึก วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา
ผลการศึกษาพบว่า (1)สภาพการอนุรักษ์ป่าชุมชนตามแนวประชารัฐบ้านคอกคี พบว่า โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก (2)การวิเคราะห์เปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนต่อการอนุรักษ์ป่าชุมชนตามแนวประชารัฐบ้านคอกคี พบว่า เพศหญิงและเพศชาย โดยภาพรวมและรายด้านมีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน ส่วนประชาชนที่มีอายุ ระดับการศึกษาและระยะเวลาที่อาศัยอยู่ในชุมชน โดยภาพรวมและรายด้านมีความคิดเห็นแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (3)แนวทางการพัฒนาการอนุรักษ์ป่าชุมชนตามแนวประชารัฐบ้านคอกคี ดังนี้ 1) ด้านการป้องกันรักษาป่า หน่วยงานรัฐ ควรจัดหาอุปกรณ์บำรุงรักษาป่า ระบบน้ำ ระบบไฟ และปรับปรุงเส้นทางสัญจรรอบๆ ป่า 2) ด้านการปลูกป่าหน่วยงานรัฐ ควรส่งเสริมและสนับสนุนให้มีการปลูกป่าเพิ่ม 3) ด้านการดูแลป้องกันรักษาป่า หน่วยงานรัฐควรจัดทำโครงการฝึกอบรม หลักสูตร การบริหารจัดการต้นไม้ที่ไม่เคยใช้ประโยชน์มาใช้ประโยชน์ 4) ด้านการป้องกันไฟป่าหน่วยงานรัฐ ควรส่งเสริมและสนับสนุนให้มีการจัดทำรั้วธรรมชาติ ด้วยการปลูกกล้วย 5) ด้านการมีส่วนร่วมของประชาชนควรจัดเวทีประชาคมสมาชิกป่าชุมชน เพื่อเปิดโอกาสให้สมาชิกมีส่วนร่วมในการตัดสินใจปรับปรุงกฎกติกา การใช้ประโยชน์จากป่าชุมชน 6) ด้านการอำนวยความสะดวกของหน่วยงานรัฐองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ควรมีแผนการพัฒนาป่าชุมชน เพื่อให้การอนุรักษ์เป็นไปอย่างต่อเนื่อง และ 7) ด้านความรับผิดชอบของประชาชนหน่วยงานรัฐ ควรมีการสนับสนุนงบประมาณการอนุรักษ์ป่า จัดทำรั้วธรรมชาติป้องกันไฟป่าหรือแนวกันไฟเปียก
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมป้องกันและบรรเทาสาธารณภัย. (2554). แนะวิธีป้องกันไฟป่า. สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2561. จากhttp://www.thaihealth.or.th/Content/4753
จักรพงษ์ พวงงามชื่น และคณะ. (2556). การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการป่าชุมชน: กรณีศึกษาบ้านทาป่าเปา ตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทาจังหวัดลำพูน. วารสารวิจัยและพัฒนา มจธ. 36(2). 215-234.
ชุติมา สามารถ. (2559). การจัดการดูแลป่าชุมชนอย่างมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านนิคมพัฒนาที่ 1 ตำบลท่าชะมวง อำเภอรัตภูมิ จังหวัดสงขลา. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ. 11(1). 193-234.
นินนาท ดาวรัตนหงษ์. (2557). การศึกษาเปรียบเทียบเครือข่ายชุมชนในการป้องกันไฟป่า บ้านหัวทุ่งและบ้านปางแดงใน ตำบลเชียงดาว อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พรเทพ ศรีธนาธร. (2553). การจัดการป่าชุมชนท้องถิ่นอย่างยั่งยืน : กลไกการจัดการการมีส่วนร่วมและความสำเร็จของชุมชนในการอนุรักษ์ป่าชุมชนห้วยแม่หิน จังหวัดลำปาง. วารสารการจัดการ ป่าไม้. 4(8). 74-91.
ภาวดี ทะไกรราช. (2560). ภูมิปัญญาท้องถิ่นกับการจัดการป่าชุมชนในพื้นที่ชายแดน. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม. (7)1. 128-134.
มีชัย วงษ์อูบ, ธีร์วิสิฐ มูลงามกูลจ์. (2558). แนวทางการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ของประชาชนในเขตองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอำเภอวังเจ้าจังหวัดตาก. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมสัมมนาวิชาการนำเสนองานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ (Proceedings) เครือข่ายบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัย ราชภัฏภาคเหนือ ครั้งที่ 15 วันที่ 23 กรกฎาคม 2558 ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์. 205-217.
สมชาย โพธิ์ตระกูล. (2556). การบริหารจัดการการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ในประเทศไทย. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย.
สุพิมล ศรศักดา. (2556). รูปแบบและกระบวนการอนุรักษ์ป่าชุมชนแนวพุทธในจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 1(2). 11-28.
