ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศกลุ่มอุตสาหกรรมเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (ICT) ในยุค Thailand 4.0

ผู้แต่ง

  • กอบชัย คำนู คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต
  • วรรณกิตติ์ วรรณศิลป์ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต
  • วรวิทย์ เจริญเลิศ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรังสิต

คำสำคัญ:

การลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ, Thailand 4.0, Cointegration, ECM, ARDL, Foreign Direct Investment

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อปริมาณการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในกลุ่มอุตสาหกรรมเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร (ICT) ในยุคประเทศไทย 4.0 โดยศึกษาอิทธิพลของ อัตราดอกเบี้ยนโยบาย, ดัชนีผลผลิตอุตสาหกรรม, อัตราเงินปันผลตอบแทนหุ้นกลุ่ม ICT, ดัชนีราคาผู้บริโภค, ค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยกลุ่มอุตสาหกรรม ICT, ปริมาณเงินลงทุนรวมโดยตรงจากต่างประเทศ และอัตราแลกเปลี่ยน ต่อปริมาณเงินลงทุนรวมโดยตรงจากต่างประเทศในกลุ่มอุตสาหกรรม ICT ศึกษาโดยใช้ข้อมูลรายเดือนช่วงปี พ.ศ.2559-2563 ซึ่งมีกระบวนการศึกษา 4 ขั้นตอน ประกอบด้วย (1) การทดสอบความนิ่งของข้อมูล (2) การทดสอบความสัมพันธ์เชิงดุลยภาพระยะยาว (3) การทดสอบการปรับตัวในระยะสั้น (4) การทดสอบความเป็นเหตุเป็นผลของตัวแปร

 

          ผลการศึกษาความนิ่งของข้อมูลมีคุณสมบัติเป็นทั้ง I(0) และ I(1) ดังนั้นวิธีการทดสอบความสัมพันธ์ระยะยาวที่เหมาะสมคือการทดสอบ Autoregressive Distributed Lag (ARDL) ผลการทดสอบ ARDL พบว่าดัชนีรวมผลผลิตอุตสาหกรรมและค่าจ้างแรงงานเฉลี่ยกลุ่มอุตสาหกรรม ICT มีผลต่อปริมาณการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในกลุ่มอุตสาหกรรม ICT อย่างมีนัยสำคัญในทิศทางบวก ขณะที่อัตราดอกเบี้ยนโยบายมีผลต่อปริมาณเงินลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในกลุ่มอุตสาหกรรม ICT ในทิศทางลบ ในส่วนของการปรับตัวระยะสั้นเพื่อเข้าสู่       ดุลยภาพระยะยาว (ECM) พบว่าปริมาณการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศในกลุ่มอุตสาหกรรม ICT จะปรับตัวเข้าสู่ดุลยภาพระยะยาวหลังจากถูก Shock จากภายนอกในอัตราร้อยละ 79.86 ของการลงทุนในงวดถัดไป

เอกสารอ้างอิง

1. Chitchuay, A. (2011). The Factors Determinant Foreign Direct Investmemt in Thailand. Bangkok: Kasetsart University.
2. Chotchuang, S. (2014, January-June). Macroeconomic Factors Influencing Foreign Direct Investment in Thailand. Journal of Economics and Management Strategy (Thailand), 1(1), 49-59.
3. Dunning, J. H. (1981). International Production and the Multinational Enterprise. London: George Allen & Unwin.
4. Friedrich, S. a. (1985, February). Economic and Political Determinatants of Foreign Direct Investment. World Development, 13(2), 161-175.
5. Maesincee, S. (2016). Maejo University. Retrieved July 15, 2020, from Planing Division MaeJo University: Retrieved from https://planning2.mju.ac.th/goverment/20111119104835_planning/Doc_25590823143652_358135.pdf
6. Meesati, C. (2013). Factors Affecting Foreign Direct Investment in Mould and Dies Industry of Thailand. n.p.: Kasetsart University.
7. Pesaran, M. H. (2001, May/June). Bounds Testing Approaches to the analysis of Level Relationships. Journal of Applied Econometrics, 16(3), 197-460.
8. Representatives, T. S. (2016). Academic Focus. Bangkok: National Assembly of Thailand.
9. Society, M. o. (2016). Digital Thailand. Bangkok, Thailand: Ministry of Digital Economy and Society.
10. Sukum, N. (2005). Factors Determining Foreign Direct Investment of the Retail Business in Thailand. Bangkok: Kasetsart University.
11. Williams, R. L. (2005). Communications Networks and Foreign Direct Investment in Developing Countries. Communication & Strategies, 58, p.43.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-12-29