วัจนปฎิบัติศาสตร์ภาษาระหว่างกลางในการขอร้องของผู้เรียนชาวไทยที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ
คำสำคัญ:
ความเหมาะสม, วัจนปฏิบัติศาสตร์ระหว่างภาษา, การได้ภาษาที่สอง, ผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ (EFL) ชาวไทยบทคัดย่อ
บทความนี้ศึกษาพัฒนาการด้านความสุภาพของผู้เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ (EFL) ชาวไทย โดยมุ่งเน้นความสามารถในการขอร้อง (requests) ในลักษณะที่เหมาะสมทั้งในเชิงวัฒนธรรมและความอ่อนไหวทางสังคม แก่นหลักของการศึกษานี้อยู่ที่สองแนวคิดสำคัญ ได้แก่ ภาษาเฉพาะระยะเปลี่ยนผ่าน (interlanguage) ซึ่งหมายถึงระบบภาษาที่อยู่ระหว่างทางของผู้พูดที่ไม่ใช่เจ้าของภาษา และวัจนปฏิบัติศาสตร์ (pragmatics) ซึ่งศึกษาความหมายเชิงประสงค์ที่แฝงอยู่ในการใช้ภาษาโดยเฉพาะ การศึกษานี้เจาะลึกถึงพฤติกรรมการขอร้องของผู้เรียนชาวไทยที่ได้รับอิทธิพลจาก วัจนปฏิบัติศาสตร์เชิงภาษา (pragmalinguistics) ซึ่งเกี่ยวข้องกับกลยุทธ์การใช้ภาษาที่เจาะจงในแต่ละภาษา และ วัจนปฏิบัติศาสตร์เชิงสังคม (sociopragmatics) ที่เน้นความเข้าใจในบรรทัดฐานและความคาดหวังทางสังคม แม้การขอร้องอย่างเหมาะสมจะเป็นสิ่งสำคัญในบริบททางสังคมที่หลากหลาย แต่พัฒนาการด้านความสุภาพในผู้เรียนภาษาอังกฤษ EFL ชาวไทยยังได้รับการสำรวจน้อยมาก โดยอ้างอิงจากงานวิจัยที่มีอยู่ในด้านการเรียนรู้ภาษาที่สอง บทความนี้ได้วิเคราะห์ความซับซ้อนของกระบวนการที่ผู้เรียนต้องเผชิญในการสร้างความสุภาพในการขอร้อง บทความเน้นว่าการพัฒนาความสามารถด้านวัจนปฏิบัติศาสตร์ (pragmatic competence) มีความสำคัญมากกว่าแค่การเรียนรู้ไวยากรณ์ แต่ต้องรวมถึงการบูรณาการความรู้ทางสังคมและวัฒนธรรมด้วย ซึ่งสอดคล้องกับข้อเสนอของ Bardovi-Harlig (1999) ที่กล่าวว่า แม้ความสามารถด้านไวยากรณ์เพียงอย่างเดียวจะไม่เพียงพอต่อความเหมาะสมในเชิงวัจนปฏิบัติ แต่ถือเป็นรากฐานที่จำเป็น ด้วยการเติมเต็มช่องว่างดังกล่าว บทความนี้ได้ฉายภาพความเชื่อมโยงระหว่างการใช้ภาษากับปฏิสัมพันธ์ทางสังคม พร้อมมอบข้อมูลเชิงลึกที่มีคุณค่าสำหรับทั้งนักวิจัยและนักการศึกษาในวงการการเรียนการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศ (EFL)
References
Austin, J. L. (1962). How to do things with words. In Jaworski, A., & Coupland, N. (Eds.), The discourse reader (pp. 63-75). New York: Routledge
Bachman, L. F. (1990). Fundamental considerations in language testing. Oxford, New York: Oxford University Press.
Bachman, L., & Palmer, A. (1996). Language testing in practice. Oxford: Oxford University Press
Bardovi-Harlic, K., & Griffin, R. (2005). L2 pragmatic awareness: Evidence from the ESL classroom. System, 33, 401-415. Doi: https://doi.org/10.1016/j.system.2005.06.004
Bou-Franch, P. (2012). Pragmatic transfer the encyclopedia of applied linguistics. Retrieved from https://doi.org/10.1002/9781405198431.wbeal0932 (Major Reference Works)
Blum-Kulka, S. (1989). Playing it safe: The role of conventionality in indirectness. In S. Blum-Kulka, J. House, & G. Kasper (Eds.), Cross-cultural pragmatics: Requests and apologies (pp. 37-70). Norwood, NJ: Ablex.
Brown, P., & Levinson, S. C. (1987). Politeness: Some universal in language usage. Cambridge: Cambridge University Press.
Canale, M., & Swain, M. (1980). Theoretical bases of communicative approaches to second language teaching and testing. Applied linguistics, 7(1), 1-47. Doi: http://dx.doi.org/10.1093/applin/I.1.1
Chantharasombat, J., & Pongpairoj, N. (2018). Interlanguage pragmatics: Deviant patterns of negative responses to English negative yes/no questions by L1 Thai Speakers. International journal of applied linguistics & English literature, 7(3), 193-199. Doi: https://doi.org/10.7575/aiac.ijalel.v.7n.3p.193
Chiravate, B. (2011). Perception of politeness in English requests by Thai EFL learners. The southeast asian journal of English language studies, 17(2), 59-71.
Felix-Brasdefer, J. C. (2007). Pragmatic development in the Spanish as a FL classroom: A cross-sectional study of learner requests. Intercultural pragmatics, 4(2), 253-286. Doi: https://doi.org/10.1515/IP.2007.013
Hymes, D. (1972). On communicative competence. In J. Pride & J. Holmes (Eds.), Sociolinguistics (pp. 269-293). Harmondsworth, England: Penguin Books.
Ishihara, N., & Cohen, A. D. (2010). Teaching and learning pragmatics: Where language and culture
meet. Harlow, England: Longman/Pearson Education.
Kasper, G. (1992). Pragmatic transfer. Second language research, 8(3), 203-231. Doi:
https://doi.org/10.1177/026765839200800303
Kasper, G., & Blum-Kulka, S. (1993). Interlanguage pragmatics: An introduction. In G. Kasper & S. Blum-Kulka (Eds.), Interlanguage pragmatics (pp. 3-18). Oxford University Press.
Koike, D. A. (1989). Pragmatic competence and adults L2 acquisition: Speech acts in interlanguage. The modern language journal, 73, 279-289.
Latif, H. (2024). A pragmalinguistic analysis of request external and internal modification strategies: The case of Moroccan University Students of English. Journal of pragmatics and discourse analysis, 3(2), 64-77. Doi: https://doi.org/10.32996/jpda.2024.3.2.7
Levinson, S. C. (1983). Pragmatics. Cambridge: Cambridge University Press.
Otgontuya, D., Odontuya, L., & Otgontuul, T. (2024). A comparative Study of request strategies in mongolian and English. Library progress international, (3), 19499-19505
Rose, K. R. (2000). An exploratory cross-sectional study of interlanguage pragmatic development. Studies in second language acquisition, 22, 27-67. Doi:
https://doi.org/10.1017/S0272263100001029
Selinker, L. (1972). Interlanguage. International review of applied linguistics in language teaching,
(1-4), 209-232. Doi: https://doi.org/10.1515/iral.1972.10.1-4.209
Taguchi, N. (2012). Context, individual differences and pragmatic competence. Bristol, United
Kingdom: Multilingual Matters.
Taguchi, N. (2017). Interlanguage pragmatics. In A. Barron, P. Grundy, & G. Yueguo (Eds.), The
routledge handbook of pragmatics (pp. 153–167). Oxford New York: Routledge.
Thomas, J. (1983). Cross-cultural pragmatic failure. Applied linguistics 4, 91-112. Doi:
https://doi.org/10.1093/applin/4.2.91
Trosborg, A. (1995). Interlanguage pragmatics: Request, complaints, and apologies. NY: Mouton de Gruyter.
